.............................................................
«Ανθρωποφάγος αθλητισμός - βιομηχανία!»
έγραψε ο Σπύρος Τσάμης ("Εφημερίδα των Συντακτών", 29.12.24)
«Όταν καθορίζουν οι χορηγοί και όχι οι προπονητές, όταν οι μετρήσεις παικτών φτάνουν στο κόκκινο...» Ο εργοφυσιολόγος Βαγγέλης Ρουσόπουλος δεν μασάει τα λόγια του!
Προς το παρόν δεν είχε απτό αποτέλεσμα η φετινή συγχορδία διαμαρτυρίας για «δραστική μείωση» των εξαντλητικών αγωνιστικών ρυθμών, όχι μόνο ποδοσφαιριστών αλλά γενικότερα αθλητών, προς διεθνείς αθλητικές αρχές (FIFA, UEFA, IAAF και όχι μόνο), ουσιαστικά προς τους διοργανωτές αθλητικής δράσης μα και επιχειρηματίες της. Η υποψιασμένη λογική υπαγορεύει πως έτσι θα συμβεί και στο βαθύ μέλλον. Ο παράγοντας άνθρωπος μάχεται -και στον αθλητισμό- να μη θυμίζει εξάρτημα!
Ο εργοφυσιολόγος Βαγγέλης Ρουσόπουλος δεν μάσησε τα λόγια του: «Ο εμπορευματοποιημένος αθλητισμός, τα τελευταία χρόνια, είναι βιομηχανία. Αλλεπάλληλα παιχνίδια ποδοσφαίρου, γενικότερη αθλητική δράση, πολυεπίπεδη η ψυχοσωματική φόρτιση των φυσικών πρωταγωνιστών. Προ ημερών στο ελληνικό πρωτάθλημα ακούγαμε την “ανάγκη νίκης στα τελευταία παιχνίδια της χρονιάς για να κλείσει καλά το 2024” και “ανάγκη νίκης στο πρώτα παιχνίδια του 2025 ώστε να αρχίσει ιδανικά ο νέος χρόνος”. Τα ίδια άτομα, τους ίδιους παίκτες σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και όχι μόνο, τους ίδιους αθλητές σε πολλά αθλήματα, τους βλέπεις συνέχεια σε λίγες μέρες... Λες και ζουν μες στα γήπεδα, λες και δεν πηγαίνουν ποτέ σπίτι τους! Δεν αναφέρομαι μόνο στους ποδοσφαιριστές... Συζητούσα προ ημερών με στελέχη του ιατρικού επιτελείου της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, ρώτησα “πώς θα περάσετε τις γιορτές;”, απάντησαν “δεν υπάρχουν γιορτές! Ανήμερα Χριστούγεννα θα ταξιδεύουμε για το Μιλάνο, ανήμερα Πρωτοχρονιάς για το Κάουνας. Ως εργοφυσιολόγος κρίνω απίστευτο τον φόρτο των παιχνιδιών...”».
• Οι επιπτώσεις του στην ψυχοσωματική οντότητα του αθλητή;
Αλλεπάλληλοι τραυματισμοί παικτών, γενικότερα αθλητών. Το έμψυχο δυναμικό των ομάδων έχει μεγαλώσει, ο αριθμός των παικτών είναι μεγαλύτερος από ποτέ, επισήμως ώστε να παίζουν αλλά και να ξεκουράζονται περισσότεροι... Αλλά αυτή η συχνή αλλαγή προσώπων έχει επιπτώσεις στη συνοχή των ομάδων και επηρεάζει αρνητικά την απόδοσή τους...
• Ποια είναι η προτεινόμενη διαχείριση του έμψυχου δυναμικού στο ίδιο υψηλό επίπεδο;
Ανακαλώ στη μνήμη μου μάθημα των πολιτικών μηχανικών στο Πολυτεχνείο: «Αντοχή υλικών». Βέβαια δεν μπορείς στον ομαδικό αθλητισμό ν’ αλλάζεις συνεχώς μεγάλο αριθμό παικτών επειδή επηρεάζεται η συνοχή της ομάδας. Αποτελέσματα; Οστικά, μυϊκά, συνδεσμικά προβλήματα. Η διαφορά είναι πως σε ανθρώπους-αθλητές δεν ξέρουμε ποια είναι ακριβώς τα όρια των ψυχοσωματικών αντοχών τους ώστε να σταματήσουμε την επιβάρυνσή τους σε αντίθεση με μια γέφυρα ή άλλη κατασκευή στο Πολυτεχνείο... Η φόρτιση αυτή που δέχεται ο παίκτης-αθλητής στην προπόνηση και στο παιχνίδι δεν είναι μετρήσιμη. Βοηθούν οι αιματολογικές εξετάσεις αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις οι μετρήσεις φθάνουν στο κόκκινο!
• Είναι, όμως, μετρήσιμες οι αντοχές, οι δυνατότητες...
Βέβαια! Επιλογές υπάρχουν ώστε να αλλάξει η ίδια ψυχοσωματική πίεση, δεν υπάρχει όμως η βούληση! Τα επαγγελματικά συμβόλαια είναι μεγάλα, υποχρεώνουν στους ίδιους, συχνά εξαντλητικούς, ρυθμούς...
• Ανθρωποφάγο εργασιακό περιβάλλον!
Τα μέλη των ιατρικών και προπονητικών επιτελείων βλέπουν ότι τα όρια παικτών, γενικότερα αθλητών υψηλής στάθμης έχουν φθάσει στο κόκκινο αλλά δεν υπάρχει βούληση ν’ αλλάξουν οι ίδιοι ρυθμοί. Επιλογές-λύσεις υπάρχουν, βούληση δεν υπάρχει! Οι οπαδοί πάνε στο γήπεδο να βγάλουν τα εσώψυχά τους, συχνά εξαντλούνται τα εισιτήρια, η τηλεόραση συνέχεια βομβαρδίζει με παιχνίδια και υπάρχει, επαναλαμβάνω, κοινό που παρακολουθεί συνέχεια... Αρα οι ίδιοι πιεστικοί ρυθμοί δεν θα σταματήσουν ποτέ!
• Εργοφυσιολογική, ιατρική παρέμβαση;
Δύσκολο έργο επειδή υπάρχουν πρόσθετες επιβαρύνσεις. Ο παίκτης μπορεί να ξεκουραστεί σωματικά, να δεχτεί τεχνικές αποκατάστασης, κρυοθεραπείες, μασάζ αλλά, πνευματικά, αν βρίσκεται σε συνεχή πίεση, στρες, όπως συμβαίνει στην εποχή μας, αυτό του βγαίνει ψυχοσωματικά!
• Επιστημονικές μετρήσεις αναφέρουν πως στο ίδιο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού είναι 33 τα παιχνίδια· όσα αντέχει να παίξει, ετησίως, ο ποδοσφαιριστής. Στην εποχή μας καλείται να παίξει 66 παιχνίδια, τα διπλάσια!
Επιστημονικά μιλώντας, τρομάζει η ίδια επιβάρυνση! Και σημειώστε πως τα 66 ποδοσφαιρικά παιχνίδια, ως καταγραφή, είναι η μέση τιμή... Κάποιοι παίκτες παίζουν πολλά περισσότερα παιχνίδια! Οι διοικήσεις ξέρουν ότι οι οπαδοί θα πάνε στο γήπεδο και δεν θέλουν να δουν τον παίκτη-αστέρα να σέρνεται αλλά να είναι συνεχώς ακμαίος! Δεν πάνε να δουν τον αντικαταστάτη αλλά τον βασικό, πολυδιαφημισμένο παίκτη... Κι ας έχει φθάσει, ίσως ξεπεράσει, τις ψυχοσωματικές αντοχές του!
• Η οικονομική δίνη υπαγορεύει την ίδια αμείλικτη πραγματικότητα...
Ναι, οι χορηγοί έχουν πιο ισχυρό λόγο από τους προπονητές, καθορίζουν, ανάλογα με τα συμφέροντά τους και την ώρα έναρξης των παιχνιδιών αλλά και τον αριθμό των παιχνιδιών. Στην Ευρώπη, στο ΝΒΑ, παντού πλέον! Οι επιστημονικές προτάσεις μας ηχούν... ανυπόστατες μπροστά στην ίδια, πολυεπίπεδη, στυγνή πίεση... Με τη ζήτηση που υπάρχει, με το ενδιαφέρον του κόσμου αυξανόμενο, με την εμπορευματοποίηση σε παρόμοια επίπεδα, δεν μπορεί να δοθεί ουσιαστική λύση! Ναι, ο αριθμός των παιχνιδιών πρέπει να περιοριστεί στα μισά... Ποια από τις διοργανώτριες ή πολιτικές αρχές και τις ομάδες, όσες ζουν από τον τωρινό αριθμό παιχνιδιών, θα συμφωνήσουν στη μείωση; Καμία!
• Εκτός αν πέσουν, εξουθενωμένοι, και άλλοι παίκτες στο γήπεδο... Μην πούμε και νεκροί...
Για να πειστούν ν’ αλλάξουν τους ρυθμούς πρέπει να συμβούν πολλά τραγικά περιστατικά! Ως εργοφυσιολόγος δεν είμαι σίγουρος πως ο τραυματισμός του Λεσόρ είναι μόνο η κακιά στιγμή... Ο Λεσόρ έπαιζε πέρυσι μόνος του ως πεντάρι στον Παναθηναϊκό, έχει τραβήξει κουπί, όλοι το παραδέχονται στην ομάδα του. Πήγαινε και συνεχίζει στην Εθνική Γαλλίας, επέστρεφε στον Παναθηναϊκό. Δεν είμαι σίγουρος πως ακόμη κι αν ήταν ξεκούραστος, ο οργανισμός του θα μπορούσε ν’ αποφύγει το κάταγμα που έπαθε! Οι εξαντλητικοί αγωνιστικοί ρυθμοί τον έκαναν ευάλωτο στον τραυματισμό... Δεν είναι, λοιπόν, μόνο η κακιά στιγμή, δεν μπορούμε να το αποδείξουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου