.............................................................
Από τους "Ανθρωποφύλακες" του Περικλή Κοροβέση - Ο Επίλογος
(εκδόσεις "Ηλέκτρα", 2007)
"...Οι φυλακές είχανε γεμίσει και δεν χωράγανε άλλους. Όταν φτάσαμε στην Αίγινα, δεν είχανε κρεβάτια και μας δώσανε δυο σανίδες και δυο κουβέρτες. Οι παλιοί λέγανε πως όπου να 'ναι θα δοθεί και μια αμνηστία, για να βγάλουνε τουλάχιστον αυτούς που είχανε πιάσει κατά τύχη. Πράγματι, δόθηκε κάτι που το λέγανε αμνηστία, φύγανε αυτοί που είχανε πιαστεί κατά τύχη κι εμείς μέιναμε στη φυλακή. Πάλι όμως δεν είχε χώρο. Ύστερα από τρεις μήνες, δώσανε απολυτήριο σε όσους από μας τύχαινε να 'ναι η πρώτη μας φυλακή.
Έγινε όμως κάτι περίεργο, Μόλις υπογράψαμε το απολυτήριο, μας περάσανε πάλι τις χειροπέδες και, με τεράστια συνοδεία, μας βάλανε στη γραμμή δυο-δυο και - με το απολυτήριο στην τσέπη - μας πήγανε ξανά στην Ασφάλεια. Κάποιος από μας είχε καρφιτσώσει το απολυτήριο στον κόρφο του και φώναζε μέσα στο πλοίο που πήγαινε από την Αίγινα στον Πειραιά:
"Τώρα είμαι κι λεύτερος σαν κι εσάς, έχω και χαρτί μάλιστα, που λέει πως είμαι ελεύθερος. Εσείς έχετε χαρτί; Τώρα για τις χειροπέδες θα μου πείτε "ψιλά γράμματα!". Κι εσείς έχετε αλλά δεν τις βλέπετε."
Η συνοδεία δεν του είπε τίποτα.
Στην Ασφάλεια μάς ζητάγανε δηλώσεις μετανοίας. Από μας κανείς δεν υπέγραψε. Τους πάνω από τριάντα τους στείλανε εξορία. Τους υπολοίπους, ύστερα από αρκετές μέρες στην Ασφάλεια, μας άφησαν ελεύθερους με την υποχρέωση να δίνουμε δύο φορές παρόν στην Ασφάλεια.
Είχα και δυο τελευταίες συζητήσεις με τον Γκραβαρίτη και τον Καραπαναγιώτη. Ο Γκραβαρίτης μού έλεγε πως ό,τι έγινε, έγινε και πρέπει να το ξεχάσουμε. "Πάνε αυτά, περάσανε, τώρα είμαστε φίλοι!" Δεν φταίει αυτός. Τι να σου κάνει; Υπάλληλος είναι, έχει γυναίκα και δυο παιδιά. Τι νομίζω πως παίρνει; Πενταροδεκάρες. Ύστερα από είκοσι χρόνια υπηρεσίας, δεν μπορεί να πάρει ένα δεύτερο πουκάμισο' κι αυτός προλετάριος είναι, που τον εκμεταλλεύονται άλλοι. Βγάζει όλη τη δουλειά αυτός και τελικά ο Καραπαναγιώτης παίρνει τους βαθμούς. Έτσι του 'ρχεται να δώσει μια κλωτσιά και να τα παρατήσει όλα, να γίνει αλήτης και να κοιμάται κάτω από τις γέφυρες. Καλύτερα θα 'ναι. Εμένα πολύ μ' έχει παραδεχτεί. Ό,τι θέλω στη διάθεσή του. Να περνάω να τον βλέπω, να πίνουμε καφέ και κανένα βραδάκι να πάρουμε τις γυναίκες μας και να πάμε να πιούμε κανένα κρασάκι. Να γνωριστούμε και οικογενειακώς!
Ο Καραπαναγιώτης μ' αποχαιρέτησε αλλιώς.
"Είμαι σίγουρος πως θα το μετανιώσω που σ' αφήνω. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα, δεν σε χώνεψα. Μη γελαστείς και νομίσεις πως μπορείς να μου κάνεις τίποτα. Έχω διαταγές για όλα όσα κάνω", μου έδειξε ένα ντοσιέ. "Εγώ εκτελώ διαταγές και δεν μ' ενδιαφέρει η πολιτική. Όποια κυβέρνηση και να 'ναι, δεν μ' ενδιαφέρει. Εγώ διαταγές εκτελώ. Μη νομίσεις πως θα σε στείλω εξορία για να μου κάνεις τον ήρωα. Δεν είμαι τρελός να δώσω στελέχη στο ΚΚΕ. Και πέντε χρόνια να μείνεις εξορία, θα γυρίσεις επαγγελματικό στέλεχος του ΚΚΕ. Μη νομίσεις πως τώρα είσαι ελεύθερος' φυλακή είσαι πάλι, αλλά με πιο μεγάλη αυλή. Κιχ να κάνεις χάθηκες. Στη φυλακή είχες μάσες, ξάπλες, φούμες, όλα τζάμπα. Άντε τώρα να δουλέψεις, να βγάλεις το μεροκάματο, και τα λέμε. Να δούμε αν θα μείνει καιρός για πολιτική. Λοιπόν, τελευταία συμβουλή: μακριά από το θέατρο. Να αλλάξεις επάγγελμα, να γίνεις υπάλληλος να νοικοκυρευτείς. Να 'χεις μια τακτική ζωή. Παρέες και τέτοια κομμένα. Είναι ο μόνος τρόπος να σωθείς. Αν τυχόν σε ξαναφέρουνε εδώ, έχεις τον λόγο της τιμής μου, χάθηκες. Τώρα μπορείς και περπατάς. Ε, την άλλη φορά δεν πρόκειται να ξανασηκωθείς. Στρίβε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου