Επιτέλους, άρχισαν να το λένε και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ...: "Η διακυβέρνηση δεν θα είναι υγιεινός περίπατος" Του Τάσου Παππά ("Εφημερίδα των Συντακτών", 15/09/14)

 ......................................................

Η διακυβέρνηση δεν θα είναι υγιεινός περίπατος

     

Του Τάσου Παππά

"Εφημερίδα των Συντακτών", 15/09/14 

Εντάξει, δεν είναι πρόσωπο υπεράνω υποψίας. Εχει μεγάλες ευθύνες, γιατί το μοντέλο που υπηρετεί έχει προκαλέσει ανθρωπιστική καταστροφή στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Εντάξει, το όνομά της έχει συνδεθεί με ποινικά κολάσιμες ενέργειες και σήμερα την ψάχνει η Δικαιοσύνη της πατρίδας της για την περίοδο που ήταν υπουργός της κυβέρνησης Σαρκοζί, ωστόσο είναι επικεφαλής του ΔΝΤ και είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε στα σοβαρά τις καταγγελίες της. Η Κριστίν Λαγκάρντ -γι’ αυτήν ο λόγος- είπε πως, όταν μίλησε για τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, δέχθηκε απειλές που την ανάγκασαν να ενισχύσει τα μέτρα προστασίας της.

Ποια συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε απ’ αυτές τις πρωτοφανείς δηλώσεις;

● Η φαυλεπίφαυλη ολιγαρχία του πλούτου και της διαπλοκής στην Ελλάδα δεν ορρωδεί προ ουδενός. Δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει μαφιόζικες μεθόδους προκειμένου να «συνετίσει» τους απείθαρχους, έστω κι αν δεν ανήκουν στην κατηγορία των ταξικών αντιπάλων της. Θα απλώσει το χέρι της πολύ μακριά αν εκτιμήσει ότι κινδυνεύει.

● Γίνεται πια φανερό για ποιο λόγο οι ελληνικές κυβερνήσεις καθυστερούν να εξιχνιάσουν περιπτώσεις μεγάλης φοροδιαφυγής και παράνομης εξαγωγής κεφαλαίου. Οι τύποι που υπάρχουν στις διάφορες λίστες δεν είναι μόνο μικρομεσαίοι επιτηδευματίες και οι συνήθεις φοροφυγάδες των ευγενών επαγγελμάτων, είναι κυρίως μεγαλόσχημοι με τεράστιο οικονομικό εκτόπισμα και πολιτική ισχύ. Αν οι άπληστες ομάδες του εγχώριου κατεστημένου απειλούν την επικεφαλής ενός πανίσχυρου οργανισμού, μπορεί ο καθένας να υποθέσει ότι κάτι ανάλογο θα έχουν κάνει και με τους εδώ αξιωματούχους. Και προφανώς είναι σε θέση να πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα, γιατί πιθανότατα κρατούν στα χέρια τους κάποια χαρτιά που εκθέτουν τους πολιτικούς. Ο εκβιάσιμος είναι ευάλωτος.

Αυτά τα συμπεράσματα έβγαλε και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, όπως φάνηκε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου.

Ο κ. Τσίπρας όμως οφείλει να βγάλει και ένα τρίτο συμπέρασμα, διαβάζοντας κάτω από τις γραμμές των αποκαλύψεων Λαγκάρντ, για να μη βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις.

Αν πιστέψει ότι η διακυβέρνηση θα είναι ένας υγιεινός περίπατος, αν νομίσει ότι οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ θα συναινέσουν σε μέτρα που θα θίγουν τα συμφέροντά τους και θα απειλούν τις θέσεις εξουσίας τους, στο όνομα της δημοκρατικής και κοινοβουλευτικής τάξης, τότε πολύ γρήγορα θα προσγειωθεί ανώμαλα. Δεν αρκούν το σχέδιο και η βούληση των από πάνω για να γίνουν ριζικές τομές στην οικονομία και τους θεσμούς. Απαιτούνται επίσης συμμαχίες στο εσωτερικό, που θα διευρύνουν τη βάση νομιμοποίησης της κυβέρνησης, αλλά και στο εξωτερικό, που θα λειτουργήσουν σαν ασπίδα.

Και επιπλέον: χωρίς ένα μαχητικό κίνημα που θα πιέζει, θα κριτικάρει, θα πολεμά τους πειρασμούς της ενσωμάτωσης και θα βάλει πλάτη στην περίπτωση που οι αντίπαλοι υιοθετήσουν τακτικές δολιοφθοράς, το σχέδιο θα απονευρωθεί, η βούληση των από πάνω θα εκφυλιστεί, οι σύμμαχοι θα σκορπίσουν και αντί για ανατροπή θα έχουμε άτακτη υποχώρηση και αναξιοπρεπείς συμβιβασμούς.


Σχολιάζω: Βρέθηκα χθες σε συνέλευση ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ και για πρώτη φορά άκουσα τη φράση που "κοσμεί" ως επικεφαλίδα το άρθρο του Τάσου Παππά που δημοσιεύθηκε πριν ενάμιση περίπου μήνα στην "Εφ.Συν." από το στόμα του εισηγητή, στελέχους της ΚΕ του κόμματος. Το επισημαίνω, όχι για κανένα άλλο λόγο, γιατί από τις εκλογές του 2012 και μετά, δυστυχώς έχει δοθεί η εντύπωση ότι το μόνο που μένει είναι να προκηρυχθούν οι νέες εκλογές, να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, και μετά "όλοι πήγανε στην ακρογιαλιά" που έλεγε και η Μελίνα Μερκούρη στο "Ποτέ την Κυριακή". Το "μαχητικό κίνημα" που εύχεται ο Τάσος Παππάς, δεν είναι μόνο οι διαδηλώσεις στις οποίες κάλεσε τον κόσμο ο ΣΥΡΙΖΑ, και όλες ήσαν αποτυχημένες από την άποψη της μαζικότητας και από την άποψη της πολιτικής αποτελεσματικότητας, είναι η δημιουργία γεγονότων στην καθημερινότητά μας στη δουλειά μας, στις συναλλαγές μας, στη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου μας κλπ. Είναι η δημιουργία άλλων ερεισμάτων και οργανωτικών κοινωνικών δομών διαφορετικών από τις κρατικές, όποιες εξακολουθούν να υπάρχουν και δεν έχουν διαλυθεί στον ερειπιώνα της πολιτικής της συγκυβέρνησης των μνημονίων.
   Γεγονότα που θα αφορούν  από την ουσία και το περιεχόμενο της συλλογικής ζωής μέχρι και το συμβολικό της επίπεδο. Από την άρνηση των ΟΤΑ να εφαρμόσουν τις εντολές για την "αξιολόγηση" και για τη διαθεσιμότητα των υπαλλήλων τους και τι θα βάλουν στη θέση τους μέχρι το πώς θα γιορτάσουμε μεθαύριο την εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου. Κι αυτό είναι μια δουλειά που έπρεπε να έχει αρχίσει χτες, από το 2012 και μετά, για να μην πω ότι από πάντα θα έπρεπε να είναι κύρια φροντίδα της Αριστεράς και όλων των φορέων, των συλλογικοτήτων και των πολιτών, όσων έχουν σκέψη, θέληση, όραμα και δημιουργική αγωνιστικότητα για έναν άλλον, εναλλακτικό τρόπο ζωής.