Τέλλος Άγρας (1899-1944)
Αποβραδινό κουβεντολόγι
Et puis, l’orgue s’éloigne , et puis, c’est le silence …
Paul Verlaine
Πέρασε δίχως συντροφιά
κ΄η Κυριακή στο σπίτι,
βούλλες στους τοίχους έρριξε
το δείλι απ΄το φεγγίτη.
Κ΄ήρθε του δρόμου τ΄όργανο
βαθειά πολύ απ΄τα ξένα
να δέση με την έρημη
καρδιά τα περασμένα,
να κάμη ακόμα πιότερο
καθημερνές τις σχόλες
- και πήρε πόλκες ο άνεμος,
ρωμάντσες, βαρκαρόλλες.
Μάγια σα να΄ταν του Καιρού,
βγαίναν οι νότες, ίδια
με ξόρκια, με καλέσματα
και μαγικά αντικλείδια.
Ήχος γλυκός κι αγύριστος
- που το σκοπό του χάνω -
τριγύριζε στα τέλια του
και στα κλειδιά του απάνω,
κ΄έλεγε, στ΄άψυχα, τ΄απλά
κι ασάλευτα - αγιασμένα -
γι΄άγραφες λύπες, άγραφες
χαρές και πάθη ξένα ...
Κ΄ύστερα - στάση' κ΄η έρημη
η ψυχή γλυκά εκοιμήθη
σαν να είπε, να είπε, να΄κλαψε,
και σα να προσευχήθη.
1 σχόλιο:
Εδώ το ποίημα μελοποιημένο από τον Δημήτρη Μαραμή... https://www.youtube.com/watch?v=8oYvaDvqX_s
Δημοσίευση σχολίου