"Με αφορμή το "Joker", μια ταινία που σπάει τα ταμεία..." από τη φίλη στο fb Elissavet Chronopoulou (facebook, 12.10.2019)

..............................................................

Με αφορμή το "Joker", μια ταινία που σπάει τα ταμεία...

από τη φίλη στο fb Elissavet Chronopoulou (facebook, 12.10.2019)

Να το πω, να μην το πω, να το πω, να μην το πω, ας μην το πω καλύτερα αλλά με τρώει και θα το πω: Είναι μια εβδομάδα τώρα που είδα κι εγώ το Joker, διάβασα κι όλα τα ωραία και σπουδαία και σοφά που γράφτηκαν από ανθρώπους που ακούω, θαυμάζω κι εκτιμώ, είπα κάτσε ρε παιδί μου, πάρ' το αλλιώς, σκέψου κι αυτό, σκέψου και τ' άλλο, τζίφος. Πέραν του εικαστικού μέρους (φωτογραφία, ντεκόρ) που είναι μεγαλειώδες και ο μόνος λόγος που δεν έφυγα στο μισάωρο, για μια ακόμη φορά, γιατί δυστυχώς είναι όλο και περισσότερες, τζίφος. Τίποτα. Νούλα. Βρήκα το σενάριο προκλητικά ανόητο, αφελές και γεμάτο απανωτά κλισέ επιπέδου καθημερινού σήριαλ, βρήκα την στερεότυπη αναπαράσταση του ψυχικά διαταραγμένου ως serial killer και vice versa ενοχλητική (επιεικώς), βρήκα επίσης ενοχλητική την αναπαράσταση της κοινωνικής εξέγερσης ως συγκυριακής αντίδρασης ενός ανερμάτιστου παρασυρμένου όχλου, βρήκα την ερμηνεία επίσης ανερμάτιστη, σχεδόν να' χαμε να λέγαμε, φορτωμένη με εξουθενωτικώς πολλαπλά δάνεια γερασμένων ερμηνειών από ταινίες που εκτός χρονικού πλαισίου σήμερα μοιάζουν ξεπερασμένες αλλά κυρίως και για όλους τους παραπάνω λόγους και άλλους που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω είναι μια ταινία που αν δεν γινόταν τόσος ντόρος γι' αυτήν θα την είχα ήδη ξεχάσει. Και μου φαίνεται πως ο λόγος που αποφάσισα τελικα΄να τολμήσω να το πω δεν έχει σχέση με την ταινία (περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, ελπίζω τουλάχιστον) αλλά για να πω κάτι άλλο: Τι ωραίο, τι ανακουφιστικό, τι απελευθερωτικό που είναι να γερνάς! Δεν αναρωτιέσαι όπως όταν ήσουν νέος μήπως κάτι δεν κατάλαβες. Δε ψαρώνεις με τη γνώμη των πολλών ούτε των λίγων ούτε καν του ενός. Δεν έχεις πια την ανάγκη να ανήκεις. Δεν έχεις πια χρόνο γι' αυτό.