"Σαρξ μία" ποίημα της Ελίζαμπεθ Τζέννινγκς (β' εκδοχή μετάφρασης στα ελληνικά από τον Κλείτο Κύρου) ("ΑΥΓΗ, 9/6/2016)

........................................................

Σαρξ μία

Τώρα δεν πλαγιάζουν μαζί, έχουν κρεβάτια χωριστά,
Μ' ένα βιβλίο εκείνος, έχει το φως αναμμένο,
Σαν κορίτσι εκείνη τα νιάτα αναπολεί,
Όλοι είναι φευγάτοι - κανούρια περιστατικά
Θαρρείς πως καρτερούν: το βιβλίο αφημένο,
Το βλέμμα της στην  οροφή τους ίσκιους παρακολουθεί.

Σαν ναυάγια τους ξέβρασε κάποιο πάθος αλλοτινό,
Δίχως καν ένα άγγιγμα, πλαγιάζουν παγωμένοι,
Μα κι αν τυχόν αγγίζονται μοιάζει με ομολογία
Πως λίγη θέρμη απόμεινε, ή και πολλή, στους δυο.
Η αγνότητα, σαν προορισμός, τώρα τους απομένει
που σ' όλη τους τη ζωή στάθηκε σαν μια προετοιμασία.

Κι οι δυο παράξενα μακριά, κι όμως παράξενα κοντά,
Ανάμεσά τους η σιωπή τους συγκρατεί σαν νήμα
Χωρίς να τους τυλίγει. Κι ο χρόνος είναι ένα φτερό
Που τους αγγίζει ελαφρά. Το ξέρουν άραγε καλά
Πως γέρασαν αυτοί οι δυο, οι άμοιροι γονιοί μου
Πως η φωτιά τους πάγωσε, απ' όπου βγήκα έναν καιρό;

                                            ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΤΖΕΝΝΙΝΓΚΣ

Μετάφραση: Κλείτος Κύρου
Από το βιβλίο Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα. Επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2007

Από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" (9/6/2016)
με ανθολόγο του Ιουνίου του 2016 τη Μαριάννα Παφίτη.