.....................................................
ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ
(γ. 1951)
ΕΙΔΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ
Είδα στον ύπνο τον πατέρα μου και ράγισα.
Με ρούχα κουρελιασμένα και αξύριστος
αφάνταστα ταλαιπωρημένος έστεκε
μπροστά στο σπίτι μας και δίσταζε.
"Πού γύριζες πατέρα", φώναξα, "κι έτσι σκονίστηκες
και δε σταμάτησες σε μια πηγούλα
να πλύνεις το πρόσωπό σου;"
"Δεν έχει πηγές εκεί", απάντησε θλιμμένος
"μονάχα μαύρα τέλματα και σαπισμένα δάση
όπου κανεις δεν στέκει για να πιει νερό
ή με τις χούφτες του το πρόσωπο να πλύνει.
Όμως εγώ", συνέχισε, "τον νου μου αλλού τον είχα
και όλο με βουλιαγμένα βήματα
τον δρόμο της επιστροφής έψαχνα απεγνωσμένα".
"Μα, τότε, μην τα σκέφτεσαι άλλο αυτά πατέρα
έλα να ξεθαμπώσεις μέσα, κάθισε να ξεκουραστείς.
Ιδού, στο σπίτι σου έφτασες κατάκοπος,
έλα ξανά στην προσφιλή γωνιά σου".
"Αλίμονο", μ' έκοψε απογοητευμένος
κοιτάζοντας το σπίτι γύρω σαν κάτι το άγνωστο,
περίεργα αφιλόξενο, και λίγο ανάρμοστο γι' αυτόν
"δεν έχει", στέναξε, "καμιά μαγεία αυτή η επιστροφή,
δεν έχει φως όπως περίμενα, πικρή χαρά δεν έχει
και αυτό το ύπουλο σκοτάδι
που τόσο στυγνό με ακολουθεί
πάει πια για πάντα μ' 'έχει τελειώσει".
Μέλιγος, Κυριακή 16.4. 2000
Από "Τα Μνήστρα της Αβυσσου", εκδ. Γαβριηλίδης, 2003
ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ
ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ
(γ. 1951)
ΕΙΔΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ
Είδα στον ύπνο τον πατέρα μου και ράγισα.
Με ρούχα κουρελιασμένα και αξύριστος
αφάνταστα ταλαιπωρημένος έστεκε
μπροστά στο σπίτι μας και δίσταζε.
"Πού γύριζες πατέρα", φώναξα, "κι έτσι σκονίστηκες
και δε σταμάτησες σε μια πηγούλα
να πλύνεις το πρόσωπό σου;"
"Δεν έχει πηγές εκεί", απάντησε θλιμμένος
"μονάχα μαύρα τέλματα και σαπισμένα δάση
όπου κανεις δεν στέκει για να πιει νερό
ή με τις χούφτες του το πρόσωπο να πλύνει.
Όμως εγώ", συνέχισε, "τον νου μου αλλού τον είχα
και όλο με βουλιαγμένα βήματα
τον δρόμο της επιστροφής έψαχνα απεγνωσμένα".
"Μα, τότε, μην τα σκέφτεσαι άλλο αυτά πατέρα
έλα να ξεθαμπώσεις μέσα, κάθισε να ξεκουραστείς.
Ιδού, στο σπίτι σου έφτασες κατάκοπος,
έλα ξανά στην προσφιλή γωνιά σου".
"Αλίμονο", μ' έκοψε απογοητευμένος
κοιτάζοντας το σπίτι γύρω σαν κάτι το άγνωστο,
περίεργα αφιλόξενο, και λίγο ανάρμοστο γι' αυτόν
"δεν έχει", στέναξε, "καμιά μαγεία αυτή η επιστροφή,
δεν έχει φως όπως περίμενα, πικρή χαρά δεν έχει
και αυτό το ύπουλο σκοτάδι
που τόσο στυγνό με ακολουθεί
πάει πια για πάντα μ' 'έχει τελειώσει".
Μέλιγος, Κυριακή 16.4. 2000
Από "Τα Μνήστρα της Αβυσσου", εκδ. Γαβριηλίδης, 2003
ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου