..............................................................
Χρυσάνθη Ζιτσαία (1902-1995)
"Βαθύ φθινόπωρο βοερό"... του Λαπαθιώτη την ψυχή
ακούω μέσ' απ' το θρήνο σου, και του χλωμού Φιλύρα.
Και στα νεκρά τα φύλλα σου που ξεφυλλίζονται στη γη
σονάτες μελαγχολικές τους στίχους του Πορφύρα.
Παλιές μου αγάπες μαγικές. Δέρνει ανελέητα η βροχή
το ¨δάσο" που πλανήθηκε του Χατζόπουλου η μοίρα.
Στο "παραμύθι" το στερνό ξεχάστηκε μια προσευχή
κι η Μούσα διπλοσφράγισε τη φιλντισένια θύρα.
Θολή που πέφτει καταχνιά του φθινοπώρου την αυγή
και σιγοκλαίει την άφατη ρομαντική απουσία.
Η ατμόσφαιρα η πένθιμη τον Τέλλο Άγρα νοσταλγεί,
Τρελλό εραστή γονατιστό σε μια θερμή ικεσία.
Ενώ ο Νοτιάς σαρκαστικά λέει στίχους Καρυωτάκη,
κρώζει του Πόε θριαμβικά το τραγικό "Κοράκι".
*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Από τον ποιητή και φίλο στο fb Γ.Χ. Θεοχάρη (facebook, 4.4.2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου