ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ (1921-2019) - Τρία ποιήματα από τη συλλογή "Εστίες Μικροβίων" (εκδ. "ΤΟ ΚΑΛΩΔΙΟ", San Francisco, 1977)

..............................................................

Νάνος Βαλαωρίτης (1921-2019)

Τρία ποιήματα από τη συλλογή "Εστίες Μικροβίων" (εκδ. "ΤΟ ΚΑΛΩΔΙΟ", San Francisco, 1977)*

ΕΣΤΙΕΣ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ

Στο διπλανό τραπέζι ενός καφενείου
Στη διπλανή καρέκλα ενός θεάτρου
Στη διπλανή μου θέση στο λεωφορείο
Ο μπροστινός μου στη γωνιά του κινηματογράφου

Τρία πρόσωπα σ' ένα δωμάτιο
Όταν ο ήλιος έπεφτε στο πάτωμα
Τρία πρόσωπα συγκοινωνούντα
Ήταν στο βάθος ένα

Γαλανά μάτια με τυλίγανε
Όπως τυλίγει ο ουρανός τη θάλασσα
Όπως τυλίγεται σ' ένα βουνό ένα σύννεφο
Όπως ξετυλίχτηκε η ζωή μου

Τρία πρόσωπα που αλέθανε
Τη μοίρα μου μ' ένα καλάμι
Το κίτρινο και το πράσινο
Μαχαίρωσαν το κόκκινο για να το κάψουν...

(Μέσα μου ένας ΝΑΝΟΣ ψήλωνε
Ψήλωνε ώσπου να χαθεί στα σύννεφα
Μέσα μου ένας ΓΙΓΑΣ μίκραινε
Μίκραινε ώσπου να χαθεί στο χώμα)

Πίσω από μια κουρτίνα κόκκινη
Κρυφάκουγε ο άνθρωπος του πλήθους
Έβλεπε ό,τι γινόταν μέσα του
Μα τίποτε δεν καταλάβαινε

Το μυστικό της Αλχημείας είναι πώς
Ν' ανάψης στην καρδιά ένα φως
Που να την καίει σιγά σιγά
Ώσπου να γίνει θαλασσιά

Μέσα στο ηλεκτροφώτιστο δοχείο
Η αλήθεια ανάβλυζε σαν νερό
Απ' τη πηγή του εαυτού της
Η αλήθεια που αγαπούσα με φανατισμό


ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ

Έμπλεξα μες της ποίησης το δέντρο το πολύκλωνο
Έμπλεξα μες τους θάμνους της όπως με μια γυναίκα
Μια λάμπα με πετρέλαιο έξω απ' την πόρτα μου έβγαλα
Της νύχτας τη βαθειά σκιά σαν αστραπή να σκίσει
Μα ούτε τη νύχτα έσκισα ούτε τον ίσκιο χάλασα
Αλλά για μόνο μια στιγμή τα σκαλοπάτια είδα
Και μια ταράτσα ευρύχωρη επάνω από τη θάλασσα
Το μώλο τον τετράγωνο και δίπλα του μια βάρκα
Κι ανέβηκα να κοιμηθώ μες τα πλατειά κρεββάτια
Απέξω η νύχτα πάντοτε βαθειά κι αναμφισβήτητη
Έμπλεξα μες της ποίησης τα δίχτυα όπως τα έντομα
Γύρω απ' το φως του φαναριού που άναψε ένα βράδυ
Έμπλεξα με τη θάλασσα όπως με μια γυναίκα
Μα η γυναίκα έφυγε μόνη της με μια βάρκα
Σέρνοντας μες τα δίχτυα της τον ίσκιο της ταράτσας


ΠΡΟΣΟΧΗ

Ό,τι γνωρίζω θάθελα να ξεχαστεί ολότελα
Να μην υπάρξουνε χαρτιά και υποσημειώματα
Να μη βρεθούν οι έξυπνοι που θα τα παρουσιάσουν
Με επιμέλεια πατρική και πνεύμα ανωτερότητας

*Σημείωση: Στην αντιγραφή κρατήθηκε η ορθογραφία του ποιητή στην α' έκδοση του 1977, εκτός φυσικά από το πολυτονικό.