.............................................................
Με γελάσαν τα πουλιά
Mε γέλασαν, με γέλασαν(ε) τα πουλιάKadinelia - Με γελάσαν τα πουλιά
(live @Καφέ Αμάν Σέρρες 22-04-2016)
Δημοσιεύτηκε στις 26 Απρ 2016
Τίτλος τραγουδιού: Με γελάσαν τα πουλιά (παραδοσιακό)
Ενορχήστρωση:Kadinelia
Θανάσης Ζήκας: κιθάρα, φωνητικά
Εύη Σεϊτανίδου: κιθάρα, φωνή
Kadinelia live στο καφέ αμάν, 22/04/2016, Σέρρες
Ενορχήστρωση:Kadinelia
Θανάσης Ζήκας: κιθάρα, φωνητικά
Εύη Σεϊτανίδου: κιθάρα, φωνή
Kadinelia live στο καφέ αμάν, 22/04/2016, Σέρρες
Με γελάσαν τα πουλιά
με γέλασαν(ε) τα πουλιά, της άνοιξης τ' αηδόνια.
Με γέλασαν και μου είπανε πουτές δε θα πιθάνω.
Kι έχτισα το σπιτάκι μου ψηλότερο 'που τ' άλλα
μ' εφτά οχτώ πατώματα κι εξήντα παραθύρια.
Στο παραθύρι κάθουμι, τους κάμπους αγναντεύω,
βλέπω τους κάμπους πράσινους και τα βουνά γαλάζια,
βλέπω το Xάρο να 'ρχεται καβάλα στ' άλογό του.
Με γέλασαν τα πουλιά - Συρτό συγκαθιστό (Αμπελάκια Έβρου)
Δημοσιεύτηκε στις 18 Νοε 2012
Το
παραδοσιακό αυτό τραγούδι κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου στα Αμπελάκια
Ορεστιάδας Έβρου (ενδυματολογική ομάδα των Μάρηδων) από τον
παπά-Παναγιώτη Νικίδη, το 1976.
Τραγούδι που απαντάται με το ίδιο σχεδόν κείμενο σε διάφορες μελωδικές και ρυθμικές παραλλαγές. Υπάρχουν δισκογραφημένες εκδοχές του της Στεριανής Ελλάδας ήδη από την εποχή του φωνογράφου (78 στρ.). Η αμεσότητα και η αλληγορία των στίχων έκαναν το τραγούδι αγαπητό σε πανελλήνια κλίμακα. Μέσα σε δέκα στίχους συνοψίζει τη λαϊκή σοφία για τη ματαιότητα του κόσμου - δεν αξίζει να θυσιάζει κανείς το "σήμερα" στο βωμό του "αύριο". Από αυτήν την άποψη, λειτουργεί ως παραινετικό τραγούδι, για να "ζήσει" κανείς τη ζωή του όσο είναι νέος (Άνοιξη), γιατί η ζωή είναι μικρή (Βλέπω το Χάρο να 'ρχεται).
Από αυτή την άποψη ωστόσο, είναι και ένα μοιρολόι και ως τέτοιο λέγεται σε αρκετά μέρη, στο ξενύχτι του νεκρού. Ο Χάρος είναι η προσωποποίηση του Θανάτου και υποδηλώνει τον αμετάβλητο φυσικό νόμο, στον οποίο υπάγεται κάθε μορφή ζωής, ανεξάρτητα από τα στάδια ακμής που θα περάσει.
Οι δυο - τρεις μελωδικές του εκδοχές στο χώρο της Θράκης, λέγονται είτε αργά (μοιρολόι), είτε σε χορευτικό ρυθμό (συρτό καλαματιανό ή πιο συχνά συρτό συγκαθιστό, όπως η συγκεκριμένη εκτέλεση από το χωριό Αμπελάκια).
Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο CD2 από το δίσκο της Δόμνας Σαμίου: "Ο κυρ Βοριάς... και άλλα τραγούδια για παιδιά"
Τραγούδι: Βαγγέλης Δημούδης
Γκάιντα: Γιώργος Μακρής
Νταούλι: Βαγγέλης Καρίπης
Τραγούδι που απαντάται με το ίδιο σχεδόν κείμενο σε διάφορες μελωδικές και ρυθμικές παραλλαγές. Υπάρχουν δισκογραφημένες εκδοχές του της Στεριανής Ελλάδας ήδη από την εποχή του φωνογράφου (78 στρ.). Η αμεσότητα και η αλληγορία των στίχων έκαναν το τραγούδι αγαπητό σε πανελλήνια κλίμακα. Μέσα σε δέκα στίχους συνοψίζει τη λαϊκή σοφία για τη ματαιότητα του κόσμου - δεν αξίζει να θυσιάζει κανείς το "σήμερα" στο βωμό του "αύριο". Από αυτήν την άποψη, λειτουργεί ως παραινετικό τραγούδι, για να "ζήσει" κανείς τη ζωή του όσο είναι νέος (Άνοιξη), γιατί η ζωή είναι μικρή (Βλέπω το Χάρο να 'ρχεται).
Από αυτή την άποψη ωστόσο, είναι και ένα μοιρολόι και ως τέτοιο λέγεται σε αρκετά μέρη, στο ξενύχτι του νεκρού. Ο Χάρος είναι η προσωποποίηση του Θανάτου και υποδηλώνει τον αμετάβλητο φυσικό νόμο, στον οποίο υπάγεται κάθε μορφή ζωής, ανεξάρτητα από τα στάδια ακμής που θα περάσει.
Οι δυο - τρεις μελωδικές του εκδοχές στο χώρο της Θράκης, λέγονται είτε αργά (μοιρολόι), είτε σε χορευτικό ρυθμό (συρτό καλαματιανό ή πιο συχνά συρτό συγκαθιστό, όπως η συγκεκριμένη εκτέλεση από το χωριό Αμπελάκια).
Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο CD2 από το δίσκο της Δόμνας Σαμίου: "Ο κυρ Βοριάς... και άλλα τραγούδια για παιδιά"
Τραγούδι: Βαγγέλης Δημούδης
Γκάιντα: Γιώργος Μακρής
Νταούλι: Βαγγέλης Καρίπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου