............................................................
ΠΛΗΜΜΥΡΙΣ
Αυτό το λευκό κατρακύλησε σωρηδόν από τον ουρανό. Τι πλημμυρίδα λουλουδιών. Αναμετριέσαι ενεός με τις τόσες αναβαθμίδες της ευωδιάς, με το πλήθος των αμέτρητων πηγών ενός ουράνιου χαλαζία, αλλά και άλλων λευκόχρυσων ψηγμάτων, διατεταγμένων με μαθηματική τάξη πάνω στα κλαδιά. Πόσο ισόρροπη κατανομή των λάμψεων. Τι καταιωνιστήρας και τι καταρράχτης λευκής μαγείας. Κι, ακόμα, τι κεντημένη σιωπή, ξεδιπλωμένη σαν σεντόνι γαμήλιο. Ένας έναστρος χιτώνας για ένα μαγεμένο δέντρο.
Εδώ υποκλίνονται όλοι οι ταπεινοί και αναρωτιούνται: μα πόση ομορφιά μπορεί να σηκώσει ένα δέντρο;
Από τον ποιητή και φίλο στο fb Ηλία Κεφάλα (favebook, 29.3.2024)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου