............................................................
Για τους "Μοντέρνους Καιρούς" του
Τσάρλι Τσάπλιν...
από τη φίλη στο fb Conta Dina (facebook, 7/2/2019)
«Οι
«Μοντέρνοι Καιροί» είναι μία ιστορία για τη βιομηχανία, την ατομική
εφευρετικότητα, τη σταυροφορία τής ανθρωπότητας στην αναζήτηση τής
ευτυχίας» - Charlie Chaplin
«Modern Times», 1936 - «Μοντέρνοι Καιροί»
Αμερικανική ταινία που γράφηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Charlie Chaplin, ο οποίος ενσαρκώνει το ρόλο τού Little Tramp.
Ο ίδιος έκανε και τη μουσική.
Πρωταγωνιστεί η Paulette Goddard
Πόσο «Μοντέρνοι» είναι οι «Καιροί» τού Charlie Chaplin;
https://www.youtube.com/watch?v=DfGs2Y5WJ14
Ογδόντα τρία χρόνια πριν, λοιπόν, τον Φεβρουάριο τού 1936,
ο δημιουργός αποφασίζει να αφήσει το χαρακτήρα και την εικόνα τού γνωστού Αλήτη με το καπέλλο και το μουστάκι που δημιούργησε το 1914. Έχει γίνει πλέον διάσημος και αγαπητός ο ήρωάς του, όπως και ο ίδιος. Όμως, δεν τού αρκεί αυτό ούτε επαναπαύεται στις δάφνες του. Εκείνο που έχει τώρα προτεραιότητα και σημαντικότητα, είναι η κριτική τού αστικού κόσμου, ο στυγνός και απρόσωπος χώρος τής εργασίας, οι εργάτες που αντιμετωπίζονται ώς σκέτοι αριθμοί στη μάχη για την παραγωγή και τα κέρδη. Είναι θερμά συνδεδεμένος με την Αριστερά και η καλλιτεχνική του έκφραση θα μετουσιωθεί σε ένα δριμύτατο και σαρκαστικό πολιτικό «κατηγορώ». Αυτή του η στάση θα στρέφει για δεκαετίες επάνω του το βλέμμα τού FBI.
Ο Little, Little Tramp, προσπαθεί να επιβιώσει στο μοντέρνο, βιομηχανοποιημένο κόσμο. Σε μία κοινωνία βαθειά θαμμένη μέσα στην Οικονομική Κρίση των ημερών εκείνων,
βουτηγμένη στην απελπισία μιας Μεγάλης Ύφεσης, των συνθηκών και των μοιραίων επιπτώσεών της.
Εργάτης φάμπρικας είναι, σφίγγει βίδες στο κορμί των σιδερένιων μηχανημάτων και κοιτάζει να συγχρονισθεί με τη γραμμή τής παραγωγής. Η σκηνή στο εργοστάσιο, εκεί που μπλέκεται στα γρανάζια ενός τεράστιου μηχανήματος και, τελικά, από την πολλή δουλειά, χάνει τόσο την ανθρώπινη υπόστασή του ώστε να τριγυρίζει στους χώρους σφίγγοντας τις μύτες και τα κουμπιά όσων συναντά, αποτελεί Κινηματογραφικό μνημείο έμπνευσης και συμβολισμού.
https://www.youtube.com/watch?v=AkLnj5pJtDI
Μέσα από μόνιτορ, το τυραννικό αφεντικό του παρακολουθεί το προσωπικό.
Ο «Μεγάλος Αδελφός», ας πούμε!
Ο Little, όνομα και χαρακτήρας, δεν μπορεί να ακολουθήσει τους εξοντωτικούς ρυθμούς των μηχανών, στο τέλος τον τρελλαίνουν, μαζί με συνεχή άτυχα περιστατικά και παρεξηγήσεις.
Μοιραία κατάληξη ο παροξυσμός, το αμόκ, το ψυχιατρείο.
Μέσα σε όλα, κατηγορείται και ώς κομμουνιστής ακόμα και αν κατά λάθος ανέμιζε μία κόκκινη σημαία. Η «ρετσινιά» αυτή, άλλωστε, πουλούσε και πουλάει πάντοτε, μόνον τα χαρακτηριστικά και το ανάλογο λεξιλόγιο ποικίλουν,
η κόλλα που στοκάρει τα μυαλά μάρκες απλώς και φόδρες αλλάζει.
https://www.youtube.com/watch?v=hNaGACWW4D0
Έχοντας υποστεί την απάνθρωπη μεταχείριση των εργοδοτών στις μεγάλες βιομηχανίες, ο ήρωας καταλήγει να περιπλανιέται άνεργος και πεινασμένος. Στο δρόμο συναντά μια ορφανή πάμπτωχη κοπέλα, που έχει κλέψει ένα καρβέλι ψωμί για να φάει, είναι και η τελευταία του παρτνέρ επί της οθόνης, η σύντροφός του και στη ζωή εκείνη την περίοδο, η Paulette Goddard.
Τρυφερότητα υπάρχει μόνο στον έρωτά τους, μαζί προσπαθούν να διαφύγουν από τους διώκτες τους αστυνομικούς. Η περιπλάνησή τους μέσα στην πόλη, οι αστείες αλλά και πικρές τους περιπέτειες, γλυκαίνουν την ένδοια. Γι' αυτό, το τέλος τούς βρίσκει να περπατούν πιασμένοι από το χέρι και να κατευθύνονται προς ένα φωτεινό ξέφωτο. Προς το αβέβαιο, αλλά γεμάτο ελπίδα μέλλον. Είτε προς την πλάνη είτε προς τη δικαίωση, ένα ζητούν μόνο: ν' αφήσουν πίσω τον κόσμο τής δυστυχίας, τής εκμετάλλευσης και των ταραχών.
Το φιλμ έχει φόντο το μεγάλο οικονομικό και χρηματιστηριακό κραχ τού 1929 και σχολιάζει σπαρακτικά το απεγνωσμένο κυνήγι για μία «θέση στον ήλιο» τής εργασίας. Σε μία κοινωνία με τεράστια ανεργία, καθώς και με οικτρή οικονομική κατάσταση των ανθρώπων.
Ευφυή και προφητικά σχόλια, ειρωνικές αναφορές, κοινωνική κριτική, σουρρεαλισμός, ανθρωπισμός και ψυχαγωγία, όλα μαζί σε ένα ανθρώπινα δραματικό αριστούργημα.
Η ταινία κατηγορήθηκε ότι κάνει κομμουνιστική προπαγάνδα
- τί λέγαμε πιο πάνω; -
και απαγορεύθηκε στην Ιταλία και τη Γερμανία τής εποχής. Αργότερα, στην Αμερική, θα σάρωνε ζωές, καριέρες, έργα και σπουδαίους δημιουργούς, το αποτρόπαιο κύμα τού Μακκαρθισμού και οι πρόθυμοι λακέδες του.
Είναι η πρώτη ηχητική ταινία τού Chaplin, αλλά ο ήχος χρησιμοποιείται με ιδιαίτερο τρόπο, ένας συνδυασμός «βωβής» και ήχου. Ακούγονται φωνές να μιλάνε, προερχόμενες από μηχανικές συσκευές. Ένας συμβολισμός για την κατάργηση τού ανθρωπισμού που επιφέρει η πρόοδος τής τεχνολογίας. Οι «Μοντέρνοι Καιροί» δεν είναι ταινία διαλόγων, αλλά ένα ακουστικό κολάζ από τους ήχους της πόλης και των εργοστασίων, με ελάχιστες ηχογραφημένες ομιλίες και με κάρτες ανάμεσα στις σκηνές που εξηγούν.
Τη χαρακτήρισαν Μαρξιστική ταινία, προοδευτική, το βέβαιον είναι πως πρόκειται για απέραντα ανθρωπιστικό έργο.
Η σκηνή που ανοίγει την ιστορία, με τους εργαζόμενους να παραλληλίζονται με ένα κοπάδι προβάτων, οι αυτόματες ταΐστρες των εργατών, τα γιγάντια γρανάζια που τούς ρουφούν, όλα αποδίδουν την ιδεολογία και τις ανησυχίες τού Chaplin, εδώ έρχεται και δένει η Μαρξιστική σκέψη.
Η μουσική τής ταινίας είναι δημιουργία τού «Σαρλό», ο ίδιος ακούγεται να τραγουδά έστω και ακατάληπτα, επίσης και αυτό ανάγεται στην αλληγορία του.
Αν μάς ακούς, Charlie, να σού πούμε πως οι «Καιροί» σου εξακολουθούν να είναι «Μοντέρνοι».
Φτώχεια, ανεργία, απεργίες και απεργοσπάστες, πολιτική αδιαλλαξία, οικονομικές ανισότητες, τυραννία των μηχανών, ναρκωτικά.
Όλα αυτά κι άλλα τόσα, παραμένουν Μοντέρνα και παντός Καιρού!
https://www.youtube.com/watch?v=y9pkxTLDsBg
«Modern Times», 1936 - «Μοντέρνοι Καιροί»
Αμερικανική ταινία που γράφηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Charlie Chaplin, ο οποίος ενσαρκώνει το ρόλο τού Little Tramp.
Ο ίδιος έκανε και τη μουσική.
Πρωταγωνιστεί η Paulette Goddard
Πόσο «Μοντέρνοι» είναι οι «Καιροί» τού Charlie Chaplin;
https://www.youtube.com/watch?v=DfGs2Y5WJ14
Ογδόντα τρία χρόνια πριν, λοιπόν, τον Φεβρουάριο τού 1936,
ο δημιουργός αποφασίζει να αφήσει το χαρακτήρα και την εικόνα τού γνωστού Αλήτη με το καπέλλο και το μουστάκι που δημιούργησε το 1914. Έχει γίνει πλέον διάσημος και αγαπητός ο ήρωάς του, όπως και ο ίδιος. Όμως, δεν τού αρκεί αυτό ούτε επαναπαύεται στις δάφνες του. Εκείνο που έχει τώρα προτεραιότητα και σημαντικότητα, είναι η κριτική τού αστικού κόσμου, ο στυγνός και απρόσωπος χώρος τής εργασίας, οι εργάτες που αντιμετωπίζονται ώς σκέτοι αριθμοί στη μάχη για την παραγωγή και τα κέρδη. Είναι θερμά συνδεδεμένος με την Αριστερά και η καλλιτεχνική του έκφραση θα μετουσιωθεί σε ένα δριμύτατο και σαρκαστικό πολιτικό «κατηγορώ». Αυτή του η στάση θα στρέφει για δεκαετίες επάνω του το βλέμμα τού FBI.
Ο Little, Little Tramp, προσπαθεί να επιβιώσει στο μοντέρνο, βιομηχανοποιημένο κόσμο. Σε μία κοινωνία βαθειά θαμμένη μέσα στην Οικονομική Κρίση των ημερών εκείνων,
βουτηγμένη στην απελπισία μιας Μεγάλης Ύφεσης, των συνθηκών και των μοιραίων επιπτώσεών της.
Εργάτης φάμπρικας είναι, σφίγγει βίδες στο κορμί των σιδερένιων μηχανημάτων και κοιτάζει να συγχρονισθεί με τη γραμμή τής παραγωγής. Η σκηνή στο εργοστάσιο, εκεί που μπλέκεται στα γρανάζια ενός τεράστιου μηχανήματος και, τελικά, από την πολλή δουλειά, χάνει τόσο την ανθρώπινη υπόστασή του ώστε να τριγυρίζει στους χώρους σφίγγοντας τις μύτες και τα κουμπιά όσων συναντά, αποτελεί Κινηματογραφικό μνημείο έμπνευσης και συμβολισμού.
https://www.youtube.com/watch?v=AkLnj5pJtDI
Μέσα από μόνιτορ, το τυραννικό αφεντικό του παρακολουθεί το προσωπικό.
Ο «Μεγάλος Αδελφός», ας πούμε!
Ο Little, όνομα και χαρακτήρας, δεν μπορεί να ακολουθήσει τους εξοντωτικούς ρυθμούς των μηχανών, στο τέλος τον τρελλαίνουν, μαζί με συνεχή άτυχα περιστατικά και παρεξηγήσεις.
Μοιραία κατάληξη ο παροξυσμός, το αμόκ, το ψυχιατρείο.
Μέσα σε όλα, κατηγορείται και ώς κομμουνιστής ακόμα και αν κατά λάθος ανέμιζε μία κόκκινη σημαία. Η «ρετσινιά» αυτή, άλλωστε, πουλούσε και πουλάει πάντοτε, μόνον τα χαρακτηριστικά και το ανάλογο λεξιλόγιο ποικίλουν,
η κόλλα που στοκάρει τα μυαλά μάρκες απλώς και φόδρες αλλάζει.
https://www.youtube.com/watch?v=hNaGACWW4D0
Έχοντας υποστεί την απάνθρωπη μεταχείριση των εργοδοτών στις μεγάλες βιομηχανίες, ο ήρωας καταλήγει να περιπλανιέται άνεργος και πεινασμένος. Στο δρόμο συναντά μια ορφανή πάμπτωχη κοπέλα, που έχει κλέψει ένα καρβέλι ψωμί για να φάει, είναι και η τελευταία του παρτνέρ επί της οθόνης, η σύντροφός του και στη ζωή εκείνη την περίοδο, η Paulette Goddard.
Τρυφερότητα υπάρχει μόνο στον έρωτά τους, μαζί προσπαθούν να διαφύγουν από τους διώκτες τους αστυνομικούς. Η περιπλάνησή τους μέσα στην πόλη, οι αστείες αλλά και πικρές τους περιπέτειες, γλυκαίνουν την ένδοια. Γι' αυτό, το τέλος τούς βρίσκει να περπατούν πιασμένοι από το χέρι και να κατευθύνονται προς ένα φωτεινό ξέφωτο. Προς το αβέβαιο, αλλά γεμάτο ελπίδα μέλλον. Είτε προς την πλάνη είτε προς τη δικαίωση, ένα ζητούν μόνο: ν' αφήσουν πίσω τον κόσμο τής δυστυχίας, τής εκμετάλλευσης και των ταραχών.
Το φιλμ έχει φόντο το μεγάλο οικονομικό και χρηματιστηριακό κραχ τού 1929 και σχολιάζει σπαρακτικά το απεγνωσμένο κυνήγι για μία «θέση στον ήλιο» τής εργασίας. Σε μία κοινωνία με τεράστια ανεργία, καθώς και με οικτρή οικονομική κατάσταση των ανθρώπων.
Ευφυή και προφητικά σχόλια, ειρωνικές αναφορές, κοινωνική κριτική, σουρρεαλισμός, ανθρωπισμός και ψυχαγωγία, όλα μαζί σε ένα ανθρώπινα δραματικό αριστούργημα.
Η ταινία κατηγορήθηκε ότι κάνει κομμουνιστική προπαγάνδα
- τί λέγαμε πιο πάνω; -
και απαγορεύθηκε στην Ιταλία και τη Γερμανία τής εποχής. Αργότερα, στην Αμερική, θα σάρωνε ζωές, καριέρες, έργα και σπουδαίους δημιουργούς, το αποτρόπαιο κύμα τού Μακκαρθισμού και οι πρόθυμοι λακέδες του.
Είναι η πρώτη ηχητική ταινία τού Chaplin, αλλά ο ήχος χρησιμοποιείται με ιδιαίτερο τρόπο, ένας συνδυασμός «βωβής» και ήχου. Ακούγονται φωνές να μιλάνε, προερχόμενες από μηχανικές συσκευές. Ένας συμβολισμός για την κατάργηση τού ανθρωπισμού που επιφέρει η πρόοδος τής τεχνολογίας. Οι «Μοντέρνοι Καιροί» δεν είναι ταινία διαλόγων, αλλά ένα ακουστικό κολάζ από τους ήχους της πόλης και των εργοστασίων, με ελάχιστες ηχογραφημένες ομιλίες και με κάρτες ανάμεσα στις σκηνές που εξηγούν.
Τη χαρακτήρισαν Μαρξιστική ταινία, προοδευτική, το βέβαιον είναι πως πρόκειται για απέραντα ανθρωπιστικό έργο.
Η σκηνή που ανοίγει την ιστορία, με τους εργαζόμενους να παραλληλίζονται με ένα κοπάδι προβάτων, οι αυτόματες ταΐστρες των εργατών, τα γιγάντια γρανάζια που τούς ρουφούν, όλα αποδίδουν την ιδεολογία και τις ανησυχίες τού Chaplin, εδώ έρχεται και δένει η Μαρξιστική σκέψη.
Η μουσική τής ταινίας είναι δημιουργία τού «Σαρλό», ο ίδιος ακούγεται να τραγουδά έστω και ακατάληπτα, επίσης και αυτό ανάγεται στην αλληγορία του.
Αν μάς ακούς, Charlie, να σού πούμε πως οι «Καιροί» σου εξακολουθούν να είναι «Μοντέρνοι».
Φτώχεια, ανεργία, απεργίες και απεργοσπάστες, πολιτική αδιαλλαξία, οικονομικές ανισότητες, τυραννία των μηχανών, ναρκωτικά.
Όλα αυτά κι άλλα τόσα, παραμένουν Μοντέρνα και παντός Καιρού!
https://www.youtube.com/watch?v=y9pkxTLDsBg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου