"Σαράντα χρόνια μετά" γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος ("Εφημερίδα των Συντακτών". 11.5.2021)

 ..............................................................

                  Σαράντα χρόνια μετά

      

           γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος ("Εφημερίδα των Συντακτών". 11.5.2021)

Πριν από σαράντα χρόνια, την Κυριακή 10 Μαΐου του 1981, στον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής ο Μιτεράν εκλεγόταν πρόεδρος της Γαλλίας.

Κόντρα στο ρεύμα, καθώς είχε προηγηθεί η εκλογή της Θάτσερ το 1979 και του Ρέιγκαν το 1980, οι Γάλλοι ψηφοφόροι έφεραν στην εξουσία μια κυβέρνηση της Αριστεράς που από το 1972 με την υπογραφή του Κοινού Προγράμματος Σοσιαλιστών και Κομμουνιστών είχε δεσμευθεί για ένα πακέτο μέτρων που θα σηματοδοτούσε τη ρήξη με τον καπιταλισμό.

Η γαλλική εξαίρεση κράτησε δύο χρόνια, καθώς την άνοιξη του 1983 ο πρωθυπουργός Μορουά πήρε τα πρώτα περιοριστικά μέτρα για τη σταθεροποίηση της οικονομίας και του εθνικού νομίσματος.

Εναν χρόνο αργότερα, το 1984, ο νέος πρωθυπουργός Φαμπιούς εγκατέλειψε και τυπικά τη ρήξη με τον καπιταλισμό στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της ανταγωνιστικότητας της χώρας στην Ευρώπη και στον Κόσμο.

Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, σοσιαλιστές και κομμουνιστές έχουν εξαερωθεί με κυρίαρχο ερώτημα όχι πλέον το εφικτό της ρήξης με τον καπιταλισμό αλλά την παραμονή στη δημοκρατική ομαλότητα και κανονικότητα.

Η 41η επέτειος της νίκης του Μιτεράν είναι πολύ πιθανό να συμπέσει την άνοιξη του 2022 με την εκλογική νίκη της Λεπέν και της ακροδεξιάς παράταξης Εθνικός Συναγερμός.

Από το 1983 μέχρι και σήμερα η εναλλαγή στην εξουσία στη Γαλλία της Δεξιάς με την Αριστερά απαξίωσε κάθε προσδοκία και απονεύρωσε κάθε αξιοπιστία περιφρούρησης του λεγόμενου Γαλλικού Μοντέλου όπου βαρύνοντα ρόλο είχε ο κρατικός παρεμβατισμός ως εγγυητής της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.

Το Γαλλικό Μοντέλο μπήκε στο στόχαστρο των γκουρού του νεοφιλελευθερισμού με την απαξιωτική ετικέτα της γαλλικής εξαίρεσης για να λοιδορηθεί στη συνέχεια ως περιχαράκωση σε μια εκ των προτέρων χαμένη μάχη οπισθοφυλακής στο γαλατικό χωριό του Αστερίξ…

Η Ιστορία όμως εκδικείται σκληρά όλους όσοι υποτιμούν -αν δεν αγνοούν και δεν παρακάμπτουν πλήρως- τη λαϊκή εντολή στο όνομα του ρεαλισμού της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της παγκοσμιοποίησης...

Αν ο Μιτεράν το 1983 έκλεισε τη μετεκλογική διετία υιοθετώντας στην πράξη τη γραμμή πλεύσης του προκατόχου του Ζισκάρ ντ’ Εστέν, αν ο Ολάντ πήρε τη σκυτάλη της συνέχειας από τον Σαρκοζί, τότε η επανέκδοση του διλήμματος του 2017 ή Μακρόν ή Λεπέν δύσκολα θα είναι αποτελεσματική.