το τελευταίο ποίημα που έγραψε η Σύλβια Πλαθ. Μετάφραση από τον ποιητή και φίλο στο fb Χάρη Βλαβιανό (facebook, 11/2/2019)

..............................................................


Από τον ποιητή και φίλο στο fb Haris Vlavianos (facebook, 11/2/2019)

Αυτό είναι το τελευταίο ποίημα που έγραψε η Πλαθ. Έξι μέρες αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου του 1963, αυτοκτόνησε. 

ΑΚΡΗ

Η γυναίκα τελειοποιείται.
Το νεκρό της

Σώμα φοράει το χαμόγελο της πραγμάτωσης,
Η ψευδαίσθηση μιας αρχαιοελληνικής αναγκαιότητας
Κυλάει στις πτυχές του χιτώνα της,
Τα γυμνά της
Πόδια μοιάζουν να λένε:
Φτάσαμε ώς εδώ, τελείωσε.
Κάθε νεκρό παιδί κουλουριασμένο, λευκό ερπετό,
Ένα σε κάθε μικρή
Κανάτα γάλακτος, τώρα αδειανή.
Τα δίπλωσε και τα ξανάβαλε
Στο σώμα της σαν πέταλα
Ενός τριαντάφυλλου που κλείνουν όταν ο κήπος
Σκληραίνει και αρώματα αιμορραγούν
Από τους γλυκούς, βαθείς λαιμούς του νυχτολούλουδου.
Η σελήνη δεν έχει λόγο να θλίβεται,
Ατενίζοντας από την κοκάλινη κουκούλα της.
Είναι συνηθισμένη σε τέτοια πράγματα.
Τα σκοτάδια της κροταλίζουν και σέρνονται.

[5 Φεβρουαρίου 1963]

Μετάφραση: Χ.Β.

[Σ.τ.Μ.:Το ποίημα, «σκοτεινό και αμφίσημο» όπως έγραψαν αργότερα, έχει απασχολήσει πλήθος μελετητών και διαβάζεται ως μακάβριος αποχαιρετισμός. Όπως υποστηρίζουν κάποιοι κριτικοί, στους στίχους «Κάθε νεκρό παιδί κουλουριασμένο… / αδειανή» η Πλαθ αναφέρεται στα δικά της παιδιά, τα οποία όταν έγραφε το ποίημα είχε σκοπό να πάρει μαζί της στο θάνατο – αλλά τελικά άλλαξε γνώμη. Ο τελευταίος στίχος, «Her blacks crackle and drag», έχει ερμηνευθεί με δεκάδες τρόπους. Οι περισσότεροι κριτικοί συγκλίνουν στην άποψη ότι η λέξη blacks αναφέρεται στη σελήνη, η οποία σέρνει τα σκοτάδια πίσω της σαν πέπλα. Μια άλλη εκδοχή λέει ότι τα «blacks» είναι οι κουρτίνες του θεάτρου που πέφτουν και κλείνει η αυλαία (της ζωής της Πλαθ).]