"Πάτερ ημών" ποίημα του Ζακ Πρεβέρ (1900 - 1977) ("ΑΥΓΗ", 16/7/2016)

..............................................................

 Ζακ Πρεβέρ
(1900-1977)

Πάτερ ημών

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς

Μείνε εκεί

Κι εμείς θα μείνουμε στη γη

Που ‘ναι φορές φορές τόσο όμορφη

Με τα μυστήρια της Νέας Υόρκης της

Και με τα μυστήρια των Παρισίων της

Αντάξια με τα μυστήρια της Τριάδας

Με το μεγάλο σινικό της τείχος

Τον ποταμό της στο Μορλέ

Με τις μέντες του Καμπρέ

Με τον Ειρηνικό της Ωκεανό

Και τις δυο στέρνες του Κεραμεικού

Με τα παιδάκια τα καλά και τα κωλοπαίδια

Μ’ όλα τα θαύματα του κόσμου

Που ‘ναι εδώ

Απλά πάνω στη γη

Χαρισμένα σ’ όλο τον κόσμο

Σκορπισμένα

Μαγεμένα κι αυτά τα ίδια με την ομορφιά τους

Και που δεν τολμούν να τ’ ομολογήσουν

Όπως κορίτσι όμορφο

Που δεν τολμά να δείξει το κορμί του γυμνό

Με τ’ ανυπόφορα κακά του κόσμου

Λεγεώνες ολόκληρες

Με τους λεγεωνάριούς τους

Με τους βασανιστές τους

Με τους αφεντάδες τούτου του κόσμου

Τους αφεντάδες με τους παπάδες τους, τους χαφιέδες

Και τους καραβανάδες τους

Με τις εποχές

Με τα χρόνια

Με τα όμορφα κορίτσια και τους μάπες
Με το σαράκι της μιζέριας που σαπίζει μέσα στ’ ατσάλι

Των κανονιών.

                                                           ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ

Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης

Απ’ το βιβλίο Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης. Από τον Μπωντλαίρ ως τις μέρες μας, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 1988

Από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" (16/7/2016) με ανθολόγο του Ιουλίου του 2016 τον Αιμίλιο Παθιάκη