"Staycation υποχρεωτικά ή κατά βούληση;" γράφει η Βασιλική Στεργίου* ("Εφημερίδα των Συντακτών", 26.08.24)

 ...............................................................

Staycation υποχρεωτικά ή κατά βούληση;

γράφει η Βασιλική Στεργίου*   ("Εφημερίδα των Συντακτών", 26.08.24)

Βαφτίσατε εσείς οι ημεδαποί της χώρας τις υποχρεωτικές διακοπές στο σπίτι λόγω έλλειψης χρημάτων ως προνόμιο, ως πολιτικο-ιστορική, ευνοϊκή συγκυρία. Με τη βοήθεια της αυθυποβολής που κινεί βουνά και καρποφορεί άγονες υπαίθρους τα καταφέρατε. Με την προσαρμοστικότητα και το πνεύμα ευελιξίας ως άλλοι Οδυσσείς, τα καταφέρατε. Με τη γονιδιακή εγχώρια τρελομενταλιτέ και ό,τι άλλο στέργει την αναπόδραστη συνθήκη να κάνετε διακοπές στο μπαλκόνι σας, τα καταφέρατε ανυπερθέτως.

Ηταν -και είναι ακόμα- μια σπουδαία ευκαιρία να ανακαλύψετε τη ραστώνη και την amusement με πλείστους και ποικίλους εναλλακτικούς τρόπους, θέλατε δεν θέλατε. Ηταν -και είναι ακόμα- μια αναγκαστική συνθήκη που κληθήκατε να την επιλέξετε χωρίς να υπάρχει τίποτα οξύμωρο σ’ αυτό: δεν σας φτάνουν τα λεφτά για να πάτε στην Πάρο ή στην Αστυπάλαια, εσείς όμως, για να συνδράμετε στην οικονομία της χώρας, διαλέξατε να μείνετε στην πόλη σας και δώσατε χώρο στους τουρίστες και στους πλουσίους, ανεξαρτήτως εθνικότητας φυσικά, να τη χαρούν.

Ανταμειφθήκατε και θα ανταμειφθείτε κι άλλο ηθικώς από τους κυβερνώντες και τους έμμεσους ή άμεσους εκπροσώπους αυτών, με άδολες ευχαριστίες από τηλεοράσεως και με υποσχέσεις για κουπόνια των 3 ευρώ ανά μέλος της κάθε πτωχής οικογένειας, τα οποία τα επόμενα χρόνια θα εξαργυρώνετε για την αγορά επιτραπέζιων παιχνιδιών, ποτιστηριών, νεροπίστολων, μασκών για καταδύσεις σε λεκανίτσες βάθους τριάντα πόντων για συναρπαστικές βουτιές και γενναιόδωρο μπόνους ποσοτήτων λουλακιού προς παραισθητική παραλλαγή του νερού της βρύσης σε όψη απέραντου γαλάζιου.

Μην πτοείστε! Το θέρος με τον φονικό καύσωνα, την ασφυκτική ατμόσφαιρα και τις εντάσεις που προκαλεί η στέρηση βασικών αγαθών, όπως η δροσιά και η συνακόλουθη ραθυμία, σας κάλεσε να το ζήσετε στο μπαλκόνι σας, στο μπαλκόνι του γείτονα, στο μπαλκόνι των πεθερικών ή των συγγενών σας. Ωστόσο περάσατε ωραία και μοιραία, με τους πλέον ευφάνταστους τρόπους.

Ανοίγατε το τάβλι και ρίχνατε νερό, εκατέρωθεν του κυτίου. Βαρούσατε τα πούλια τα βυθισμένα εις τα ύδατα και δροσιζόσασταν από τις εκπηδήσεις αυτών καθώς σχηματίζονταν ατάκτως ερριμμένα σιντριβάνια. Παίζατε αντισφαίριση κατά μήκος της βεράντας. Κυνηγούσατε το μπαλάκι. Κυνηγούσατε ο ένας τον άλλον. Για να ασκηθείτε πλήρως, εκτοξεύατε το μπαλάκι στα πέρατα του τετραγώνου και βγαίνατε να το πάρετε. Ετοιμάζατε τραπέζι και καλούσατε τους φίλους σας για δείπνο. Τους ζητήσατε ευγενικά να παραστήσουν τα γκαρσόνια και να σας σερβίρουν καμαρωτά, καθ’ όλη τη διάρκεια του γεύματος. Δηλώσατε έτοιμοι να κάνετε κι εσείς το ίδιο σε αυτούς – η αλληλεγγύη και η ανιδιοτελής ανάπτυξη των κοινωνικών δεσμών θα αναδείξουν τον ηθικό πολιτισμό σας.

Κάποιοι που ίσως το βαρεθήκατε όλο αυτό, καταφύγατε στα χωριά σας, εκεί που ακόμα είναι κραταιή η ιθαγενής φιλοξενία, εάν αυτό ακόμα πιστεύετε. Η υφυπουργός Μετανάστευσης παρακίνησε προς αυτή την κατεύθυνση, «γιατί να πάτε στα νησιά;», κάνετε villagecation. Υπάγετε εις τας υπαίθρους, τι τα θέλετε τα νησιά, τα νησιά ανήκουν στους εύπορους απανταχού, εσείς είστε αυτόχθονες κάτοικοι μιας νέας αυστηρά οικονομικά οριζόμενης γεωγραφίας που θα μπορούσε να λέγεται Καλαμία. «Θα σου δώσω μία, να πας στην Καλαμία», λέγαμε ως παιδιά.

Θα σε σπρώξω, θα σε χτυπήσω, θα σε στριμώξω, θα σε αναγκάσω να πας στον τόπο τού Πουθενά. Στα τσακίδια, στις βεράντες, στις κουζίνες, στα χολ, πίσω πάλι στον άχαρο ακάλυπτο. Η τηλεόραση θα σας δείχνει πανέμορφα τοπία και θάλασσες από τη Σέριφο, τη Σίφνο, την Κρήτη, την Τήνο, την Αμοργό, τις Σποράδες, τα Κύθηρα - εναλλασσόμενες καρτ ποστάλ μιας εξωτικής επικράτειας. Της επικράτειας πολιτών που στον τροχό των οδόντων τους καθώς είναι μπουκωμένοι με αστακομακαρονάδα αλέθονται και φτύνονται με περισσή προπέτεια τα κάποτε αυτονόητα δικαιώματα των συμπολιτών τους.

*Συγγραφέας