"Η Ευρώπη και ο Έβρος" γράφει ο Παντελής Μπουκάλας ("Καθημερινή", 3.3.2019)

..............................................................


Η Ευρώπη και ο Έβρος

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας ("Καθημερινή", 3.3.2019)

Με τρόπο στυγνό, ο «πολέμαρχος των τριών ηπείρων» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εκμεταλλεύεται την απελπισία μεταναστών και προσφύγων και τους μεταχειρίζεται σαν ανθρώπινο πολιορκητικό κριό. Η απελπισία είναι προνομιακό έδαφος για την ευπιστία. Οι ξεριζωμένοι πιστεύουν ό,τι έχουν ανάγκη να πιστέψουν. Ας μην το παραβλέπουμε. Ωστε να μην γλιστράμε στην απολύτως άδικη γενίκευση, που εμφανίζει σαν ενεργούμενα του τουρκικού καθεστώτος ή δυνάμει πράκτορες όλους όσοι συρρέουν στον Εβρο ή ριψοκινδυνεύουν στο Αιγαίο. Φυγάδες παραμένουν. Με δικαιώματα. Οσα ορίζει το γραπτό διεθνές δίκαιο και η άγραφη ηθική του ουμανισμού.

Η αίγλη του Τούρκου προέδρου στο εσωτερικό της οικονομικά καταρρέουσας χώρας του ξεθωριάζει. Οι σχεδιασμοί του πολεμόχαρου μεγαλοϊδεατισμού του σε Συρία και Λιβύη αποδεικνύονται υπερβολικά ανεδαφικοί. Το παιχνίδι της τυχοδιωκτικής εναλλαγής συμμάχων έφτασε στα όριά του. Η βεβαιότητά του πως η Τουρκία αποτελεί μια τρίτη υπερδύναμη, μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, αποκαλύφθηκε παιδαριώδης. Δεν του απέμεινε σαν όπλο παρά η απόγνωση όσων εγκλωβίστηκαν στην Τουρκία, εκπατρισμένοι λόγω των πολέμων, της ανελευθερίας και της έσχατης ανέχειας.

Με την ίδια αναίδεια που υποκρίνεται τον προστάτη τους, ενώ με την πολεμική πολιτική του και τη βάρβαρη δράση των χαλιφατικών μισθοφόρων του παράγει προσφυγιά, ο Ερντογάν εκβιάζει την Ελλάδα. Δηλαδή την Ευρώπη. Αν όντως ισχύει η εξίσωση Ελλάδα ίσον Ευρώπη. Μια Ευρώπη που δεν φαίνεται να νιώθει εκβιαζόμενη. Η Λέσβος και ο Εβρος είναι μακριά από το Βερολίνο. Δηλαδή από τις Βρυξέλλες. Γι’ αυτή τη δεύτερη εξίσωση, Βερολίνο ίσον Βρυξέλλες, δεν χωρεί αμφιβολία. Επί του παρόντος, λοιπόν, «η Ευρωπαϊκή Ενωση συμπαρίσταται στην Ελλάδα». Με δηλώσεις και υποσχέσεις. Περίπου όπως συμπαρίσταται επί δεκαετίες και στην Κύπρο.

Η κυβέρνηση ανακαλύπτει αργοπορημένα ότι δεν στέκει καμία από τις «ερμηνευτικές» εμμονές της και αρπάζεται από το δόγμα της μικροβιολογικής προσφυγοφοβίας. Χρέος της να προστατεύσει τα σύνορα, χωρίς όμως και να παραδοθεί στον πανικό. Ας μην πάρει γραμμή από τους μισαλλόδοξους «φαντασμένους αρθροτυμπανιστές» (παλαμική η ορολογία) της ηλεκτρονικής και της έντυπης δημοσιογραφίας, που αξιώνουν «να γαζώσουμε τους εισβολείς», και από τους λιγοστούς πατενταρισμένους ακροδεξιούς των νησιών, που απαιτούν «να τους βουλιάξουμε».

Αν αυτό είναι ο «καθαρός πατριωτισμός», τότε μόνο ο «νοθευμένος» θα μας επέτρεπε να περισώσουμε αντρόπιαστο το πρόσωπό μας.