.........................................................
Ο επίλογοςπό την ποιητική πλακέτα του Νικηφόρου Βρεττάκου "Ο Πόλεμος" (1935)
...Μπαίνω μονάχος
Στ’ αβασίλευτο φως.
Διασκορπούσεν ο άγγελος
Τις χορείες των ψυχών
Με τη ρομφαία στην
άβυσσο.
Έριξα στις ψυχές
Που τις έκλειναν έξω
Το τελευταίο μου βλέμμα
Κι έκρυψα στις παλάμες μου
Με θλίψη το πρόσωπο
Για να κλάψω πολύ.
Μ(α)’ αυστηρό
Ένα βλέμμα
Καρφώθηκε πάνω μου.
Ακουμπώντας στον ώμο μου
με το δάχτυλο μού ‘δειξε
Μια πλάκα γαλάζια
Γραμμένη
Με άστρα.
"…Δούλοι που υπάκουσαν
Στου πολέμου το
κήρυγμα
Θέση δεν έχουν
Στη σκηνή του ουρανού…"
Βούλιαζαν
Οι διωγμένες ψυχές
Στα παγωμένα διαστήματα
Με πικρούς θρήνους.
Έλαμπαν
Πάνω μου
Αστερισμοί από
ήλιους.
Άγγιζαν τις αχτίδες τους
Καθώς χόρευαν
Τα χερουβείμ.
«…Επί
Γης ειρήνη
Εν
ανθρώποις
Ευδοκία…»
Βάραινε η μουσική
Τα αιώνια τριαντάφυλλα
Και γέρνοντας κάτω
Θωρούσαν τον ήλιο
Και τ’ άστρα
Που γύριζαν
Πάνω στη Γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου