"Ξόδι" ποίημα του Παντελή Μπουκάλα ("ΑΥΓΗ". 2/9/2014)

..........................................................

Παντελής Μπουκάλας (γ. 1957)










                      


                     Ξόδι

Τρόπους πολλούς να ζήσουμε 
δεν έχουμε.
Κάποτε εφευρίσκαμε ένα σώμα
ψυχούλα δόξας,
και ξοδεύουμε το θάνατο.
Κι άλλοτε
διασχίζουμε αναπόταμα τη μοναξιά
να ξαναβγούμε στην πηγή του ανθρώπου
κι ας ειν' πικρή.
Συνήθως αρκεί
ένα εκκρεμές χαμόγελο
ένα φιλί νόστιμο σαν την καλή κουβέντα
ένα σπουργίτι ταπεινά ελεύθερο
μια βροχή που χαίρεται το βέβαιο τέλος της
ένα σπίτι που ανασαίνει ψυχές τη νύχτα
όταν σε παίρνει μέσα του να σε ξαναγεννήσει
ένα χορτάρι σκήνωμα θεού
συνήθως αρκεί
για να εγερθούμε άλλη μια φορά
στο μπόι της ομορφιάς μας.
Τον μέλλοντα
τον κλώθουν στα όνειρά τους οι  κεκοιμημένοι -
όταν με τον καιρό γαληνεύουν εντός μας
κι αποκτούν του ψωμιού την αναγκαία απλότητα.

                                                         ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Σήματα λυγρά, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα, 1992

από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" (2/9/2014)
με ανθολόγο του Σεπτεμβρίου του 2014 τον ΓΙΩΡΓΟ ΤΣΙΡΗ