"...Η ιστορία που αξίζει να ειπωθεί θα ειπωθεί..." από τον συγγραφέα και φίλο στο fb Γιώργο Τυρίκο-Εργά (facebook, 23.3.2019)

...............................................................

Γιώργος Τυρίκος-Εργάς (γ.1982)






...Η ιστορία που αξίζει να ειπωθεί θα ειπωθεί...

Ένας από τους καλύτερους λόγους να μη δημοσιεύσεις ποτέ τα βιβλία σου είναι για να μην ακούς τη γνώμη κάθε μπούρδα, του κάθε άσχετου ή του κάθε κήνσορα τάχα ειδικού. Εκτός κι αν τα έχεις ξεπεράσει αυτά και απλά δε δίνεις δεκάρα. Πρέπει όμως να μην δίνες δεκάρα και για τα πολλά μπράβο. Να γράφεις κυρίως για να σωθείς από την ιστορία που θέλει να βγει από μέσα σου, γιατί κάτι ξέρεις και πρέπει να το πεις και από εκει και πέρα όποιον αγγίξεις καλώς. Ένας -επίσης τέλειος- λόγος να μη μπλέξεις σε καμιά βιβλιοφιλική ομάδα είναι η ορδή των πανάσχετων αναγνωστών και επίδοξων συγγραφέων που βρίσκουν τον Ντοστογιέφσκυ "κάπως υπερτιμημένο", τον Τζόυς "λίγο υπερόπτη", τον Τόλκιν "φαντασμένο" και άλλα τέτοια που πραγματικά, μια ζωή την έχουμε γιατί να περάσουμε ένα κλάσμα του δεφτερολέπτου από αυτήν για να βρομίσουμε τα ματάκια μας διαβάζοντας τέτοιες μαλακίες. Ξεγράφτηκα από πέντε έξι ομάδες που με είχαν χώσει δίχως να πάρω χαμπάρι, να είναι καλά τα παιδιά. Γενικά το βιβλίο στην Ελλάδα, μεγάλη πονεμένη ιστορία, ο Έλληνας δε διαβάζει τα ξέρει ήδη, πανεπιστήμιο της ζωής να 'ουμ. Βέβαια στο κόλπο είναι να μη διαβάζει, να μη θέλει και να μη μπορεί να προσεγγίσει τη γνώση, να θεωρεί το συγγραφιλίκι ο,τιδήποτε εκτός από σοβαρό επάγγελμα : του το έχουν μάθει οι τσομπάνηδες που τον θέλουν ποίμνιο. την απαξίωση την έχουν θρέψει και οι ίδιοι οι συγγραφείς που δεν αρκούνται σε αυτό που πραγματικά είναι αλλά πάντα θέλουν να την βλέπουν άγιοι, σωτήρες, σοφοί, προφήτες, τριάντα σκαλοπάτια απάνω από το πόπολο κοντολογίς.... Όσο για το σινάφι των συγγραφέων (και ειδικότατα) του φανταστικού που πριν δέκα τόσα χρόνια ήθελα να γίνω μέρος, υπάρχουν παιδιά που γράφουν καλά, που έχουν πάρει χαμπάρι τον πλούτο κάτω από το υπόστρωμα κοπριάς αυτού του τόπου, τα χαίρομαι και διπλή χαρά σε όποιον καταφέρνει να βγει και έξω. Οι υπόλοιποι, η πλεινότητα, κάτι αμέτοχα ασπόνδυλα, ψιλοφασιστάκια, κρυφορατσιστές, κάποιοι καβλώνουν γράφοντας συνεχώς αρνητικές κριτικές και θεωρούν ότι έχουν γίνει κριτικοί, κάποιοι έχουν σκαρώσει μικρά κλαμπάκια όπου αλληλοευλογούμαστε και όλο γκρινιάζουμε που δε μας εκδίδει ο μεγάλος εκδότης...Οι περισσότεροι μάλιστα μπροστά στα σπουδαία της εποχής μας, προσφυγικό, φτώχεια, περιβάλλον, μούγκα γιατί δε συμφέρει, πρέπει να τα έχουμε καλά με όλους, να μωρέ ο συγγραφέας κάνει λογοτεχνία και τέτοια διάφορα. Υπάρχουν και αυτοί που δίχως να έχουν δώσει ένα μπουκάλι νερό σε άνθρωπο στο δρόμο επειδή πουλάει θα γράψουν και για πρόσφυγες και θα το διαλαλούν για προσφορά στην ανθρωπότητα. Σκατά όπως παντού δηλαδή πάνω κάτω. Τι τα γράφω αυτά; Ψυχοθεραπεία. Καλό είναι κανένα καντήλι που και που. Καλό είναι και να υπάρχει κάπου ένα κειμενάκι ότι δε σας έκανα πλάτες. Βάλτε την άποψη, τα βραβεία, τα κλαμπάκια, βάλτε τα πάντα στον πάτο σας. Η ιστορία που αξίζει να ειπωθεί θα ειπωθεί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και θα φτάσει εκεί που μπορεί να φτάσει. Δεν ήταν ποτέ στο χέρι σας. Μόνο ξεκολλάτε λίγο και μην κάνετε φασαρία, ήδη υπάρχει αρκετή τριγύρω. Κάποιοι προσπαθούμε να γράψουμε.