Αγρυπνία πένθιμη...

................................................................

                 
                   Αγρυπνία πένθιμη...

…Βλέπεις να περνάνε μπρος στα μάτια σου οι παρανομίες, οι αδικίες, τα ρουσφέτια, οι διευκολύνσεις, οι αναθέσεις κάτω από το τραπέζι, οι εξαγορές για να είναι τα στόματα πληρωμένα αλλά κλειστά, οι σπατάλες, και συ τα βλέπεις όλα αυτά και δεν μιλάς, τα υπογράφεις, τα εγκρίνεις, και είσαι ήσυχος γιατί εσύ δεν έβαλες το χέρι στο κατσαρόλι, βλέπεις ακόμα και τώρα να γλείφουν τα δάχτυλά τους και δεν μιλάς, βάζεις την υπογραφή σου σε κείμενο υποστήριξης της ανομίας, και είσαι και δάσκαλος και μιλάς στα παιδιά για την αρετή και το δίκιο, κι αλλάζουν τα πράγματα και φεύγει ο εκμαυλιστής, κι έρχεται ο άλλος που θα εξυγιάνει, κάπως σαν τον Φόρτεμπρας, και σκέφτεσαι «μπας και βιάστηκα;», κι ο κόσμος έξω άνεργος, άστεγος και πεινασμένος, «πρέπει να κάνω δήλωση διορθωτική, προλαβαίνω να το σώσω, προλαβαίνω να σωθώ;», σκέφτεσαι, «Θεέ μου», λες «πώς γίναμε έτσι, τι άλλο θέλουν από μένα, ...όπως τελειώνει το “Mefisto” του Κλάους Μαν και του Ίστβαν Ζάμπο, το θυμάσαι;…