Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Με αφορμή μια γελοιογραφία του Αντρέα Πετρουλάκη... ("Καθημερινή" και ο Μεθόδιος Αργουμέντης, 17/10/2014)

..........................................................

Με αφορμή μια γελοιογραφία του Αντρέα Πετρουλάκη...






   Η παγίδα που πέφτει η Αριστερά είναι η αυταπάτη της ότι η δικαστική εξουσία στη χώρα μας θα αναλάβει να "καθαρίσει" την πολιτική μας ζωή.  Και μάλιστα στον καιρό της κρίσης. Και ότι αρκεί να εκφράσει την εμπιστοσύνη της σ' αυτήν για να κάνει σωστά τη δουλειά της. Είναι ή ίδια παγίδα στην οποία έπεσε και το 1989 με το σκάνδαλο Κοσκωτά. Αν εξαιρέσει κανείς την πολλή φασαρία που ξεσηκώθηκε, τα αποτελέσματα τότε ποια ήσαν; Ο άρχων του σκανδάλου καλά προφυλαγμένος, όχι μόνο αθωώθηκε, αλλά και επανήλθε στην πολιτική ζωή νικητής και τροπαιοφόρος (εκλογές του 1993). Η Αριστερά, φαίνεται ότι έψαχνε τότε και ψάχνει τώρα για Σαρτζετάκηδες. Όμως όταν η διαπλοκή κάνει τη δουλειά της είναι πλέον φανερό ότι δεν αφήνει ίχνη που μπορεί να χρησιμεύσουν ως αποδεικτικά στοιχεία. Και τέτοια στοιχεία δεν πρόκειται να βρεθούν, μόνο από "καρφώματα" θα προκύψουν ή από ατζαμοσύνες αλαζονείας (βλ. Τσοχατζόπουλος).
   Οπότε τι μένει; Μόνο τα πολιτικά συμπεράσματα. Τι σημαίνουν όλα αυτά τα νομοσχέδια που ψηφίζονται, οι αναθέσεις και οι "φαστ τρακ" διαδικασίες, το ΤΑΙΠΕΔ και οι άλλοι θεσμοί και οργανισμοί; Ποιους εξυπηρετούν; Μα αυτούς στους οποίους χαρίζονται!... Τι σημαίνει ότι δεν έχουν δώσει ακόμα αποτελέσματα ούτε η υπόθεση Χριστοφοράκου, ούτε η λίστα Λαγκάρντ, ούτε η υπόθεση Τσουκάτου και τις σκεπάζει πέπλος (προφανώς ένοχης) σιωπής; Ότι οι πολιτικές δυνάμεις και τα στελέχη τους που είχαν την ευθύνη, αν δεν είναι ένοχα, είναι πολιτικώς ανίκανα και ως εκ τούτου πολιτικώς αφερέγγυα για να διεκδικούν ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Και αυτά φτάνουν και περισσεύουν για να τους τιμωρήσει ο κόσμος.
   Μ' αυτήν την έννοια η γελοιογραφία του Πετρουλάκη "χλευάζει" την Αριστερά για την ανικανότητά της να εκπέμψει πολιτικό μήνυμα εν όψει της εκλογής Προέδρου. "Χλευάζει" επίσης την ανικανότητά της να αναγκάσει την συγκυβέρνηση να κάνει εκλογές. Μακάρι να μην ευωδοθεί αυτός ο "χλευασμός". Αλλά αυτό δεν θα κριθεί - έστω μόνο - από την πιστή εφαρμογή της λογικής "θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα",  αλλά από κάποιες άλλες προϋποθέσεις που εδώ και δυο χρόνια (από τις εκλογές  του 2012) φαίνεται να εκλείπουν. Και ο νοών νοείτω...




Δεν υπάρχουν σχόλια: