[Στην οδό που δεν ονομάστηκε "Οδός Παζολίνι"] ποίημα του Γιάννη Ρίτσου ("ΑΥΓΗ", 20/9/2015)

..............................................................


 Στην οδό που δεν ονομάστηκε "Οδός Παζολίνι"


***

Πλατύ πρωινό της Ρώμης που πλαταίνει το σύμφωνο λάμδα
μες στις φωνές των μικροπωλητών, στα λάστιχα των λεωφορείων,
και στη σιωπή των αγαλμάτων.
Ώχρα σκιασμένη στις ανατολικές προσόψεις
των μαγαζιών και των μεγάρων. Πόρτες και πόρτες
συγκρατούν τα ημικύκλια των ίσκιων σ' ένα. κ ά π ο τ ε. Παράξενο. - είπε -
σε μιαν αρχαία πολιτεία, με κόκκινα και κίτρινα σκοτεινά χρώματα,
να υπάρχουνε παιδιά κρατημένα απ' το χέρι της μάνας τους
σ' αυτούς τους πολυσύχναστους δρόμους, κάτω από αναρίθμητα παράθυρα, εδώ
που ο Παζολίνι σεργιανούσε τις νύχτες του, - Στατσιόνε Τέρμινι, εδώ
που σ' ένα υπαίθριο σανιδένιο κιόσκι ένας χοντρός σύγχρονος Νέρων
πουλούσε στους περιηγητές πολύχρωμα φουλάρια. Αγόρασα ένα κόκκινο
το 'δεσα στο λαιμό μου, και καταμεσής του δρόμου σφύριξα:


Eμπρός..                                                                                                                                                                                                          τ η ς.. γ η ς ..ο ι ..κ ο λ α σ μ έ ν ο ι,

..Ε μ π ρ ό ς ..
τ η ς ..γ η ς.. ο ι.. κ ο λ α σ μ έ ν ο ι.

Ρώμη, 18.ΙΧ.78

                                                              ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Ανθολογία Γιάννη Ρίτσου, επιμ. Χρύσα Προκοπάκη , εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2000

Από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" (20/9/2015) με ανθολόγο του Σεπτεμβρίου του 2015 τη Βάσω Κανάρη