"Η μεγάλη έρημος" ποίημα του Γιάννη Πατίλη ("ΑΥΓΗ", 13/9/2015)

...............................................................

Γιάννης Πατίλης (γ.1947)

Η μεγάλη έρημος

Αυτό που δεν ανθεί. Αυτό ζούμε.

Λεωφορεία χωρίς επιγραφές

κι ανθρώπινα  φορτία

που ξοκείλανε.

Λοιπόν για πού; Δεν θα πείτε;

(Κάποτε, να ξέρετε,

δεν θα περιμένουμε το πράσινο

να διαβούμε.)

Τώρα στη μεγάλη έρημο

ποιος ακούει το τραγούδι μας,

τα βήματά μας.
Τα βήματα ποιος θυμάται

των φίλων

που χάθηκαν αύτανδροι

στις παλίρροιες των διαβάσεων

και τις αφετηρίες.

Προχτές

μαζέψαμε απ’ το δρόμο

Ένα μπουκάλι κόκα κόλα. Είχε σημείωμα:

«… Φερεσύχνων και Τεχνύλης,

Τρίτο ρετιρε…  χρόνια τώρα

Χωρίς κάθοδο… πνί-

                                 γομαι…·

Το ξαναρίξαμε.

Δεν έχει οδό.

                                         ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΤΙΛΗΣ

Ταξίδια στην ίδια πόλη, [Ποιήματα 1970 – 1990]

Εκδ. Ύψιλον/Βιβλία, Αθήνα 1993 

Από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ"( 13/9/2015)

με ανθολόγο του Σεπτεμβρίου του 2015 τη Βάσω Κανάρη