«Μ᾽ένα ολόκληρο στην πλάτη» έγραψε η Μαριάννα Τζιαντζή ("Εφημερίδα των Συντακτών", 04.05.2016)

...........................................................
 

«Μ᾽ένα ολόκληρο στην πλάτη»

 

 

Με μισή καρδιά, με μισόλογα, με μισό τίποτα, 

πορευόμαστε, ακόμα κι όταν κουβαλάμε ένα 

ολόκληρο στην πλάτη | EUROKINISSI

 

 

 έγραψε η Μαριάννα Τζιαντζή

 

"Εφημερίδα των Συντακτών", 04.05.2016

 

 

Κοιλάδα των δακρύων πρέπει να ήταν η Κεντρική Κρεαταγορά της Αθήνας τη Μεγάλη Εβδομάδα, αν πιστέψουμε τα ιδιωτικά κανάλια. Διαβαίνουν, λένε, οι καταναλωτές, κοιτάζουν θλιμμένοι τα νωπά κρέατα και ψωνίζουν τόσα λίγα που είναι σαν να μην ψωνίζουν τίποτα.

Είναι αλήθεια ότι προσπαθούμε να ξοδέψουμε λιγότερα, είναι αλήθεια ότι κυνηγάμε τις προσφορές, όμως λίγο αρνί ή κατσίκι όλο και καταφέρνουμε να βάλουμε στον φούρνο, και ας μη μείνει περίσσευμα για αύριο.

«Παρά την ποσότητα του κόσμου, η αγοραστική κίνηση σε τίποτα δεν θυμίζει Μεγάλο Σάββατο», λέει η κυρία που κάνει επιτόπιο ρεπορτάζ. («Ποσότητα», καλά ακούσανε τα αυτιά μας.) Χυμώδης όμως ο λόγος ενός κρεοπώλη, που κάνει δηλώσεις στην κάμερα: «Περισσότερες πατάτες θα βλέπουμε στο πιάτο μας παρά κρέας... Κόσμος πολύς, κοσμοσυρροή, αλλά δεν βλέπεις ένα ολόκληρο στην πλάτη».

Το «ολόκληρο» είναι ένα ακέραιο αρνί, συσκευασμένο σε μαύρη ή μπλε πλαστική σακούλα που παίρνει το σχήμα του. Οι αγοραστές το μεταφέρουν στην πλάτη ή κρατώντας το αγκαλιά σαν να ᾽ταν μωρό. Κι αυτή η εικόνα του ανθρώπου με το ηττημένο αρνί ίσως είναι από τις πιο αισιόδοξες, τις πιο πασχαλινές των ημερών.

Κυρίως όμως το ολόκληρο φανερώνει ότι δεν θα το φας μόνος σου ή με την (συνήθως ολιγομελή) οικογένειά σου, ότι μεγάλη «ποσότητα» καλεσμένων θα καθίσει την ημέρα του Πάσχα στο τραπέζι μας.

Παρά τη μιζέρια των τηλεοπτικών δελτίων, αρκετά ολόκληρα στην πλάτη, πολλές βαριές σακούλες στο χέρι βλέπαμε τη Μεγάλη Εβδομάδα στην περιοχή της αγοράς. Και ακόμα πιο πολλά ολόκληρα κυκλοφορούσαν εκτός Αθήνας, μια που η πόλη άδειασε καθώς στις μέρες της συνήθους«απόδρασης» προστέθηκε η αργία της Πρωτομαγιάς.

Κι αν οι πατάτες στο πιάτο είναι περισσότερες από το κρέας, τι πειράζει; Δεν είναι για χόρταση το κρέας, συμβούλευαν κάποτε οι παλιοί, όπως συμβουλεύουν σήμερα, αλλά για διαφορετικούς λόγους, οι διατροφολόγοι. Κάπως έτσι ένας παππούς εξηγούσε κάποτε στο εγγονάκι του που εξαφάνιζε με ταχύτητα αστραπής το τυρί, χωρίς να δείχνει τον ίδιο ζήλο και για το ψωμί: «Το τυρί το λέμε τυρί γιατί το τηράμε, δεν το τρώμε μονομιάς».

Δεν είναι για χόρταση το τυρί και το αρνί, δεν είναι για χόρταση και η αριστερή κυβέρνηση. Και με μισό αρνί και με το μισό του μισού κάνει Πάσχα ο άνθρωπος.

Εξάλλου, μια φορά κι έναν καιρό οι φτωχοί βολεύονταν με «μισαδάκια», ενώ τώρα οι απόγονοί τους κόβουν εντελώς το τσιγάρο ή καταφεύγουν στον τεχνητό ατμό για λόγους υγείας και οικονομίας. «Τα μισά να κάνει από όσα υποσχέθηκε ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, εμένα μου αρκεί», έλεγαν πολλοί πέρυσι τον Γενάρη, πριν από τις εκλογές. Τώρα οι ίδιοι διαπιστώνουν ότι καταργούνται, κόβονται τουλάχιστον τα μισά από όσα όρθια, από όσα ακέραια είχαν απομείνει.

Ζούμε στην εποχή του μισού: μισός μισθός, μισά μεροκάματα, μισά λιμάνια, μισή σύνταξη, μισή δωρεάν παιδεία και συχνά η μισή οικογένεια άνεργη ή ξενιτεμένη. Ούτε καν μισές προσδοκίες, ούτε καν μισή ελπίδα. Μόνο το μισό από το αντίθετό τους. Με μισή καρδιά, με μισόλογα, με μισό τίποτα, πορευόμαστε, ακόμα κι όταν κουβαλάμε ένα ολόκληρο στην πλάτη.