"Ο πιλότος" έγραψε η Πέπη Ρηγοπούλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 7.7.2021)

...............................................................

                            Ο πιλότος

έγραψε η Πέπη Ρηγοπούλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 7.7.2021)

Όπως κατέβαινα το αδιάβατο Ποτάμι 

Ένιωσα πως δεν με οδηγούσαν πια οι πιλότοι 

Ερυθρόδερμοι με άγριες κραυγές τους βάλαν στο σημάδι 

Καρφώνοντάς τους γυμνούς στον πολύχρωμο πάσσαλο.

Αρθούρος Ρεμπό, «Το μεθυσμένο καράβι» Ελεύθερη μετάφραση, Π.Ρ.

Τους πιλότους τούς μάθαμε στην Ελλάδα κάπου στην αρχή αρχή της τρίτης χιλιετίας. Για την ακρίβεια, στον ενικό με την προσθήκη του επιθέτου «αυτόματος». Από τα χείλη κάποιου που ήταν ο πρωθυπουργός της χώρας. Το νόημα: Χαλαρώστε και μην αγχώνεστε για το τι θα κάνουμε ή δεν θα κάνουμε στην εσωτερική και την εξωτερική πολιτική, την παιδεία, το περιβάλλον, την οικονομία. Αντί για μας, έχουν ήδη κανονίσει τα πάντα οι φίλοι, που μας έχουν καλωσορίσει στον παράδεισο του ευρώ.

Ηταν μια παρηγοριά. Μπορεί η οικονομία μας να μην είχε πάει λαμπρά. Οι συγκεκριμένοι πολιτικοί μας, είτε και εν γένει η κατηγορία του πολιτικού, να είχαν απογυμνωθεί από κύρος και κάποιοι «ταγοί» μας να είχαν ήδη καρφωθεί στον πάσσαλο της λαϊκής κατακραυγής. Η οικονομία, η εξωτερική πολιτική και η παιδεία μας να παραπατούσαν. Ολα αυτά, χάρη στον αυτόματο πιλότο, δεν θα είχαν –έτσι μας είπαν– πια σημασία. Ολα, τα πάντα, είχαν λυθεί. Αυτομάτως. Ασε που δεν θα χρειαζόμασταν πια συνάλλαγμα για να ψωνίζουμε μοντέλα από το Παρίσι και παπούτσια από τη Ρώμη και το Λονδίνο.

Ισως η ευφορία αυτή μας εμπόδισε να αντιληφθούμε εγκαίρως κάποιες αλλαγές που συνέβαιναν «ανεπαισθήτως». Και που, ενώ υποτίθεται ότι είχαμε εισέλθει στο κλειστό κλαμπ των εκλεκτών, μας έκλειναν στην πραγματικότητα, για να θυμηθούμε τους Κτίστες του Καβάφη, «από τον κόσμον έξω». Προϊόντα και υπηρεσίες ακρίβυναν σε μια νύχτα και συνέχισαν να παίρνουν τον ανήφορο. Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν την ίδια ανοδική πορεία. Αλλά ο ανεξέλεγκτος και ανεύθυνος κρατικός δανεισμός κάλυπτε επιφανειακά κάποια κενά. Προσωρινά. Γιατί ένα πρωί οι πιλότοι δραπέτευσαν, οι «ερυθρόδερμοι», δηλαδή οι φίλοι της Ε.Ε., μετονομάστηκαν σε «εταίρους» και μας κάρφωσαν με άγριες (κατα-)κραυγές γυμνούς στον πάσσαλο των συμβάσεων και των μνημονίων.

Οι υμνητές των αυτόματων πιλότων και οι αντίπαλοί τους, που καυχήθηκαν ότι θα κάψουν τους πασσάλους της ντροπής σε μια νύχτα, έχουν έτοιμη μια ατάκα για όποιον τολμήσει να διαμαρτυρηθεί για το –παλιό και σημερινό– ναυάγιο του μεθυσμένου καραβιού της χώρας. «Οχι, πες μου, εσύ τι θα έκανες στη θέση μου;». Αλλά η απάντηση υπάρχει: «Μην τολμάς να ρωτάς, γιατί ακριβώς είχα τη σεμνότητα να μην είμαι στη θέση σου, με άλλα λόγια να μην παριστάνω ανεύθυνα, ανέξοδα και καταστροφικά τον πιλότο. Ο πολύχρωμος πάσσαλος δυστυχώς δεν αφορά εσάς αλλά τον λαό».