"Καλή Χρονιά Κυρ Βασίλη!" διήγημα της Ελένης Γιαννακάκη (εφημερίδα "Εποχή, 3.1.2020)

 .............................................................

Καλή Χρονιά Κυρ Βασίλη!

διήγημα της Ελένης Γιαννακάκη (εφημερίδα "Εποχή, 3.1.2020)

Στέκονταν στο άνοιγμα της πόρτας οι δυο τους, σκυθρωποί, ψηλοί, τεράστιοι: αυτός με την στολή, με κάτι χρυσαφιά στον ώμο ή ασημένια κι αυτή με σκούρο κοστούμι, μπλε νομίζω, και ψηλά τακούνια. Και ξανθά μαλλιά, κυματιστά. Σαν να τό ’ξερα αμέσως πως είχαν έρθει για μένα. Σαν να τό ’ξερα από πάντα. Κοιτάζω την μαμά και μετά τον μπαμπά δίπλα της, που απλώνει το χέρι στον ώμο της. Τραβούσε τα μάγουλά της προς τα κάτω με τα δυο της χέρια, συνέχεια, σαν νά ’θελε να τα ξεκολλήσει και τα μάτια της ήταν κλειστά. Τρέχω να πάω κοντά της, αλλά η γυναίκα με πρόλαβε. Μ’ αρπάζει απ’ την πλάτη και με σηκώνει ψηλά και πίσω, κολλητά πάνω της. Τότε αρχίζω να χτυπιέμαι μ’ όση δύναμη έχω. Κι ας ξέρω πως είναι μάταιο. Το ξέρω κι αυτό. Ακούω τις στριγκλιές της μαμάς έτσι όπως με βγάζουνε απ’ την πόρτα κι εγώ όλο κλωτσάω και θέλω να γυρίσω να κοιτάξω πίσω, μα τα χέρια της ξανθιάς με κρατούνε σφικτά πάνω της, τυλιγμένα στη μέση μου, και όλο με πάνε σ’ ένα μεγάλο αυτοκίνητο σταματημένο, σε ένα βαν. Μετά μου κλείνει με το χέρι το στόμα. Δεμένος στο πίσω κάθισμα γυρνάω και κοιτάω πίσω καθώς αυτή βάζει μπροστά και στρίβει σπινάροντας. Βλέπω τη μαμά να μπαίνει σ’ ένα άλλο μεγάλο, τετράγωνο αυτοκίνητο για μια στιγμή και μετά την χάνω. Ο άλλος σαν να την είχε αγκαλιά, όπως κι ο μπαμπάς πριν, κι αυτή δεν έκλαιγε τώρα, απλώς έμπαινε.

Κάποιος χτυπάει το αυτοκίνητο απ’ έξω ντουκ ντουκ και σκέφτομαι πως ίσως ο μπαμπάς να μας έχει προλάβει, αλλά μετά βλέπω την γυναίκα μου σταματημένη στη μέση του δρόμου με το κινητό στο αυτί, μα τί κάνει;, θα την σκοτώσει αυτοκίνητο εκεί που στέκεται, Θεέ μου, πρέπει να κάνω κάτι, να καταλάβει πως την βλέπω, πως όλα είναι εντάξει, όλα θα…, να πάει πίσω, πως θα γυρίσω με το καλό να της πω, να γυρίσει στο σπίτι πρέπει, πρέπει να της κάνω νόημα, να χτυπήσω το πίσω τζάμι, να προλάβω πριν φύγουμε, πριν... αλλά πού να το φτάσω έτσι που είμαι δεμένος, δεν μπορώ, τα χέρια μου δεν φτάνουνε, αχ... είναι δεμένα, αχ, αχ, θα τα λύσω, πρέπει να λυθώ...

-Κυρ Βασίλη... Κυρ Βασίλη, ήρεμα, ησυχάστε, όλα... όλα θα... γουούς, χις, γουούς, χις, γουούς, χις, μπιιι, μπιιι, μπιιι, μπιιι, μα Κύριε Βασίλη!, φρόνιμα, μπιιι, μπιιι, μπιιι, φρόνιμα, θα σας... γουούς, χις, γουούς, χις, η γυναίκα σας, γουούς, χις, γουούς, αν είστε καλό παιδί θα...

Τί... όνειρο ήτανε; Ουφ... Ευτυχώς! Όνειρο! Αλλά... πού είμαι; Μιλάνε... Εμένα μιλάνε; Η γυναίκα μου λέει... Την είδα, μα την είδα πριν! Τα χέρια μου, γιατί δεν κουνάνε τα χέρια μου; Κι αυτό το φως... τόσο πολύ φως, κακό φως, άσπρο, το ξέρω πως είναι επικίνδυνο το άσπρο φως, και αυτό το γουούς, χις, γουούς, χις, τί κάνει έτσι;, στο αεροπλάνο... σειρήνα είν’ αυτή, αχ, θα πέσουμε, σειρήνα αυτό το μπιιι, μπιιι... Ήρθανε πάλι! Να τους, τους βλέπω, και δεν είναι όνειρο, είμαι σίγουρος, τους είδα αλλά έκλεισα τα μάτια γρήγορα, γιατί το φως... να μη με δουν πως τους είδα, καλύτερα όχι, να κάνω τον πεθαμένο λοιπόν, έτσι δεν λένε στις τρομοκρατικές επιθέσεις;, πέσε κάτω και μην κουνάς, κάνε τον πεθαμένο, αστροναύτες, εξωγήινοι, το λέγανε πως θά ’ρθουν και δεν τους πιστεύαμε... τους είδα, λίγο πριν σαν άνοιξα τα μάτια, μαζί με το φως ήρθανε, ο ένας ήταν κοντά μου, τεράστιος δίπλα μου, από πάνω μου, με σκάφανδρο τεράστιο κι εγώ... είμαι τόσο μικρός, αχ, παιδάκι, καλό παιδί, τί μπορώ να κάνω εγώ; Εμένα μιλάνε! Οι εξωγήινοι! Είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Και λένε για την γυναίκα μου! Τί τους φταίει η γυναίκα μου, δεν είναι εδώ η γυναίκα μου...

-Μπρρρρ...

Κύριε Βασίλη, μην ταράζεστε! Μ’ ακούτε; Με βλέπετε;

-...

-Έτσι μπράβο! Να ανοίξουμε λίγο τα ματάκια... Λοιπόν, λέμε, κύριε Βασίλη, πώς αν είστε καλό παιδί, και δεν κουνιόσαστε απότομα, λέμε να σας αποσωληνώσουμε...

-...

-Και μετά να σας δώσουμε να μιλήσετε με την γυναίκα σας... θέλει να σας ευχηθεί καλή χρονιά. Όπου νά ’ναι μπαίνει ο καινούργιος χρόνος, το ξέρετε; Εμ δεν το ξέρετε!.. Πού να το μάθετε εδώ μέσα; Δωράκι λοιπόν για σας, κύριε Βασίλη από όλους εμάς, τον Γιάννη, τον Σταύρο, την Σοφία και μένα, ένα πρωτοχρονιάτικο δωράκι απ’ όλους μας... αλλά, ναι, και για τη γιορτή σας, να μην το ξεχνάμε κι αυτό! Γιορτάζετε κιόλας αύριο... δηλαδή όπου να ’ναι! Σήμερα!

-Γκρρρρ...

Μαα... που είμαι; Α, εδώ... εδώ μέσα! Τώρα θυμάμαι... Στο νοσοκομείο! Πότε ήρθα; Με φέρανε... Ο λαιμός μου! Η γυναίκα μου λέει... Αλλά όλοι αυτοί;.. Πω πω! Σαν εξωγήινοι... Είναι να τους φοβάσαι! Δεν βλέπεις πρόσωπο, μάτια... Και τόσο πολύ φως... δεν το μπορώ! Καλύτερα τα μάτια κλειστά... με πονάνε τα μάτια. Κι ο λαιμός μου, πώς είναι... δεν μπορώ να μιλήσω, έχω κάτι στο λαιμό... μπρρρ... πονάει πολύ... τα χέρια μου, πού είναι τα χέρια μου, γιατί δεν τα βρίσκω...

-Κύριε Βασίλη, φρόνιμα, τα χέρια σας τα δέσαμε για να μην ξηλώσετε τους σωλήνες, ήσασταν λίγο άτακτος, να το ξέρετε, πολύ άτακτος μάλλον... Λοιπόν, να κάνουμε μια προσπάθεια; Μαζί όμως. Θα ανασηκώσουμε και το κρεβάτι λίγο... Έεεετσι. Θέλουμε όμως να κάνετε ό,τι σας λέμε... Σταύρο, εντάξει; Πάμε...

-Μπρρρ...

-Σε λίγο θα μπορέσετε να μιλήσετε. Μην κουράζεστε λοιπόν. Ήρεμα. Λοιπόν, Σταύρο, έλα απ’ αυτή τη μεριά... Βγάλτε μας λίγο τη γλώσσα έξω, κύριε Βασίλη. Λίγο ακόμη... έεετσι... Μπράβο! Λοιπόν τώρα σας βγάζω το σωλήνα... Εντάξει;... Ωραία! Μια βαθιά ανάσα... Αυτό ήτανε! Τέλεια! Άντε, καλή Χρονιά! Χαρούμενο το 2021 Κυρ Βασίλη! Μόνο υγεία...

-Ααα, γκχ, γκχ, εγώ… γκχ, γκχ…

-Έτσι μπράβο, βήξτε, βήξτε κι άλλο... κι αναπνεύστε βαθιά, όσο πιο βαθιά μπορείτε, αναπνεύστε ήρεμα... πιο ήρεμα... πιο

-Εγώ δεν... γκχ, γκχ... η γυ... γυναίκα...

-Κύριε Βασίλη, πιο χαλαρά... ελάτε, τί πάθατε;, πιο χαλαρά, ελάτε... Κύριε Βασίλη... κυρ Βασίλη! Το αμπού γρήγορα, 25 αναπνοές, 80 οξυγόνο, το αμπού, ξαναδιασωληνώνουμε, Σοφία γρήγορα προποφόλη 150, σουξαμεθάνιο 112μιση, Σταύρο λαρυγγοσκόπιο, έλα απ’ τα δεξιά, από δεξιά...

Δεξιά, δεξιά... Σταύρος, ποιος Σταύρος;, ο Σταύρος, ο πατέρας μου;, ο δικός μου;, μα τί λένε;.. άλλη γλώσσα μιλάνε;.. σουξέ... και το... προπο... για προπό μιλάνε;, θέλω να... μιλήσω... το στόμα... μου φράξανε το στό... και... και... πνίγομαι, πνιιιίγομαι... δεν μπορώ... ο μπαμπάς, θά ’ρθει να... αφήστε με μη, πονά... ααχ, το αυτοκί... βαν… μπιιι... μπιιι... αεροπλ... μπιιι μπιιι... αστρο... το φως... κακό... άσπρο...