...................................................
που επέφταν αφρισμένα
στο έρμο τ’ ακρογιάλι μου,
τα ρώτησα για σένα!
Πόσες φορές το δάκρυ μου
στην άβυσσο είχε στάξει,
και πόσο επαρακάλεσα
να ’λθει σ’ εσέ ν’ αράξει!
Του κάκου! Φεύγ’ η θάλασσα
και πίσω της μ’ αφήνει
αφρούς και λίγα φρύγανα
για μόνη ελεημοσύνη.
Κι εγώ τυφλός εκοίταζα
το κύμα - και δεν είδα
ότ’ είν’ αφρός η αγάπη μου
και φρύγανα η ελπίδα.
Παράπονο
ποίηση Αριστοτέλη Βαλαωρίτη
Πόσες φορές τα κύματα,
που επέφταν αφρισμένα
στο έρμο τ’ ακρογιάλι μου,
τα ρώτησα για σένα!
Πόσες φορές το δάκρυ μου
στην άβυσσο είχε στάξει,
και πόσο επαρακάλεσα
να ’λθει σ’ εσέ ν’ αράξει!
Του κάκου! Φεύγ’ η θάλασσα
και πίσω της μ’ αφήνει
αφρούς και λίγα φρύγανα
για μόνη ελεημοσύνη.
Κι εγώ τυφλός εκοίταζα
το κύμα - και δεν είδα
ότ’ είν’ αφρός η αγάπη μου
και φρύγανα η ελπίδα.
Δημοσιεύτηκε στις 21 Ιαν 2015
Από το άλμπουμ Οι Μικρές Μας Οι Στιγμές (1999) του Κώστα Άγα.
Ποίηση: Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Μουσική: Κώστας Άγας
Παίζουν:
Κώστας Άγας: ακουστική κιθάρα
Μανώλης Σωτηρέλης: φλογέρα
Ποίηση: Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Μουσική: Κώστας Άγας
Παίζουν:
Κώστας Άγας: ακουστική κιθάρα
Μανώλης Σωτηρέλης: φλογέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου