«Ένα κουβέρ» Διήγημα του Γιάννη Ευσταθιάδη από τη συλλογή διηγημάτων «Δωμάτιο παντού» (εκδ. Μελάνι, 2005)

..............................................................

 

 Γιάννης Ευσταθιάδης (γ. 1946, Αθήνα)





 

·       «Ένα κουβέρ»

Διήγημα του Γιάννη Ευσταθιάδη από τη συλλογή διηγημάτων  «Δωμάτιο παντού» (εκδ. Μελάνι, 2005)

      Πηγαίνεις να φας μόνος.

   Πρέπει να ξέρεις εκ των προτέρων – και να το αποδεχθείς - , πως το τραπέζι σου θα είναι σε μειονεκτική θέση (έξω από την τουαλέτα ή έξω από την κουζίνα).

   Πρέπει να ξέρεις, επίσης, ότι τα μισά δεύτερα πιάτα του καταλόγου θα είναι απρόσιτα σ’ εσένα, γιατί, όπως ρητώς αναφέρεται, είναι «για δύο άτομα» ή «minimum δύο κουβέρ».

   Μη πτοηθείς.

   Παράγγειλε από την υπόλοιπη κάρτα ένα πλήρες μενού και μη διανοηθείς να απεμπολήσεις όλα σου τα δικαιώματα: και απεριτίφ στην αρχή και τυρί πριν από το γλυκό και καφέ με πτι-φουρ μετά, ακόμα  και χωνευτικό ποτό στο τέλος.

   Μη διανοηθείς να αποδεχθείς την εφημερίδα ή το περιοδικό που θα σου προσφέρουν (συμβαίνει συχνά).

   Μη βγάλεις το κομπολόι σου (αν έχεις), μην ανάψεις τσιγάρο (ακόμα κι αν είσαι καπνιστής).

   Κάθε φορά που έρχεται ένα πιάτο αφιερώσου σ’ αυτό.

   Παρατήρησέ το πρώτα εικαστικά, σαν πίνακα (η όραση, πολλές φορές ανοίγει την όρεξη περισσότερο από τη γεύση).

   Διαχώρισε νοερά τα υλικά κι αποφάσισε με ποια σειρά θ’ αρχίσεις να τρως (και τι θ’ αφήσεις για το τέλος).

   Δοκίμασε την πρώτη μπουκιά σκέτη. Η δεύτερη, ας είναι με λίγη από την προτεινόμενη σος. Η Τρίτη, με συνδυασμό των συνοδευτικών που βρίσκονται στο πιάτο.

   Φάε αργά και με ρυθμό ράθυμο (τουλάχιστον στο διπλάσιο χρόνο που θα έτρωγες με παρέα). Δώσε άνεση στη γεύση και στις άλλες αισθήσεις σου.

   Ανάλυσε. Παρατήρησε. Στοχάσου.

   Όχι σαν ερευνητής, σαν φυσιοδίφης, σαν εγκεφαλικός παρατηρητής, αλλά σαν εραστής που η αυγή αργεί να προβάλει απ’ τα μισόκλειστα παραθυρόφυλλα.

   Συνειδητοποίησε το προνόμιο της μοναχικότητας και αξιοποίησέ το επικεντρωνόμενος με αφοσίωση στο πιάτο σου.

   Για να μην πλήττεις στην αναμονή των πιάτων, άσκησε την παρατηρητικότητά σου.

   Εξέτασε τις φυσιογνωμίες που σε περιτριγυρίζουν. Ταξινόμησέ τες. Προσπάθησε να θυμηθείς σε ποιους μοιάζουν. Προσπάθησε να μαντέψεις ποιο είναι το επάγγελμα των ανδρών. Αξιολόγησε το ντύσιμο των γυναικών. Εξέτασε τη διαφορά ηλικίας των ζευγαριών. Προσπάθησε να ερμηνεύσεις τα πραγματικά τους συναισθήματα.

   Παρατήρησε τα σερβίτσια. Δες τα μαχαιροπίρουνα και πρόσεξε αν είναι ασήμι ή αλπακάς.

   Χτύπησε με το νύχι το ποτήρι για ν’ ακούσεις τον ήχο του. Παρατήρησε το σχέδιο που είναι αποτυπωμένο στο πιάτο σου (μη το γυρίσεις για να δεις τη μάρκα, είναι εξαιρετικά κοινότοπο).

   Κοίταξε το ντεκόρ. Δες τι σ’ αρέσει. Αποσαφήνισε αυτό που σ’ ενοχλεί. Ξανασχεδίασέ το και κάνε τις δικές σου προσθήκες. Κοίταξε τα φώτα. Χαμήλωσέ τα ή δυνάμωσέ τα, ανάλογα με τη διάθεσή σου.

   Κοίταξε έξω από το παράθυρο ή τη σέρα.

   Αυξομείωσε τη φωτεινότητα του ουρανού. Πρόσθεσε ή αφαίρεσε δέντρα. Μέτρησε τ’ αυτοκίνητα που περνούν ή αγνόησέ τα και αφοσιώσου στους διαβάτες. Μελέτησε το ύφος, τα ρούχα και τις προθέσεις τους.

   Αλλά πάνω απ’ όλα, σκέψου πως δεν είσαι κάτι μοναδικό.

   Είσαι απλώς μόνος (όπως εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο).

   Γι’ αυτό θυμήσου. Θυμήσου παλιούς έρωτες. Θυμήσου παιδικές ασθένειες. Νεανικές συνήθειες. Άλλα γεύματα, σε άλλες εποχές, σε άλλους χώρους. Ανοιξιάτικες καταιγίδες και ηλιόλουστους τσουχτερούς χειμώνες. Πιάτα ένοχης δίαιτας και πιάτα ανέμελου χορτασμού. Εκκρεμότητες εφηβείας και τελεσιδικίες ωριμότητας.

   Με την ευγενική συνηγορία του αλκοόλ, συγχώρεσε τις γυναίκες που σε εγκατέλειψαν και, ανάλογα με το ποσοστό της ήπιας μέθης σου, καταράσου τους φίλους που σε έχουν προδώσει.

   Μετά, ανακάλεσε τους αγαπημένους σου νεκρούς, κλείνοντας απλώς τα μάτια (όλοι θα νομίσουν πως είναι απ’ την απόλαυση).

   Συζήτησε μαζί τους. Ζήτα τη γνώμη τους. Διαφώνησε. Αντιδίκησε. Μετά, χαμογέλασέ τους, όπως τότε.

   Άπλωσε κι ακούμπησε το χέρι τους (με πρόσχημα ότι θέλεις την παρακείμενη αλατιέρα).

   Απρόσεκτα χύσε μια σταγόνα κόκκινο κρασί – σπονδή στο ιδεώδες τετελεσμένο.

   Τότε, επιτέλους, θα έρθει ο λογαριασμός.