"Την έλεγαν Εύα... Παλιά, πολύ παλιά, την έλεγαν Αριάδνη..." ποίημα από τον φίλο στο fb και ποιητή Psarakis Kostas (facebook, 12/1/2016)

.............................................................

Την έλεγαν Εύα... Παλιά, πολύ παλιά, την έλεγαν Αριάδνη...  

από τον φίλο στο fb και ποιητή Psarakis Kostas

Την έλεγαν Εύα
Tην συνάντησα πολλές φορές στα ρακάδικα πάντα στο κέντρο μιας αγέλης μερακλήδων, πάντα η μόνη γυναίκα της παρέας, πάντα στο θρόνο της που έφτιαξε περιφρονώντας τους, να τους ελέγχει, μ' εκείνη ακριβώς την ποιότητα της συγκαταβατικής περιφρόνησης που τους τρελαίνει, με το συναίσθημα οτι κι όμως ειναι λίγοι, πολύ λίγοι για τα δικά της μέτρα, και προ πάντων αθώοι, πολύ αθώοι για τα δικά της σκοτάδια, και μάλιστα πάνω που νόμιζαν οτι τάχουν δει πια όλα ...
Ιδιάιτερα μια πάρτη ψαρογένηδες...
Κι όσο προχωρά η νύχτα, στη κόψη της οργής και της λαγνείας, να τους οδηγεί αποφασισμένους πλέον, σε τόπους που δεν γνωρίζανε την ύπαρξή τους ή ξεχασμένους από χρόνια γι αυτούς, όπου υπήρχαν οι πιό απρόβλεπτοι συνδυασμοί, όπως της αθωότητας και της λαγνείας, της νοσταλγίας και της τόλμης
Και τους έβλεπες ξαφνιασμένους στιγμές στιγμές, όπως εκείνον που αναριωτιέται, μα τι κάνω, και πάλι ...
Και την επαύριο να τους ξερνά η νύχτα, σαν θαλάσσια ξύλα, έκπληκτους κι απαρηγόρητους .
Παλιά, πολύ παλιά , την έλεγαν Αριάδνη .