«Μια προσευχή» από το «Εγκώμιο της Σκιάς» του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986) (μτφ. Δημήτρης Καλοκύρης, εκδ. Ύψιλον, 1985)

 ..............................................................

·    «Μια προσευχή»  από το «Εγκώμιο της Σκιάς» του Χόρχε 

 Λουίς Μπόρχες (1899-1986) (μτφ. Δημήτρης Καλοκύρης,

εκδ. Ύψιλον, 1985)

 

Τα χείλη μου είπαν και θα πουν χίλιες φορές, και στις δύο γλώσσες που μου είναι πιο οικείες, το Πάτερ Ημών, όμως ενμέρει μόνο το καταλαβαίνω. Σήμερα το πρωί, πρώτη Ιουλίου του 1969, θέλω να επιχειρήσω μια προσευχή προσωπική, όχι τα συνηθισμένα. Ξέρω ότι πρόκειται για εγχείρημα που απαιτεί μια υπεράνθρωπη ειλικρίνεια. Και πρώτα πρώτα, είναι αυτονόητο ότι δεν πρόκειται να ζητήσω τίποτα. Να ζητήσω να μη σκοτεινιάσουν τελείως τα μάτια μου θα ήταν ανόητο· ξέρω χιλιάδες ανθρώπους που βλέπουν χωρίς ωστόσο να είναι ιδιαίτερα ευτυχείς, δίκαιοι ή σοφοί. Η πορεία του χρόνου είναι πλέγμα αιτίων και αποτελεσμάτων, έτσι ώστε ζητώντας οποιαδήποτε χάρη, έστω και την παραμικρή, είναι σαν να ζητάς να σπάσει ένας κρίκος αυτού του σιδερένιου πλέγματος, σαν να ζητάς να έχει ήδη σπάσει. Κανείς δεν είναι άξιος ενός τέτοιου θαύματος. Ούτε μπορεί να ικετέψω να μου συγχωρεθούν τα σφάλματα· η συγγνώμη είναι κάτι που σου παρέχει ο άλλος και μόνο εγώ μπορώ να σώσω τον εαυτό μου. Η συγγνώμη προσφέρει κάθαρση στο θύμα, όχι στον ένοχο, που δεν τον αφορά. Η ελευθερία της βούλησής μου ίσως είναι πλασματική, όμως μπορώ να δίνω, ή να ονειρεύομαι πως δίνω. Μπορώ να δίνω το θάρρος που μου λείπει· μπορώ να δίνω την ελπίδα, που δεν έχω· μπορώ να διδάξω τους άλλους τη διάθεση να μάθουν αυτά που μισοξέρω ή που μισοβλέπω. Θέλω να με θυμούνται περισσότερο σαν φίλο παρά σαν ποιητή· θέλω να απαγγέλνει κάποιος στίχους του Ντάνμπαρ ή του Φροστ ή εκείνου που είδε κάποια μεσάνυχτα το δέντρο που ματώνει, το Σταυρό, και να θυμηθεί πως τους πρωτάκουσε απ’ τα χείλη μου. Τα υπόλοιπα δεν μ’ ενδιαφέρουν κι ελπίζω η λησμονιά να μην αργεί. Δεν ξέρουμε τη λογική του σύμπαντος, ξέρουμε όμως ότι η καθαρή σκέψη και οι ορθές πράξεις βοηθούν στη λειτουργία του, που δεν πρόκειται να μας αποκαλυφτεί ποτέ.

   Θέλω να πεθάνω τελείως· και θέλω να πεθάνω μ’ αυτόν εδώ τον σύντροφο, το σώμα μου.

 

Paul Laurence Dunbar: αμερικανός ποιητής (1872-1906)

Robert Frost: αμερικανός ποιητής (1894-1963)