.............................................................
Μίνως Ζώτος (1905 - 1932)*
Είναι η ψυχή μου ένας λυγμός που στο άπειρο αναλυέται,
Μια νότα που ανερμήνευτη για πάντα θα σταθεί˙
Γι' αυτή παρόμοιο τίποτε στη γη δεν απαντιέται
Κι όπως και να 'ναι αταίριαστη και μόνη θα χαθεί.
ΛΥΓΜΟΣ
Μέσα στους δρόμους έξαλλος όλη τη νύχτα να γυρνώ
Μ' έκθαμβα μάτια, ολάνοιχτα σε μια γλυκιά οπτασία,
Να κρύβω μέσα στο έρεβος μακριά απ' τον κόσμο τον κακό
Την υστερνή που ιλάρωσε την όψη μου ευλογία.
Και να με βρίσκει κάποτε η Αυγούλα γελαστή κι εγώ,
Που κρύφιος πόθος μου ήταν δειλό να με προκάνει,
Μ' αυτό το ανήλεο χέρι μου σ' ένα τριαντάφυλλο χλωμό
Φύλλο το φύλλο να μαδώ την υστερνή μου πλάνη...
Ο αέρας βογγάει στις καστανιές,
σιμώνουν βαρυχειμωνιές.
Άγρια νυχτιά μέσα στο δάσο
ποτέ μου δεν θα σε ξεχάσω.
Δέντρα στου ανέμου την οργή
βαριά σωριάζονται στη γη
πέρα, μηνώντας κρύους θανάτους
σκούζουν τ’ αγρίμια στη μονιά τους.
Κι απάνω στη ραχούλα εκεί,
τραχιά του δάσου μουσική,
ουρλιάζουν θριαμβικά δυο λύκοι,
σα να γιορτάζουν άγρια νίκη.
Μέσα σ’ αυτή την ταραχή
μου αναταράζεται η ψυχή
κι έτσι από μένα να πηδήξει
και με τον άνεμο να σμίξει.
Ω! τι μεγάλα κυνηγώ
και τι μικρός οπού ’μαι εγώ…
*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Μίνως Ζώτος (1905-1932) γεννήθηκε στο Νιοχώρι Παραχελωίτιδος. Τέλειωσε το δημοτικό σχολείο στη γενέτειρά του, το Σχολαρχείο στο Αιτωλικό και το Γυμνάσιο στο Μεσολόγγι. Το 1922 γράφτηκε στη νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και με μεσολάβηση του Μιλτιάδη Μαλακάση διορίστηκε βοηθός ταμία στο Δήμο Αθηναίων. Δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του, καθώς σύντομα αφοσιώθηκε στην ποίηση και την ξέφρενη ζωή. Το 1928 γνωρίστηκε με τη Μαρία Πολυδούρη που στάθηκε ο έρωτας της ζωής του. Ο θάνατός της το 1930 επιδείνωσε την κατάσταση της ήδη βεβαρημένης υγείας του. Παρά τις προσπάθειές του να ξαναβρεί τις δυνάμεις του και την επιστροφή του στο χωριό του το φθινόπωρο του 1932 πέθανε από φυματίωση το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου σε ηλικία εικοσιεφτά μόλις χρόνων. Στο χώρο της ποίησης ο Μίνως Ζώτος πρωτοεμφανίστηκε το 1923 από τις σελίδες του περιοδικού Μούσα. Κείμενά του δημοσίευσε σε περιοδικά όπως τα Βίγλα (Μεσολογγίου), Νεοελληνική Τέχνη, Νέα Εστία, Πνοή, Κίτρινος Γάτος, Ελληνική Επιθεώρησις. Συνολικά εξέδωσε δυο ποιητικές συλλογές και δημοσίευσε λίγα κριτικά άρθρα και ποιητικές μεταφράσεις. Η τελευταία του συλλογή ποιημάτων με τίτλο Σουρντίνα εκδόθηκε μετά το θάνατό του σε συλλογική έκδοση με τίτλο Άπαντα. Το ποιητικό του έργο τοποθετείται χρονικά στους νεώτερους εκπροσώπους της ελληνικής μεσοπολεμικής ποίησης και εμφανίζει επιρροές από τα ρεύματα του νεορομαντισμού και του νεοσυμβολισμού και από ποιητές όπως ο Μιλτιάδης Μαλακάσης και ο Κώστας Καρυωτάκης. Η γραφή του είναι έντονα λυρική και συχνά ρομαντικής υφής.
ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου