«Αντιπαροχή» διήγημα του Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλου (23.8.1930 – 29.11.2024) από τη συλλογή «Ο Θησαυρός των Αηδονιών» (εκδ. Κίχλη, 2024)

 .............................................................

         Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (1930 - 2024)

·       «Αντιπαροχή» διήγημα του Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλου (23.8.1930 – 29.11.2024) από τη συλλογή «Ο Θησαυρός των Αηδονιών» (εκδ. Κίχλη, 2024)

 

Ο ΤΡΕΛΟΣ, στο σπιτάκι απέναντι, κάθε Κυριακή πρωί κρεμούσε ανελλιπώς μια ελληνική σημαία και ακολούθως έβγαζε στο πεζοδρόμιο μια παλιά μοτοσυκλέτα με καλάθι. Έβαζε μπρος τη μηχανή, καβαλούσε στη θέση του οδηγού, μαρσάριζε, και έμενε επί ώρες εκεί, πάνω στο πεζοδρόμιο.

   Το απομεσήμερο ερχόταν η αδελφή του, φορούσε πάντα ένα μακρύ ταγέρ και είχε τα μαλλιά της δεμένα κότσο, του έφερνε φαγητό σε μια νάυλον σακούλα και χάνονταν και οι δυο στο βάθος της αυλής. Ύστερα εκείνη έφευγε. Ο τρελός καθόταν σε μια καρέκλα κάτω από τη συκιά και έπινε ένα μεγάλο ποτήρι νερό, άνοιγε ένα μικρό τρανζιστοράκι και άκουγε το ματς. Μετά που τελείωνε το ποδόσφαιρο ξανάβαζε μπρος τη μηχανή και καθόταν, μαρσάροντας μέχρι που σουρούπωνε. Μάζευε τότε τη σημαία, έμπαζε τη μοτοσυκλέτα στην αυλή και εξαφανιζόταν μέχρι την άλλη Κυριακή.

   Χτίστηκε η πολυκατοικία. Ο χαφιές, που ήταν τότε στα πράγματα, κουβαλήθηκε πρώτος με φορτηγό, είχε σαλόνι, πολύφωτα, ψυγείο – το φορτηγό μάλλον στην τράκα, γιατί ο σωφέρ και ο βοηθός του τού φέρονταν δουλικά μεν, αλλά στραβομουτσούνιαζαν και κυτταζόντουσαν με σημασία κάθε φορά που εκείνος απομακρυνόταν.

   Από κάτω ήρθε ο περιπτεράς. Κουβαλήθηκε με ημιφορτηγάκι: πτυσσόμενα τραπέζια, καρέκλες, γλάστρες και ένα κλουβάκι με κάποιο ωδικό πουλί.

   Στο υπόγειο έφεραν τον τρελό. Τη μοτοσυκλέτα οδηγούσε ο αδελφός του. Στο καλάθι της είχαν μια μεγάλη πλαστική λεκάνη με λίγα πραγματάκια και δίπλα ένα κρεβάτι εκστρατείας. Η μοτοσυκλέτα δεν χωρούσε να περάσει στο υπόγειο και ο τρελός αρνιόταν να μπει μέσα χωρίς αυτήν. Τελικά ξήλωσαν το καλάθι. Το άφησαν στο πεζοδρόμιο. Εκείνος έβγαινε, κάθε απομεσήμερο που έγερνε ο ήλιος, και καθόταν μέχρις αργά, αμίλητος, μέσα στο καλάθι. Μια ημέρα το περιμάζεψε ένα αυτοκίνητο της Δημοτικής Αρχής, ειδοποιημένης προφανώς από κάποιον περίοικο, καθότι είχε καταντήσει εστία μικροβίων.