...............................................................
9/1/24
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΡΟΖΑ
εκείνο το
γράμμα
έφτασε μετά τριάντα χρόνια
κι έμαθα το αναπάντητο
πάλεψα έκτοτε
με δώδεκα ανέμους
χωρίς φτερά
φυσούσε κι έβρεχε κι έλιωνα αργά
κάτω από το
παράθυρο του ποθούμενου
ανάποδα το φλιτζάνι του καφέ
έλεγε πως θα κάνω ένα μεγάλο ταξείδι υπερπόντιο
ανάμεσα σε άγνωστα εμπόδια
σε πρόσωπα που δεν αναγνώριζα
μάζευα τα μακριά μου ρούχα με τα δόντια
μάτωνε το ύφασμα
δεν ήθελα την λύπη των άλλων
ούτε την αγάπη και την ανοχή τους
ήθελα μόνον
τον επιστολογράφο ζωντανό
ήταν αργά και
έπεφτε η νύχτα της ηλικίας
κι οι εποχές με ίλιγγο με έσπρωχναν
στην απραξία
έψαχνα να βρω την μετάληψη από
τα χέρια του μεταπράτη της ζωής μου
τα ποιήματα δεν ωφελούσαν περιέργως
γιατί κάποτε είχαν το βάμμα για τις μεγάλες πληγές
και πια δεν έχουν
ούτε μία θάλασσα
ένα φεγγάρι ένα πουλί έναν ανθό ιβίσκου
είχε προ πολλού πεθάνει ο αποστολέας
φυσούσε κι έβρεχε
και το κρεβάτι μου έφευγε
προς τις μεγάλες Θεομηνίες
ήθελα μία άγκυρα
μία γη
να σταματήσω και να κλάψω και να προσευχηθώ
η μεγαλοψυχία των ανθρώπων
ήταν ελλιπής, μάλλον φιλάργυρη
τα χέρια τους βουβά σαν στόματα
έτρωγαν το μέλλον κατακρεουργούσαν τις αρωγές
ψηλαφούσαν το σώμα μου
σα να ήταν να αγοράσουν το
καλύτερο κομμάτι
η αγάπη γινόταν όλο και πιο αφηρημένη
-φοβού τα λόγια, έλεγε η μοίρα και με έκλεινε
στο μικρότερο δωμάτιο, το δωμάτιο έγινε
μία τρύπα, μία στέγη για το ερπετό του
ακατανόητου
στο τέλος δεν χωρούσα πουθενά και
η φωνή μου γινόταν δυσάρεστο επιφώνημα
-ακούει κανείς;
θα σας πληρώσω με στίχους
θα ξεχρεώσω με μικρά τίποτα σε δόσεις
ξεχάστε με καλύτερα
δεν γράφω πια, οι φωλιές μου αδειάσανε
μην ψάχνετε στα απομεινάρια μου
ένα γράμμα περιμένω για να καταδυθώ, όχι στον σωσμό, αλλά στην γνώση του δίχως επιστροφή
ισμήνη γεώργιος λιόση
ΦΩΤΟ ΑΜΕΝΤΕΟ ΜΟΝΤΙΛΙΆΝΙ
ΦΩΤΟ ΑΜΕΝΤΕΟ ΜΟΝΤΙΛΙΆΝΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου