ΣΥΡΙΖΑ, τάσεις και ρεύματα, αλλαγή σελίδας;
γράφει ο Γιάννης Θανασέκος* ("Εφημερίδα των Συντακτών", 21.1.2021)
Τελευταία είχαμε τη δημόσια παρουσίαση των θέσεων που εκφράζουν οι τάσεις/ρεύματα ΡΕΝΕ και ΟΜΠΡΕΛΑ στο πλαίσιο των προσυνεδριακών συζητήσεων του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. –με τη συνεισφορά και άλλων κινήσεων που συγκλίνουν, αν και με διαφορετικούς τρόπους, προς τους δυο αυτούς πόλους (Αριστερό Δίκτυο, «προεδρικοί», Γέφυρα, Κίνηση Μελών…). Συνωστισμός τάσεων; Καθόλου! Η ύπαρξη τάσεων είναι καταστατικά θεμιτή και απαραίτητη για τον εμπλουτισμό του κόμματος – ειδικά σε τούτη την περίοδο. Γνωρίζουμε ότι πολλοί, από κάποια sites, όπως «anoixta» και μισόκλειστα «parathyra», παροτρύνουν ευθέως τον «Αρχηγό» να αρχίσει να κόβει κεφάλια για να αποτραπεί η δήθεν επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο 3%. Είναι οι αντι-ΣΥΡΙΖΑ «φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ (δανείζομαι την έκφραση από τον Κύρκο Δοξιάδη).
Προστέθηκε πρόσφατα και μια τρίτη Συμβολή που υπογράφουν οι Αντώνης Λιάκος, Νίκος Μπίστης, Σπύρος Δανέλης και Παναγιώτης Παναγιώτου – μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. (Βλέπε «Αυγή», 12/1/21). Θα ήθελα να τη σχολιάσω σύντομα κάνοντας μια μικρή ιστορική ανασκόπηση.
Η ανασυγκρότηση των κομμάτων της Αριστεράς (και όχι μόνο) είναι ένα φυσικό φαινόμενο, ιδιαίτερα δε όταν αντιμετωπίζουν μεγάλες δοκιμασίες στα καθ’ ημάς: διασπάσεις, κυβερνητική θητεία με τους γνωστούς επώδυνους συμβιβασμούς και εκλογικές (σχετικές) ήττες του 2019. Αν και υπέβοσκε από καιρό, το εγχείρημα της Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε, όπως ήταν φυσικό, κατά το τέλος της δεύτερης διακυβερνητικής θητείας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ., μετά τις παραιτήσεις βουλευτών. Ανακινήθηκε από ένα πολιτικό σχήμα ονομαζόμενο «Γέφυρα» με τον Αντώνη Λιάκο, τον Νίκο Μπίστη και προσωπικότητες προερχόμενες από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, αλλά και από άλλους πολιτικούς ορίζοντες – μια άλλη πτέρυγα του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ προσχώρησε όπως ξέρουμε στη Ν.Δ.. (βλέπε άρθρο του Αντώνη Λιάκου, «Γιατί η “Γέφυρα” και γιατί τώρα;» στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 18/3/2019).
Σε μια πρώτη φάση, με την κίνηση της «Γέφυρας», το θέμα της «Ανασυγκρότησης» σηματοδοτείται με τον όρο «Διεύρυνση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ». Σε μια δεύτερη φάση αποφασίζεται από την ηγεσία, χωρίς καμία διαβούλευση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, η ίδρυση Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης (ΚΕΑ) που σηματοδοτείται κάπως θολά στον δημόσιο λόγο ως «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, πάλι με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια τρίτη φάση, και πάλι με απόφαση εκ των άνω, η ονομασία που επιβλήθηκε είναι απλά και μόνο «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία». Στην πορεία δηλαδή χάσαμε τον «κορμό».
Αυτή η ιστορική ανασκόπηση επιβάλλεται διότι οι ονομασίες δηλώνουν πράγματα πέραν της ονομασίας αυτής καθ’ αυτής.
Ερχομαι στο συγκεκριμένο κείμενο. Είναι τόσο γενικό που μόνο μια εξειδικευμένη ανάλυσή του μπορεί να δώσει χώρο για μια αναλυτική κριτική – θα το αναλάβω αργότερα. Θα περιοριστώ προς το παρόν στις τελευταίες δέκα γραμμές του διότι ακριβώς είναι οι πιο συγκεκριμένες και συνθέτουν με πειστικό τρόπο το σύνολο του κειμένου και των προτάσεων που απορρέουν.
Για τους συντάκτες της τρίτης αυτής Συμβολής, η ανασυγκρότηση του «προοδευτικού πόλου» που μπορεί εν δυνάμει να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας, απαιτεί «ένα ποσοστό λήθης». Μας λένε: «χωρίς ένα ποσοστό λήθης δεν υπάρχει πολιτική συμμαχιών». Το ποσοστό «λήθης» αφορά ουσιαστικά τις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Ποια περίοδο του ΠΑΣΟΚ καλύπτει η απαιτούμενη λήθη; Την παπανδρεϊκή, τη σημιτική, τη βενιζελική, τη σημερινή του ΚΙΝ.ΑΛΛ., όλες μαζί η τμήματα αυτών; Το κείμενο δεν μας δίνει άμεσες απαντήσεις αλλά έμμεσες.
Λίγες γραμμές πιο κάτω οι συντάκτες γράφουν: «Σε αυτό το πλαίσιο και αυτή την προοπτική, η λογική των πραγμάτων και των αριθμών επιτάσσει στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. να γυρίσουν γρήγορα και αποφασιστικά σελίδα στις μεταξύ τους σχέσεις». Και κάτω από αυτό το πρίσμα, οι υπογράφοντες «δεσμεύονται να πάρουν όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες ώστε να υλοποιηθεί η συγκρότηση του προοδευτικού πόλου που θα διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας» (τα πλάγια στοιχεία είναι δικά μου).
Επανέρχομαι στο θέμα των ονομασιών της «ανασυγκρότησης/διεύρυνσης». Είχαμε την ανασυγκρότηση «Γέφυρας» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, περάσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πάλι με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά χάσαμε τον κορμό και μείναμε με τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.. Οι συντάκτες της Συμβολής κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα παραπάνω, αν ακολουθήσουμε τη λογική τους, δεν αποκλείεται να φτάσουμε και σε μια καινούργια ονομασία: Προοδευτική Συμμαχία-ΚΙΝ.ΑΛΛ.! Ποιο ΚΙΝ.ΑΛΛ.; Αντε να ξέρεις...
Το «ποσοστό λήθης» δεν απαιτείται μόνο από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., να ξεχάσει δηλαδή τη συμπόρευσή του με τον νεοφιλελευθερισμό, απαιτείται επίσης και από τον ΣΥΡΙΖΑ, να ξεχάσει δηλαδή τις ταξικές, κινηματικές καταγωγές του, τους δρόμους και τις πλατείες, τα «παιδικά» του οράματα... Αυτά λένε και οι αντι-ΣΥΡΙΖΑ «φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ.
...................................................................................
Να βρούμε κάτι... αριστερό
γράφει ο Μάριος Διονέλλης ("Εφημερίδα των Συντακτών, 21.1.2020)
Αν οι εσωτερικές διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να καθορίσουν την πορεία που θα πάρει το κόμμα, το παιχνίδι είναι εξ αρχής χαμένο. Το δίλημμα «επιστροφή στις αρχές της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ή αφομοίωση στη Σοσιαλδημοκρατία» δεν είναι καν δίλημμα. Έχει απαντηθεί προ πολλού και η γραμμή του καραβιού δεν επιδέχεται διορθώσεις.
Ο κομματικός οργανισμός, που κάποτε μιλούσε για τη Ριζοσπαστική Αριστερά, την Οικολογία, την απεξάρτηση από το πάρτι των εξοπλισμών, το ρίξιμο του φράχτη στον Εβρο, τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας και πολλά άλλα, έχει υποστεί μετάλλαξη ριζική και άκρως επιθετική. Δεν την ανακόπτει κανένα εμβόλιο και καμία… «ομπρέλα».
Μετά ήρθαν οι εξορύξεις στις θάλασσες και τα καζίνα σε ελεύθερους χώρους, μετά ήρθε η θετική ψήφος για τα Rafale και η μαξιμαλιστική θέση για τα 12 μίλια και στο Αιγαίο. Μετά ήρθαν οι «ανίδεοι» που υποστηρίζουν ακόμα το ρίξιμο του φράχτη και η συμφωνία με Ε.Ε. και Τουρκία για τις επαναπροωθήσεις. Μετά ήρθε η υπαναχώρηση στις βουλές του αρχιεπισκόπου και η Παναγιά η… γιάτρισσα.
Κατά μία έννοια το σημείωμα αυτό δεν είναι επικριτικό για τις στοχεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ακριβώς το αντίθετο. Το γεγονός ότι παραιτήθηκε από την προσπάθεια να αλλάξει μια κατά βάση συντηρητική κοινωνία και στρέφει όλη του την ενέργεια στο να της μοιάσει ολοταχώς, προφανώς αποτελεί (εκλογικά) άριστη τακτική. Μπορεί να ψηφιστεί άνετα και από απογοητευμένους δεξιούς και από αμετανόητους πασόκους.
Οι υπόλοιποι ας ψάξουν να βρουν κάτι… αριστερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου