..............................................................
Χριστόφορος Λιοντάκης (1945 - 2019)
...ΣΕ ΕΙΔΑ
Εκεί όπου φοβόσουν, το αύριο μην το μάθει προπαντός.
Να καταργείς την εξουσία του κάθε ανόητου.
Να σβήνεις τους προβολείς που δέχτηκαν
οι αδύναμοι και ταπεινοί.
Μέσα στην ηδυπάθεια, με θλιμμένη σάρκα.
Να σκύβεις το κεφάλι σου στις αμφιλεγόμενες
φιλοφρονήσεις.
Να θεωρείς τις αμαρτίες μεταμφιεσμένες αρετές.
Στο Σικάγο, στο Kismet Restaurant
το μαγαζί του Λούη Ματαλών
να τραγουδάς της ξενιτιάς.
Με μια πίστη που σε ξεπερνούσε μέσα στην ομίχλη.
Μαγεμένον με τα μάτια που γελούν.
Στην Έφεσο προσκυνητή στην αέναη αλλαγή.
Στην αίγλη της φυλακής.
Με το χαμόγελο της ήττας.
Να επουλώνεις τα τραύματα του θυμού.
Με γερμένο τράχηλο νυσταγμένου παιδιού.
ΣΕ ΕΙΔΑ
Ανάμεσα στους προσφιλείς απόντες.
Με ένα λαμπραντόρ να σε κοιτά στα μάτια.
Στη ρηχότητα του κακού.
Στην παράταση να βάζεις γκολ.
Μια λάθος κίνηση να περιμένεις
μήπως και τα ενδύματα ενδώσουν.
Να σε κοιτάζει κατάπληκτος κάποιος
που δεν περίμενε την ελεημοσύνη σου.
Να ταξιδεύεις μέσα από τους άλλους.
Στο εύθραυστο παρόν.
Στη βαρύτητα της μνήμης.
Στο αποτύπωμα του αόρατου.
Στην ακτινοβολία της μαύρης τρύπας
προσπαθώντας να διαβάσεις το σβησμένο άστρο.
Με τον Ατζεσιβάνο ανεπίληπτα να παίρνεις
το μαχαίρι.
Να 'χεις φτάσει στην Κόρντοβα
κι ας μην ήξερες το δρόμο.
ΣΕ ΕΙΔΑ
Στη Ντβαράκα με τον Αρτζούνα και τον Κρίσνα.
Στο μέλλον να θρηνείς τον πλανήτη.
Με το φως ως ιμάτιον.
Στο πουθενά.
Χριστόφορος Λιοντάκης (1945 - 2019)
Τέταρτη συνέχεια και απόλογος από το τελευταίο ποίημα του Χριστόφορου Λιοντάκη "Ένεκεν της ανωνυμίας σου" (εκδόσεις Γαβριηλίδης, εκτός εμπορίου, Σεπτέμβριος 2019)
...ΣΕ ΕΙΔΑ
Εκεί όπου φοβόσουν, το αύριο μην το μάθει προπαντός.
Να καταργείς την εξουσία του κάθε ανόητου.
Να σβήνεις τους προβολείς που δέχτηκαν
οι αδύναμοι και ταπεινοί.
Μέσα στην ηδυπάθεια, με θλιμμένη σάρκα.
Να σκύβεις το κεφάλι σου στις αμφιλεγόμενες
φιλοφρονήσεις.
Να θεωρείς τις αμαρτίες μεταμφιεσμένες αρετές.
Στο Σικάγο, στο Kismet Restaurant
το μαγαζί του Λούη Ματαλών
να τραγουδάς της ξενιτιάς.
Με μια πίστη που σε ξεπερνούσε μέσα στην ομίχλη.
Μαγεμένον με τα μάτια που γελούν.
Στην Έφεσο προσκυνητή στην αέναη αλλαγή.
Στην αίγλη της φυλακής.
Με το χαμόγελο της ήττας.
Να επουλώνεις τα τραύματα του θυμού.
Με γερμένο τράχηλο νυσταγμένου παιδιού.
ΣΕ ΕΙΔΑ
Ανάμεσα στους προσφιλείς απόντες.
Με ένα λαμπραντόρ να σε κοιτά στα μάτια.
Στη ρηχότητα του κακού.
Στην παράταση να βάζεις γκολ.
Μια λάθος κίνηση να περιμένεις
μήπως και τα ενδύματα ενδώσουν.
Να σε κοιτάζει κατάπληκτος κάποιος
που δεν περίμενε την ελεημοσύνη σου.
Να ταξιδεύεις μέσα από τους άλλους.
Στο εύθραυστο παρόν.
Στη βαρύτητα της μνήμης.
Στο αποτύπωμα του αόρατου.
Στην ακτινοβολία της μαύρης τρύπας
προσπαθώντας να διαβάσεις το σβησμένο άστρο.
Με τον Ατζεσιβάνο ανεπίληπτα να παίρνεις
το μαχαίρι.
Να 'χεις φτάσει στην Κόρντοβα
κι ας μην ήξερες το δρόμο.
ΣΕ ΕΙΔΑ
Στη Ντβαράκα με τον Αρτζούνα και τον Κρίσνα.
Στο μέλλον να θρηνείς τον πλανήτη.
Με το φως ως ιμάτιον.
Στο πουθενά.
Δεν θα σε αναζητούσα αν δεν σε είχα βρει στη γυμνότητά σου, τρυφερό. Μια τρυφερότητα που ο δαίμων της λύπης πάντα καραδοκεί να καρπωθεί την υπεραξία της. Άλλοι στο μέλλον θα σε δουν, κι ίσως συνομιλήσετε, σε μιαν άκτιστη γλώσσα, στα ερείπια του πύργου της Βαβέλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου