...........................................................
Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799 - 1850)
Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799 - 1850)
... Δεν ξέρω αν είναι μέρα, αμφιβάλλω για τον ήλιο...
...Τέλος εδώ βασιλεύει η αθλιότητα χωρίς ποίηση...
...Ο πόνος μεγεθύνει τα πάντα...
...Οι αθώες ψυχές δύσκολα πιστεύουν στο κακό, στην αχαριστία και πρέπει να λάβουν σκληρά μαθήματα προτού αναγνωρίσουν την έκταση της ανθρώπινης διαφθοράς - κατόπιν όταν αυτή η εκπαίδευση έχει τελεστεί, δείχνουν μια επιείκεια που είναι ο έσχατος βαθμός περιφρόνησης...
...Όλοι οι πόνοι είναι ατομικοί...
...Σε λίγο καιρό θα μας έχουν μείνει μόνο τα μάτια για να κλαίμε...
...Η σκέψη της επικείμενης αυτοκτονίας πέρασε από τον νου αυτού του τόσο βαθιά θρησκευόμενου εμπόρου. Σε αυτήν την περίπτωση η αυτοκτονία είναι ένας τρόπος να ξεφύγεις χίλιους θανάτους, άρα φαίνεται λογικό να δεχτείς μόνο έναν...
...Άραγε υπάρχει πόνος χωρίς εγωισμό;...
...Σε σχέση με τη ζωή που κάνω, το φέρετρο είναι φιλόξενο κρεβάτι...
...Ο πόνος είναι απεριόριστος, η χαρά έχει όρια...
...Τίποτα δεν προκαλεί τόσο βαθιά θλίψη όσο μια άδικα κατάπτωση από την οποία είναι αδύνατο να συνέλθουμε...
...Ιδού η ζωή!Η ζωή τέτοια που είναι στην πραγματικότητα: μεγάλες προσδοκίες, μικρές πραγματικότητες...
...Η ευτυχία είναι ξεχασιάρα...
...όπως οι άνθρωποι σπρώχνονται στη ζωή από την ίδια τη ζωή...
Και τέλος η θαυμάσια (στην κυριολεξία) ρήση για να τελειώσουμε αισιόδοξα:
...Αυτός ο άνδρας σηκώθηκε και με σταθερό βήμα βάδισε πάνω στα κύματα. Παρευθύς η νεαρή μητέρα πήρε το παιδί της στα χέρια και βάδισε κοντά του πάνω στη θάλασσα...
(μετάφραση Κωστής Παπαγιώργης, από το βιβλίο "Ο Κωστής Παπαγιώργης ανθολογεί Ονορέ ντεΜπαλζάκ", εκδόσεις Μπαστιάς-Πλέσσας, 1995)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου