..............................................................
Η βασίλισσα αγαπά τα τριαντάφυλλα
Από τη δεκαετία του 1970, που
τέλειωσα τις δευτεροβάθμιες σπουδές μου, δεν καταλαβαίναμε γιατί
μαθαίναμε λατινικά. «Θα σας χρειαστούν στη Νομική », είπε κάποτε ο
πατέρας μου, ακούγοντας τη διαρκή μου γκρίνια. Η καθηγήτριά μας δεν
ασχολούνταν καν με επιχειρήματα, σήκωνε μοιρολατρικά τον σταυρό του
αντιπαθητικού της μαθήματος, κάνοντας ότι δεν βλέπει την ειρωνεία και
την απαξίωσή μας. Εισαγωγικές δίναμε Καίσαρα, ιστορίες με στρατόπεδα που
στήνονταν στη μακρινή Γαλατία. Θα είχε ενδιαφέρον για μας που αργότερα
στήναμε καλαμένιες καλύβες σε έρημες παραλίες, αλλά ούτε αυτό αφήσαμε
ποτέ να μας συγκινήσει.
Μισούσαμε τα Λατινικά αποφασισμένα κι αμετάκλητα. Πιστεύαμε ότι
διδασκόμαστε κάτι απολύτως ξεκομμένο, κι όμως, λίγα πράγματα από όσα
μάθαμε στο σχολείο συνεχίσαμε να μαθαίνουμε όσο τα Λατινικά. Διότι
βλέπετε, συνέχεια μαθαίνει κανείς λατινικά. Συνεχίζει όντως να τα
μαθαίνει στη Νομική, κι είναι πολύ διαφορετικά από εκείνα του σχολείου.
Τα μαθαίνει στην Ιατρική, τα μαθαίνει στη Βιολογία, τη Φυτολογία, τη
Φαρμακευτική, τα μαθαίνει στη Φιλοσοφία, στις Φιλολογίες όλων των ξένων
γλωσσών.
Τα μαθαίναμε στην Ιστορία, τα μαθαίνουμε διαβάζοντας Λογοτεχνία.
Ακόμα και διαβάζοντας Αστερίξ ή αργότερα Χάρι Πότερ. Και συνεχίζουμε να
τα μαθαίνουμε, διότι βρίσκονται τα άτιμα παντού, στις προσόψεις των
ωραίων κτιρίων που επισκεπτόμαστε, στις επικεφαλίδες των σπουδαίων
βιβλίων, στη μουσική που παίζουμε κι ακούμε, στις γλώσσες που αγαπάμε.
Είναι στην πηγή της Ευρώπης, η γλώσσα που τη γέννησε.
Γιατί δεν μας το είχαν πει, αναρωτιέμαι συχνά προσπαθώντας να
μεταφράσω επιγραφές σε μνημεία, ότι θα ζούσαμε μια ζωή μέσα στα
Λατινικά, και μας άφηναν να νομίζουμε ότι χάνουμε τον καιρό μας;
Τουλάχιστον είχα μάθει να κλίνω τα ουσιαστικά, πολύ χρήσιμο για να
καταλάβεις τη σύνταξη μιας φράσης, αλλά όλο και ξεθωριάζουν οι χλομές
μου γνώσεις, όλο και κυριαρχεί η άρνηση που είχαμε τότε πάνω στη μνήμη
που προσπαθεί να ανακαλύψει όσα άθελά μου κράτησε.
Αραγε τι συνέβη τα επόμενα χρόνια στα σχολεία; Προσπάθησαν οι
καθηγητές ποτέ να εξηγήσουν την αξία τους ή θα προσέκρουαν στον βασικό
πυρήνα διδασκαλίας του σχολείου, ότι μόνο η Ελλάδα αξίζει, ότι η Ρώμη
και το Βυζάντιο μέχρι να χρησιμοποιήσουν ελληνικά δεν ήταν παρά μια
δυστυχής παρένθεση; Αμφιβάλλω. Μάλλον η αντίληψη αυτή ενισχύεται με τα
χρόνια και τα σχολικά λατινικά θα πρέπει να περιφρονούνταν όλο και
περισσότερο. Οπότε δεν τα κλαίω που καταργούνται. Απλώς σκέφτομαι, αντί
για άλλη ξένη γλώσσα, τώρα που μου χρειάζεται για να γυμνάζω το μυαλό,
να ξεκινήσω Λατινικά από την αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου