.............................................................
«Κατέβηκε» η παράσταση του Εθνικού «Ισορροπία του Nash»
Mετά από το σάλο που ξέσπασε για τα κείμενα του Σ. Ξηρού
Κατεβαίνει η παράσταση του
«Εθνικού Θεάτρου», «Ισορροπία του Νash», μετά το σάλο που ξέσπασε επειδή
συμπεριλαμβανόταν αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού «Η Μέρα
Εκείνη - 1.560 ώρες στην εντατική - Μια μαρτυρία για το δικό μας
Γκουαντάναμο». Ύστερα από διαβουλεύσεις, το ΔΣ και ο καλλιτεχνικός
διευθυντής αποφάσισαν να σταματήσει η παρουσίαση των τεσσάρων
παραστάσεων που απέμεναν για την ολοκλήρωση του έργου.
Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση «η παράσταση ξέφυγε από τον καλλιτεχνικό της στόχο, έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και παρερμηνεύτηκε η ιδεολογική της πρόθεση».
Ολόκληρη η ανακοίνωση του Εθνικού:
«Η παράσταση Ισορροπία του Nash που παίζεται στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ξέφυγε από τον καλλιτεχνικό της στόχο και μοιάζει, χωρίς να το επιδιώκει, να εξαντλεί τις αντοχές μιας κοινωνίας. Έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης σε μια δύσκολη συγκυρία και παρερμηνεύτηκε η ιδεολογική της πρόθεση. Δέχτηκε τη σκληρή και απολύτως δογματική κριτική ανθρώπων που, ως επί το πλείστον, δεν την έχουν παρακολουθήσει.
»Ενώ το βασικό της μήνυμα είναι πως καμία ιδέα δεν δικαιούται να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή, η παράσταση οδήγησε, ερήμην της, στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, προξενώντας περισσότερο πόνο παρά προβληματισμό. Τέλος, ενεργοποίησε αντιδράσεις ακραίων κύκλων, που έφτασαν στο σημείο να εκφράζουν απειλές για τη σωματική ακεραιότητα του κοινού, των καλλιτεχνών και των εργαζομένων του Εθνικού Θεάτρου.
»Κάτω από αυτές τις συνθήκες θεωρούμε ότι η συνέχιση της παράστασης θα καλλιεργήσει τη στρεβλή εντύπωση ότι το Εθνικό Θέατρο, αντί να προβάλει τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία και το γόνιμο προβληματισμό, στηρίζει εγκληματίες για πάντα καταδικασμένους στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
»Για τους παραπάνω λόγους επιλέγουμε να σταματήσουμε τις παραστάσεις του έργου Ισορροπία του Nash, χωρίς επ’ ουδενί να παραιτούμαστε από το δικαίωμα, τώρα και στο μέλλον, της ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως οφείλουμε να κάνουμε ως Εθνικό Θέατρο».
Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση «η παράσταση ξέφυγε από τον καλλιτεχνικό της στόχο, έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και παρερμηνεύτηκε η ιδεολογική της πρόθεση».
Ολόκληρη η ανακοίνωση του Εθνικού:
«Η παράσταση Ισορροπία του Nash που παίζεται στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ξέφυγε από τον καλλιτεχνικό της στόχο και μοιάζει, χωρίς να το επιδιώκει, να εξαντλεί τις αντοχές μιας κοινωνίας. Έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης σε μια δύσκολη συγκυρία και παρερμηνεύτηκε η ιδεολογική της πρόθεση. Δέχτηκε τη σκληρή και απολύτως δογματική κριτική ανθρώπων που, ως επί το πλείστον, δεν την έχουν παρακολουθήσει.
»Ενώ το βασικό της μήνυμα είναι πως καμία ιδέα δεν δικαιούται να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή, η παράσταση οδήγησε, ερήμην της, στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, προξενώντας περισσότερο πόνο παρά προβληματισμό. Τέλος, ενεργοποίησε αντιδράσεις ακραίων κύκλων, που έφτασαν στο σημείο να εκφράζουν απειλές για τη σωματική ακεραιότητα του κοινού, των καλλιτεχνών και των εργαζομένων του Εθνικού Θεάτρου.
»Κάτω από αυτές τις συνθήκες θεωρούμε ότι η συνέχιση της παράστασης θα καλλιεργήσει τη στρεβλή εντύπωση ότι το Εθνικό Θέατρο, αντί να προβάλει τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία και το γόνιμο προβληματισμό, στηρίζει εγκληματίες για πάντα καταδικασμένους στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
»Για τους παραπάνω λόγους επιλέγουμε να σταματήσουμε τις παραστάσεις του έργου Ισορροπία του Nash, χωρίς επ’ ουδενί να παραιτούμαστε από το δικαίωμα, τώρα και στο μέλλον, της ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως οφείλουμε να κάνουμε ως Εθνικό Θέατρο».
.........................................................
Μερικές σκέψεις πάνω στη θλιβερότατη είδηση: Ένα δεύτερο συμβάν για το ίδιο πρόσωπο. Τον Σάββα Ξηρό, έναν καταδικασμένο σε ισόβια για τρομοκρατικές ενέργειες που συνοδεύτηκαν με φόνους. Το πρώτο ήταν η ακύρωση της "ελάφρυνσης" (αν μπορούμε να την ορίσουμε ως "ελάφρυνση") της ποινής του σε κατ' οίκον περιορισμό λόγω του σοβαρότατου προβλήματος υγείας, είναι τυφλός. Τώρα με κατασταλτική λογοκρισία απαγορεύεται να παιχτεί έργο στο Εθνικό μας Θέατρο με κείμενο δικό του που αφορούσε την σύλληψή του και τη μεταχείρισή του στην φυλάκισή του στο νοσοκομείο. Το ζήτημα μπορεί να το δει κανείς από πολλές πλευρές.
α) Από την πλευρά των διπλωματικών σχέσεων της χώρας. Είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ άσκησαν εκβιασμό και απειλές εάν "αποφυλακιζόταν" ο Ξηρός και εξέτιε την ποινή του κατ' οίκον. Η κυβέρνηση της Αριστεράς (βάλτε αν θέλετε εισαγωγικά στο "Αριστεράς") υπέκυψε στον εκβιασμό, αν και ρητά επιφυλάχθηκε για το μέλλον να ελαφρύνει τον τρόπο εφαρμογής της ποινής. Και τώρα, ως φαίνεται, καθώς δεν υπάρχει - ακόμα - επίσημα εκφρασμένη έξωθεν, από την αντίπερα ακτή του Ατλαντικού δηλαδή, θέση για την παράσταση που κατέβηκε, υπέκυψε. Ωστόσο τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;... Και δεν φαίνεται να είναι κάτι άλλο από την αμερικανίδα γάτα! Οπότε προκύπτει εύλογα το ερώτημα: πόσο ανεξάρτητη είναι η έννομη τάξη και πόσο ανεξάρτητοι είναι οι δημόσιοι θεσμοί (κυβέρνηση, υπουργείο πολιτισμού, Εθνικό Θέατρο και ο καλλιτεχνικός του διευθυντής) της χώρας ; Η χώρα με τους θεσμούς της δεν μπορεί, ως φαίνεται, να καμαρώνει για τον υποβιβασμό της (δεν θα πω, σε υπόδουλο κράτος, παρ' ότι θα έστεκε) σε αποικία.
β) Από την άποψη της ελευθερίας της καλλιτεχνικής έκφρασης. Πρόκειται για καραμπινάτη κατασταλτική λογοκρισία. Δεν μπορούμε πλέον να ανεβάζουμε, να βλεπουμε και να διαβάζουμε τα έργα τέχνης που θέλουμε. Οπότε, επιστρέφουμε σε αλήστου μνήμης εποχές...
γ) Από την άποψη του ρόλου και της λειτουργίας του πνευματικού ανθρώπου σήμερα. Αλήθεια, με ποια κριτήρια πάρθηκε η απόφαση (παρεμπιπτόντως τίνος απόφαση είναι; αυτής ή της προηγούμενης διόκησης του Εθνικού; υπήρχαν δεσμεύσεις από παλαιότερο προγραμματισμό ρεπερτορίου;) για το ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου; Επρόκειτο για έργο μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας που έπρεπε να βγει όπωσδήποτε στον "αέρα"; Η διεύθυνση είτε του Εθνικού Θεάτρου είτε της Πειραματικής του Σκηνής είχαν αντίληψη και γνώση για ό,τι αφορούσε την υπόθεση Ξηρού; Στάθμισαν όλους τους παράγοντες και έκριναν ότι πράγματι άξιζε να δοκιμάσουν μια μάχη απέναντι στις πολύ πιθανές - μέχρι βεβαιότητος - έσωθεν και έξωθεν αντιδράσεις; Εάν ναι και προχώρησαν στην παράσταση, καλώς αποφάσισαν να γίνει και κακώς - πολύ κακώς - την κατέβασαν. Ας άφηναν την ευθύνη για την λογοκρισία και την καταστολή σ' εκείνους που ήσαν διαθέσιμοι να την αναλάβουν. Εάν δεν είχαν σταθμίσει το ιστορικό της υπόθεσης Ξηρού και της 17Ν και τις παραμέτρους στο πολιτικό και κοινωνικό παρόν της χώρας και παρ' όλ' αυτά προχώρησαν στην παράσταση, τότε το ανέβασμα ήταν ένα αρχικό λάθος (και τα λάθη που γίνονται στην αρχή κοστίζουν περισσότερο) που δεν μπορούσε, ωστόσο, να διορθωθεί με το δεύτερο λάθος του κατεβάσματος. Λάθος δεν διορθώνεται με λάθος και δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό.
Κατά τα άλλα, μια ακόμα μέρα ντροπής προστέθηκε στις μέρες ντροπής που περνάμε εφτά και πλέον χρόνια από τότε που μας πλάκωσε η κρίση. Πολύ γερό στομάχι χρειαζόμαστε για να τα καταπίνουμε όλα αυτά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου