...............................................................
«Turkaegean», πολιτικός καιροσκοπισμός και φαιδρότητες
Στην ελληνική πολιτική σκηνή ο πατριωτισμός είναι συχνά μια παράσταση που σκοπό έχει να κόψει εισιτήρια
γράφει η Βασιλική Σιούτη (www.lifo.gr, 2.7.2022)
ΤA EΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ διχάζουν σχεδόν πάντα τους Έλληνες και αποτελούν ιδανικό πεδίο για πολιτική εκμετάλλευση από κάθε καιροσκόπο. Στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας η υπερβολή για πολλούς είναι εργαλείο και οι αντιδράσεις των πολιτικών συχνά δεν στηρίζονται σε σταθερές αρχές. Προσαρμόζονται κάθε φορά ανάλογα με την περίσταση.
Το διαπιστώσαμε πρόσφατα με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το βλέπουμε και τώρα με το «Turkaegean», που μεταμόρφωσε σε θιγμένους υπερπατριώτες, πολιτικούς που δεν έδιναν δεκάρα για αυτά και τώρα ενώνουν τη φωνή τους διαμαρτυρόμενοι μαζί με εκείνους που μέχρι πρότινος τους αποκαλούσαν «μπατριώτες» και «μακεδονομάχους».
Παρόμοια μετάλλαξη έχουν υποστεί και κάποιοι που πούλαγαν πατριωτισμό προεκλογικά, αλλά το μαγικό ραβδί της εξουσίας μεταμόρφωσε σε «ρεαλιστές».
Η πρόσφατη αφορμή ήταν το γεγονός ότι η επιτροπή δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας της Ε.Ε. ενέκρινε ένα τουρκικό αίτημα για χρήση του ονόματος «Turkaegean» που χρησιμοποιήθηκε σε τουριστική καμπάνια. Το θέμα μάς απασχόλησε όταν άρχισε να κυκλοφορεί το σχετικό διαφημιστικό σποτ της Τουρκίας και κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν ότι «μας κλέβουν το Αιγαίο» και το παρουσιάζουν ως τουρκικό, άλλοι είπαν ότι «το αφελληνίζουν» κ.λπ.
Αν όμως υπήρχε και πολιτική σκοπιμότητα πίσω από αυτό, όπως βλέπουν κάποιοι, τότε γιατί στο σποτ να μη μιλάνε για (όλο το) Αιγαίο, αντί για το «ΤουρκοΑιγαίο»; Χρησιμοποιώντας τον όρο «Turkaegean» αναγνωρίζουν de facto τη διαφοροποίηση του από το Αιγαίο. Καλύτερο από ό,τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς από το καθεστώς Ερντογάν και γι' αυτό πιθανόν να μην ασχολήθηκε κανένας πολιτικός με το θέμα.
Ωστόσο η Τουρκία έχει κι αυτή ένα μικρό τμήμα στο Αιγαίο, τα γνωστά τρία μίλια. Το ότι τα αποκαλεί «TurkAegean» και όχι σκέτο Aegean, μάλλον θετικό ακούγεται, παρά αρνητικό.
Είναι προφανές, για όποιον δει το βίντεο, ότι για λόγους τουριστικού μάρκετινγκ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την παγκόσμια φήμη των ελληνικών νησιών και του ελληνικού πολιτισμού για να προσελκύσει τουρίστες. Αν όμως υπήρχε και πολιτική σκοπιμότητα πίσω από αυτό, όπως βλέπουν κάποιοι, τότε γιατί στο σποτ να μη μιλάνε για (όλο το) Αιγαίο, αντί για το «ΤουρκοΑιγαίο»;
Χρησιμοποιώντας τον όρο «Turkaegean» αναγνωρίζουν de facto τη διαφοροποίηση του από το Αιγαίο. Καλύτερο από ό,τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς από το καθεστώς Ερντογάν και γι' αυτό πιθανόν να μην ασχολήθηκε κανένας πολιτικός με το θέμα.
Δεν λέμε βεβαίως ότι γενικά δεν υπάρχει θέμα. Απλώς ότι εδώ πρόκειται περί υπερβολής. Η Τουρκία πράγματι διεκδικεί το μισό Αιγαίο που δεν της ανήκει και ασφυκτιά στα τρία μίλια που έχει βάσει των συνθηκών. H «Γαλάζια Πατρίδα» συνιστά πολύ σοβαρή απειλή, η οποία πρέπει να αναδεικνύεται και οι ελληνικές κυβερνήσεις οφείλουν να έχουν σοβαρό σχέδιο αντιμετώπισής της.
Η Τουρκία άλλωστε δεν κρύβει ότι θέλει να μοιραστεί με την Ελλάδα τον πλούτο του ελληνικού Αιγαίου και αυτό είναι απαράδεκτο. Πού είναι όμως το πρόβλημα στο να αποκαλεί «Turkaegean» τα τρία μίλια που έχει στο Αιγαίο; Πιο πιθανό είναι με αυτό να μην ασχολήθηκε ποτέ ο Ερντογάν, παρά να έχει συμβεί βάσει σχεδίου, διότι αν είχε εμπνευστεί από τη δική του στρατηγική, μάλλον δεν θα περιοριζόταν στο «Turkaegean». Η προσθήκη «Turk» υποβαθμίζει τις όποιες διεκδικήσεις του Ερντογάν και είναι άξιο απορίας πώς κάποιοι βλέπουν το αντίθετο.
Παρομοίως, άξια απορίας είναι και η σύνδεση με τη συμφωνία των Πρεσπών και το όνομα της Μακεδονίας που γίνεται από ορισμένους. Για τους πολιτικούς, που το κάνουν για να συμψηφίσουν ή να αποκομίσουν κομματικά οφέλη, είναι κατανοητό. Η απορία είναι για όσους τα πιστεύουν.
Πρώτα από όλα τι σχέση μπορεί να έχει η κατοχύρωση ενός εμπορικού σήματος για τουριστικούς σκοπούς και ημερομηνία λήξης, που δεν παράγει κανένα πολιτικό αποτέλεσμα, με μια διακρατική συμφωνία, οι διατάξεις της οποίας είναι νομικά δεσμευτικές από άποψη Διεθνούς Δικαίου και ισχύει επ' αόριστον. Καμία φυσικά.
Οι βόρειοι γείτονες μας, όταν έπαψαν να αποτελούν τμήμα του γιουγκοσλαβικού κράτους και δημιούργησαν το δικό τους, θέλησαν αυτό να ονομάζεται «σκέτα» Μακεδονία, χωρίς άλλο συνθετικό, και αυτό ήταν το πρόβλημα για την Ελλάδα (και τη Βουλγαρία). Αν το ονόμαζαν π.χ «Σλαβομακεδονία», κάτι αντίστοιχο δηλαδή με το «Turkaegean», δεν θα υπήρχε πρόβλημα, διότι θα διαφοροποιούνταν από την ελληνική Μακεδονία και δεν θα προκαλούσε σύγχυση.
Άλλωστε και για το «Βόρεια Μακεδονία», όπως τελικά ονομάστηκε επίσημα, δεν υπήρξαν σοβαρές ενστάσεις. Η κυβέρνηση Τσίπρα κατηγορήθηκε κυρίως επειδή η ονομασία της Βόρειας Μακεδονίας συνοδεύτηκε με την αναγνώριση από την Ελλάδα «μακεδονικής ιθαγένειας» και «μακεδονικής γλώσσας». Οι πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας δεν δηλώνουν «Βόρειομακεδόνες» (όπως τους αποκάλεσε πρόσφατα ο Μακρόν και παρεξηγήθηκαν) αλλά σκέτο «Μακεδόνες». Επιπλέον, δεν έχουν τηρήσει την υποχρέωση που έχουν από τη Συμφωνία των Πρεσπών για αλλαγή της ονομασίας της χώρας σε όλους τους θεσμούς και τα έγγραφα.
Είναι λοιπόν παραλογισμός, εάν δεν είναι υποκρισία, όταν δεν σε ενοχλεί το «Βόρεια Μακεδονία» (και ορθώς) ή ακόμα και το σκέτο «Μακεδονία», να σε ενοχλεί το «Turkaegean». Αφού έχουν και οι Τούρκοι ένα κομμάτι του Αιγαίου, δεν έχουν δικαίωμα να διαφημίζουν τα παράλια τους κάνοντας χρήση του όρου αυτού; Με ποια λογική διαμαρτυρόμαστε για αυτό; Η διαμαρτυρία μας έχει λογική βάση μόνο όταν η Τουρκία αμφισβητεί την κυριαρχία του ελληνικού Αιγαίου, όχι όταν ασχολείται με το δικό της κομμάτι.
Κάποιοι θεωρούν ότι αυτό είναι μία μελετημένη κίνηση για να ακούει ο τουρίστας Αιγαίο και να σκέφτεται Τουρκία, όχι μόνο για την προώθηση του τουρισμού της, αλλά και ως μέρος της επεκτατικής στρατηγικής της.
Πρώτα από όλα είναι πολύ δύσκολο τα τουρκικά παράλια να συναγωνιστούν τη φήμη των ελληνικών νησιών και αυτό δεν έχει να κάνει καθόλου με την ικανότητα των Ελλήνων στο μάρκετινγκ, αλλά με το μοναδικό κάλλος των ελληνικών νησιών. Αντικειμενικά δηλαδή, είναι εξαιρετικά δύσκολο ο δυτικός τουρίστας να ακούει Αιγαίο και να σκέφτεται τα τουρκικά παράλια.
Από την άλλη, αν αυτό είναι μία κίνηση που έχει και κρυφούς πολιτικούς σκοπούς αμφισβήτησης, αναρωτιέται κανείς για ποιον λόγο χρειάζεται αυτές τις υπόγειες κινήσεις η Τουρκία, όταν ευθέως δημόσια και προκλητικά αμφισβητεί σχεδόν καθημερινά την ελληνική κυριαρχία.
Όσο για τους πολιτικούς, αυτοί για άλλη μια φορά πολιτεύονται εκμεταλλευόμενοι καιροσκοπικά κάθε ευκαιρία που προσφέρεται (ή έτσι νομίζουν) για εύκολο σκοράρισμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας το γεγονός ως ιδανική ευκαιρία για να πάρει ρεβάνς γι' αυτά που άκουσε για τις Πρέσπες, σήκωσε το θέμα με σκληρή κριτική προς την κυβέρνηση, την οποία κατηγόρησε λέγοντας: «Αυτοί που δεν θα έλεγαν ποτέ "Βόρεια Μακεδονία" έδωσαν στην Τουρκία το "Turkaegean"». Ο Αλέξης Τσίπρας είπε πως «αν το Turkaegean είχε περάσει επί των ημερών του, θα γύριζε στην Ελλάδα με τα πόδια».
Ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης, διατηρώντας τους δραματικούς τόνους της υπερβολής, αρχικά ανακοίνωσε ΕΔΕ για να αναζητήσει τους υπαίτιους και μετά από λίγες ώρες ανέφερε ότι η αναζήτηση αποκάλυψε ότι και επί ΣΥΡΙΖΑ είχε γίνει το ίδιο.
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε φασαρία για το «Turkaegean» για λόγους πολιτικής εκμετάλλευσης, αλλά ποιος αμφιβάλλει ότι το πιθανότερο είναι πως και η Νέα Δημοκρατία θα έκανε το ίδιο;
Στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών άλλωστε, για την οποία η Ν.Δ. δήλωνε αντίθετη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προεκλογικά δεσμευόταν ότι θα έβαζε βέτο στην ενταξιακή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε., αν δεν τηρούσε τις υποχρεώσεις της, από τότε που βρέθηκε στην κυβέρνηση, έχει αλλάξει στάση.
Έτσι, ενώ η γειτονική χώρα αθετεί υποχρεώσεις της, ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι μόνο δεν της βάζει βέτο, αλλά πρωτοστατεί στην υποστήριξη της ένταξής της, φτάνοντας πριν από λίγο καιρό να «μαλώσει» τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν που κρατούσε πιο αυστηρή στάση.
Είδαμε λοιπόν πολιτικούς που μέχρι πρότινος υποτιμούσαν το τουρκικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», την πραγματική απειλή, να ξεσηκώνονται για το «Turkaegean» και να αναζητούν εκεί τον κρυμμένο δόλο, όταν έχουν μπροστά στα μάτια τους τον φανερό. Διότι στην ελληνική πολιτική σκηνή ο πατριωτισμός είναι συχνά μια παράσταση που σκοπό έχει να κόψει εισιτήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου