...Ο ΝΕΟΣ: ...Πρέπει να σας πω κάτι που σας το 'κρυψα... Το ξεχασμένο βιβλίο σας το διάβασα όλο, το ίδιο βράδυ... και μάλιστα στο φως του κεριού, άναβα το ένα μετά το άλλο, επί ώρες... Μη μου θυμώσετε, ήθελα τόσο πολύ να μάθω κάτι για σας και δεν υπήρξε άλλος τρόπος... Ούτε ήξερα αν θα σας ξαναδώ... διάβασα και τις σημειώσεις που έχετε κάμει, κι αυτά που έχετε υπογραμμίσει, μερικά τα 'γραψα με μαρκαδόρο στον τοίχο γύρω απ' το κρεβάτι μου... λοιπόν;
Η ΣΥΖΥΓΟΣ: ...ακούς πάντα μουσική άμα διαβάζεις;
Ο ΝΕΟΣ:...Θέλω να πω... ακόμα κι ένα βιβλίο δε μπορεί να είναι ένα μυστικό; εντελώς προσωπικό όταν γράφει αυτά που κρύβουμε μέσα μας;
Η ΣΥΖΥΓΟΣ:...μονάχα εγώ ξέρω ότι είμ' εδώ...
Ο ΝΕΟΣ: δεν είναι σαν να ήπια νερό απ' το ποτήρι σας;
Η ΣΥΖΥΓΟΣ: ...(τον κοιτάζει κατάματα) ...δεν θέλω να ξέρω τι ώρα είναι...
Ο ΝΕΟΣ: ...Το έχετε μαζί σας...; Θα ήθελα να σας θυμίσω κάτι...Καλά δεν πειράζει, άλλη φορά...
Από τον "ΑΟΡΑΤΟ ΘΙΑΣΟ", θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη (1988-89)
εκδόσεις "Κέδρος" (1989)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου