Μικρά ποιήματα από την ποιήτρια και φίλη στο fb Ιουλία Τολιά (Ioulia Tolia, facebook 12.1-7.2.2025)

 ...............................................................

Παίρνεις τους επιδέσμους

της σιωπής

και το τυλίγεις.

Όταν ξυπνά το τραύμα.

7.2.2025

Υπάρχει μια ιδανική απόσταση για να κοιτάξεις.
Σπανίως βέβαια τη βρίσκεις.
Τον περισσότερο καιρό
η όραση είναι τυφλή.
Σαν αναπάντητη ερώτηση.

7.2.25

Ωραίο πλαίσιο η νύχτα.

Όχι βεβαίως για τα άστρα.

Δεν συνηθίζω να κοιτώ ψηλά.

Μα για το γιασεμί μου.

Τα άνθη του

φαίνονται πιο λευκά.

Εκπέμπουν ένα φως...

Το βλέπεις•

ακόμη και με χαμηλωμένα βλέφαρα.

29.1.2025

Όλα απομακρύνονταν.
Άλλαζαν μορφή.
Έπρεπε να προλάβω.
Πήρα το μονοπάτι που έβγαζε στο λόφο.
Κοίταζα γύρω μου με αγωνία.
Ζητούσα μια επιβεβαίωση.
Δεν μπορεί.
Κάτι θα παρέμενε αναλλοίωτο.
Και τότε είδα
κάτω από μία συστάδα θάμνων
τις πρώτες ανεμώνες.
Είχαν ανθίσει πάλι.

22.1.2025

Θα παραμείνουμε
μια αμοιβαία παρεξήγηση.
Δεν υπάρχει ιδανική απόσταση για να σε δω.
Για να με δεις.
Πάντα θα παρεμβάλλεται το βλέμμα μας.
Σαν σχόλιο.

12.1.2025