....................................................
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΑΙΟΥ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΣΕΡΓΙΟΥ ΓΚΑΚΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΓΙΟΥΡΓΟ*
 |
| Ο κ Σέργιος Γκάκας είναι στους καθιστούς "αλληλέγγυους" ο δεύτερος εκ δεξιών. Ναι ο κύριος με το άσπρο, πια μαλλί και τα μαύρα γυαλιά... |
*Σημ.: Η συνέντευξη δόθηκε στον Μανώλη Γιούργο για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα "ΕΠΟΧΗ" / Μέχρι τη στιγμή αυτή δεν έχει δημοσιευθεί...
Σ.Γ: Λοιπόν, μια φορά το μήνα το Μαζί να τα φάμε, το οποίο
είναι μια κίνηση Αλληλεγγύης… Γίνεται
εδώ και δυο χρόνια, προτού βέβαια αναλάβουμε τη δημοτική αρχή και διατηρεί την
αυτονομία του. Βεβαίως η παράταξη η δική μας συμμετείχε από την πρώτη στιγμή
ενεργά σ’ αυτό το πράγμα και το στήριξε
Μ.Γ.: Απ’ τον καιρό
της αντιπολίτευσης..
Σ.Γ: Ε, βέβαια….
Συνέβαλε στην ίδρυσή του, βοήθησε στη στέγασή του και τη διανομή των τροφίμων,
φαρμάκων, ρούχων που μαζεύονται για να δοθούν σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη…
Τέλος πάντων, αυτό συνεχίζεται διατηρώντας την αυτονομία του και κάθε Κυριακή,
μια φορά το μήνα, συνδυάζεται με κάποιες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, κυρίως για
παιδιά, τον Καραγκιόζη, το θέατρο,
διαδραστικά παιχνίδια, και πλέον αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της
δραστηριότητας αυτής. Και με μεγάλη
επιτυχία κιόλας. Λοιπόν… Σ’
αυτές τις εποχές οι πολιτιστικές δράσεις δεν μπορεί παρά να έχουνε
σ’ ένα μεγάλο βαθμό ένα χαρακτήρα
αλληλεγγύης. Για μας την ίδια αξία έχει να δίνουμε ένα κιλό πατάτες και δυο και δυο κιλά
ρύζι σε κάποιον και την ίδια αξία έχει –
τηρουμένων των αναλογιών – να του
προσφέρουμε μια θεατρική παράσταση, ένα
Καραγκιόζη, ένα θέατρο για παιδιά, δωρεάν. Γιατί και το ψωμί χρειάζεται αλλά
και …
Μ.Γ.: …τα τριαντάφυλλα…
Σ.Γ: …τα τριαντάφυλλα, ακριβώς… Επίσης, εκτός από το Μαζί Να
Τα Φάμε, στα πλαίσια της εκστρατείας που κάναμε για βοήθεια στο Κομπάνι, μαζί
με τη Θεατρική Ομάδα Αλληλεγγύης Άλλη Θέα, οργανώσαμε μια παράσταση που έχει
ετοιμάσει αυτή η ομάδα που αυτή τη λογική έχει… Κι αυτή σημείωσε μεγάλη
επιτυχία και από την άποψη της προσέλευσης του κόσμου, και της συγκέντρωσης
τροφίμων και ρούχων και φαρμάκων για τους αγωνιζόμενους στο Κομπάνι. Το έργο ήταν φτιαγμένο από κείμενα του
Μπρεχτ, κι άλλα κείμενα, αυτά τα ξέρετε
καλύτερα από μένα, κύριε δημοσιογράφε…
Κι επίσης τα Χριστούγεννα αποφασίσαμε άξονας των εκδηλώσεων των
χριστουγεννιάτικων… ήταν και πάλι η
Αλληλεγγύη και η Προσφορά. Συνεργαστήκαμε με θεραπευτικές κοινότητες
ΚΕΘΕΑ, 18 Άνω, Διάβαση, Θετική Φωνή…
Εγκαταστήσαμε περίπτερα λυόμενα στην πλατεία… Πουλιούνταν έργα, κοσμήματα,
παιχνίδια και διάφορα άλλα
χειροτεχνήματα που είχαν κατασκευάσει τα μέλη των κοινοτήτων… Είχαμε μουσικά
προγράμματα από συγκροτήματα των κοινοτήτων και θέλαμε το πρόσωπο που θα
προβάλουμε για τις γιορτές των Χριστουγέννων να είναι αυτό, να είναι αυτό το κέντρο δηλαδή. Κάναμε και άλλες
εκδηλώσεις, πάλι ενταγμένες σ’ αυτή τη
λογική. Όπως επίσης κάναμε σε όλους τους παιδικούς σταθμούς παραστάσεις, δωρεάν
φυσικά, και αυτές μέσα σ’ αυτή τη λογική… Κάτι άλλο για τον πολιτισμό…
Και βέβαια, στα σχέδια μας, και για το φεστιβάλ της Ρεματιάς του χρόνου και για
τις υπόλοιπες εκδηλώσεις, πάλι υπάρχει
αυτός ο χαρακτήρας της συμμετοχής και της Αλληλεγγύης. Για παράδειγμα, θα
στηρίξει πάλι ο Δήμος μια πρωτοβουλία, που ξεκίνησε από τα κάτω, που ξεκίνησε
πάλι από ανθρώπους που ενδιαφέρονται,
για τη δημιουργία μιας ορχήστρας Νέων στο Χαλάνδρι. Δηλαδή, θέλουν αυτοί
που το οργανώνουν – και ο Δήμος έχει δηλώσει ότι θα στηρίξει και ηθικά αλλά και
υλικά, παραχωρώντας χώρο, χρήματα πιθανώς,
αν χρειαστούν και αν ζητηθούν,
έτσι ώστε εμπνευσμένοι από το El Systema της Βενεζούελας, βεβαίως σε
εντελώς διαφορετική βάση, γιατί οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές, ευτυχώς δεν έχουμε ακόμα φαβέλες εδώ, θα
στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια και θα προσπαθήσουμε να μαζευτούν παιδιά,
μαθητές ωδείων κυρίως από 10 έως 22 χρονών, έτσι ώστε να μάθουν να γίνουν
ορχήστρα , δηλαδή δεν θα μαθαίνουν μουσική, αλλά θα μάθουν να συνεργάζονται με
τις ευλογίες ενός πολύ γνωστού και καλού μαέστρου, του Αναστάσιου Συμενωνίδη
(;). Και βέβαια, ο κοινωνικός χαρακτήρας
θα ναι ότι αυτή η ορχήστρα, όταν με το καλό γίνει, θα παίζει δωρεάν σε
γειτονιές της πόλης, σε σχολεία, και σε άλλες περιοχές.
Μ.Γ.: Οι ομάδες που παίζουν στις ΑΧΜ (π.χ. έχω δει το Θέατρο
του Νέου Κόσμου, το θέατρο του Παπουτσιού πάνω στο Δέντρο) προσφέρονται αφιλοκερδώς;
Σ.Γ: Οι περισσότερες
αφιλοκερδώς αλλά, ανάλογα με τις δυνατότητες που έχουμε κάθε φορά, μπορεί να
τους δίνουμε ένα εντελώς συμβολικό ποσό, να καλύψουμε τα έξοδα της μετακίνησής
τους. Το ταξί τους, ξέρω γω… Δεν αμείβονται δηλαδή.
Μ.Γ.: Να το ξεκαθαρίσουμε… Και να τις τιμήσουμε κιόλας…
Σ.Γ: Βέβαια, η λογική η δική μας είναι ότι δεν πρέπει οι
καλλιτέχνες να παίζουνε δωρεάν. Αν, ας πούμε, είχαμε τη δυνατότητα – και ως
Δήμος βέβαια θα την έχουμε τη δυνατότητα – να αμείβονται αυτοί οι άνθρωποι οι
οποίοι, αν, ας πούμε κάνουν 100 παραστάσεις
το χρόνο οι 90 είναι δωρεάν κι έχουν αυτό το χαρακτήρα της αλληλεγγύης, δεν το θεωρούμε κακό, όταν έρχονται σε μας να
τους αμείβουμε, να μπορούμε να στηρίξουμε
την ουσιαστική δουλειά τους. Είναι μέσα στο πλαίσιο της λογικής μας αυτό. Νομίζουμε
ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να αμείβονται, κι αν όχι να αμείβονται οι
ίδιοι, να φουσκώνουν το λογαριαμό τους στην τράπεζα, αλλά να
καλύπτονται να έξοδα λειτουργίας των ομάδων τους. Είναι πολύ βασικό αυτό. Να μπορεί ένας Δήμος να το κάνει… Οφέιλει να
το κάνει…
Μ.Γ. : Εμ, ντόπιοι πολιτιστικοί φορείς, εμ, έχουν
ενεργοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση; Και ποιοι είναι αυτοί, αν
υπάρχουν; Γιατί ξέρω έχετε το
Αετοπούλειο… Έχετε…
Σ.Γ: Το Αετοπούλειο
πλέον δεν υπάρχει σαν νομικό πρόσωπο, έχει ενταχθεί στο Δήμο. Φορείς όμως
ντόπιο υπάρχουνε με τους οποίους έχουμε αρχίσει μια συνεργασία η οποία έχει αρχίσει
και αποδίδει. Είναι οι πολιτιστικοί φορείς που εκφράζουν δημότες, κατοίκους του
Χαλανδρίου, που προέρχονται από την Ήπειρο, ξέρω γω… Οι Μικρασιάτες, οι
Πόντιοι, οι Κρήτες, οι Κεφαλονίτες, κι αυτά. Μ’
αυτούς έχουμε κάνει συναντήσεις
και, ας πούμε, τώρα τις Απόκριες μια μεγάλη εκδήλωση , κεντρική, εκδήλωση που
θα κάνουμε στις 14 Φεβρουαρίου θα βασίζεται στην συνεργασία μ’ αυτούς. Αυτοί θα την οργανώσουν. Μαζί τους
δηλαδή. Θα δούμε αναβίωση κάποιων εθίμων τοπικών, χορούς της περιοχής, και θα κλείσουμε μ’ ένα γλέντι, ορχήστρα, (….) Μεζεδακια,
τσίπουρα, φωτιές θ’ ανάψουνε… Θα
προσέξουμε να μην κάψουμε, γιατί είναι
κοντά η Εθνική Τράπεζα, θα προσέξουμε να μην την κάψουμε… Βέβαια σ’ αυτή τη λογική θα πρέπει να περιλάβουμε και
τη Φιλαρμονική, γιατί έχουμε μια πολύ καλή Φιλαρμονική η οποία παίζει στις
γειτονιές δωρεάν, και ενεργοποιείται κι
αυτή σ’ αυτή την κατεύθυνση…
Μ.Γ.: Θα αναβαθμίσει και το ρεπερτόριο της…
Σ.Γ: Ναι, ναι, ναι… Κάνει τα πάντα…. Από Ροσίνι μέχρι
Τσιτσάνη…. Τι άλλο για τον πολιτισμό… Επίσης, συνεργαζόμαστε με τον σκακιστικό
σύλλογο στο Χαλάνδρι που είναι πολύ δραστήριος και σχεδιάζουμε κάποιες δράσεις
κι αυτές δεν έχουν τόσο πολύ το χαρακτήρα της Αλληλεγγύης με την στενή έννοια
αλλά, ας πούμε, η δημιουργία ενός μικρού σκακιστικού πάρκου στην πλατεία Χαλανδρίου,
που θα μπορεί ο άλλος να φέρνει τα πιόνια του και να παίζει σκάκι στο ύπαιθρο
τώρα που θα φτιάξει ο καιρός… Θέλω να πω, σιγά –σιγά, ας πούμε, με διάφορους φορείς, ακόμα και με τους
προσκόπους, με τους οποίους
συνεργαστήκαμε πάρα πολύ αλλά τα Χριστούγεννα, ή και με την Εκκλησία ακόμα, που
θα συνδιοργανώσουμε κάποιες εκδηλώσεις που απευθύνονται σε οικογένειες, σε
συνεργασία με κάποιους ψυχολόγους, και
τα λοιπά. Όλα αυτά νομίζω ότι μας βοηθάνε να έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο, με
ανθρώπους που ενδιαφέρονται και είναι δραστήριοι, κι έτσι μαζί με το Δήμο να
δημιουργήσουμε πράγματα και πυρήνες, εστίες εθελοντών που θα βοηθήσουν.
Μ.Γ.: Το φεστιβάλ της Ρεματιάς που έχει μια παράδοση από τη
δεκαετία του 80, απ’ ό,τι το
παρακολουθώ, είχε μια συγκεκριμένη
λογική. Δηλαδή, μετακλήσεις, τέλος πάντων, επαγγελματικών σχημάτων είτε
θεατρικών, είτε μουσικών, είτε οτιδήποτε, άλλο; Η νέα δημοτική αρχή βλέπει
διαφορετικά αυτό το φεστιβάλ;
Σ.Γ: Πρώτη μας σκέψη
για το καλοκαίρι είναι η εξής: θέλουμε να κινηθούμε τον Ιούλιο, να περιορίσουμε
το φεστιβάλ - το φεστιβάλ του Δήμου, ας πούμε, αυτό που την ευθύνη φέρει ο
Δήμος και τις επιλογές τις κάνει ο Δήμος κι η Διεύθυνση Πολιτισμού - τον
Ιούλιο. Τον Ιούνιο συνήθως δίνεται – και θα το κάνουμε αυτό – σε σχολεία του
Χαλανδρίου, σε Ωδεία, σε πολιτιστικούς συλλόγους εδώ, οι οποίοι παρουσιάζουν αυτά που θέλουν να
παρουσιάσουν με ελεύθερη είσοδο και ο Δήμος προσφέρει τον χώρο, χωρίς να τον
νοικιάζει, τον προσφέρει, και τις υπηρεσίες του. Αυτά για τον Ιούνιο. Τον Ιούλιο θα
προσπαθήσουμε – ψάχνουμε ακόμα το θέμα – πάντως να κάνουμε κάτι που δεν θα έχει
έναν πολύ στενό θεματικό άξονα, θα ναι αρκετά ευρύς ώστε να χωράει πολλά
πράγματα, αλλά δεν θα είναι, σίγουρα δεν θα είναι, αυτό το πράγμα: τη μία μέρα
παίζει ο Κιμούλης, την άλλη μέρα παίζει το θέατρο Τέχνης, την τρίτη μέρα παίζει
ένα συγκρότημα ρεμπέτικα, την τέταρτη
ένα τζαζ... Δεν θα ναι σίγουρα έτσι. Ακόμα είμαστε στο στάδιο της επεξεργασίας.
Βέβαια, υπάρχει και το πρόβλημα ότι εδώ οι δημότες έχουνε συνηθίσει σ’ αυτή τη μεγάλη ποικιλία. Η ύπαρξη βέβαια ενός
άξονα δεν σημαίνει έλλειψη ποικιλίας. Αλλά επειδή χρειαζόμαστε, λόγω και της
υπάρξεως της νομοθεσίας, και κάποια έσοδα, έχουμε κάποια σκέψη ότι από το
δεκαπενταύγουστο και κάποιες μέρες το Σεπτέμβρη, να δημιουργήσουμε κατά κάποιο
τρόπο μια ελεύθερη ζώνη, όπου εκεί θα επιλέξουμε από τις προτάσεις που θα μας
γίνουνε πράγματα που κατά την άποψή μας είναι δοκιμασμένα, γιατί οι άνθρωποι
που δουλεύουνε στ(…) πολιτισμού έχουνε μια εμπειρία και είναι σε θέση να
κρίνουν, με εισιτήριο που θα καρπούνται τα σχήματα που θα ρθουν και μ’ ένα ενοίκιο που θα δίνουνε σε μας… Να το
κάνουμε κάπως έτσι. Στις προθέσεις μας
είναι να αξιοποιήσουμε, αφού σιγά – σιγά το ανακαλύψουμε και το υπάρχον
καλλιτεχνικό δυναμικό από το Χαλάνδρι. Και βέβαια στις επιλογές μας και πάλι θα
προτιμήσουμε σχήματα που αποδεδειγμένα όλο αυτό το διάστημα το δύσκολο, σχήματα
νέων ανθρώπων, έχουν δείξει ότι κινούνται σε μια κατεύθυνση
αλληλεγγύης, αυτό που λέγαμε, κι από την άλλη μεριά να προσπαθήσουμε ν δώσουμε
και βήμα σε ανθρώπους, βήμα στο θέατρο, που δεν το ΄χουν αυτό το βήμα. Τους είναι πολύ δύσκολο, κάνοντας μια
δουλειά, να την παρουσιάσουνε, είτε λόγω οικονομικών παραμέτρων (….) Εειδή το Θέατρο της Ρεματιάς είναι ένα
πολύ γνωστό θέατρο θα ΄ναι καλό να αναδείξουμε σιγά – σιγά κάποια σχήματα που είναι στο περιθώριο. 99
τοις εκατό –δεν ξέρω αν θα είναι η εναρκτήρια εκδήλωση ή αν θα είναι κάποια
άλλη μέρα, αυτό θα εξαρτηθεί απ’ τους
καλλιτέχνες- θα κάνουμε μία μεγάλη συναυλία – αφιέρωμα στον Κωστή
Παπαγιώργη, που ήτανε Χαλανδραίος, με τον Νίκο Ξυδάκη, τον Ορφέα Περίδη, την
Μελίνα Κανά και άλλους φίλους του Κ.Π. που νομίζουν ότι θα ναι κάτι που θα
τιμήσουνε τη μνήμη του.
Μ.Γ.: Με τον
Καλλικράτη πώς τα πάμε;
Σ.Γ: Χάλια! Η πολιτική μας είναι να κινηθούμε σχεδόν στα
όρια της νομιμότητας. Δηλαδή, είναι τόσο ασφυκτικό το πλαίσιο και τόσο
ασφυκτικός ο έλεγχος και ο φόβος που λειτουργεί σε όλο το μηχανισμό του Δήμου…
Ένας πιθανός καταλογισμός χρηματικών ποσών αν σε μια λεπτομέρεια δεν είσαι
απόλυτα συνεπής κλπ, που είναι μια θηλειά στο λαιμό μας… Αλλά μέχρι στιγμής
έχουμε βρει τρόπους να κάνουμε κάποια πράγματα, όχι όλα όσα θέλαμε, αλλά κάποια
πράγματα που μας επιτρέπουν λίγο να δουλεύουμε. Δηλαδή, υπάρχουν διαγωνισμοί,
αναθέσεις κλπ, που κάθε μέρα ψάχνουμε να βρούμε λύση να ξεπεράσουμε
γραφειοκρατικά εμπόδια. Να πω ένα παράδειγμα: Χρειαστήκαμε ένα καλώδιο που θα
ενώνει ένα λαπτοπ με τον προτζέκτορα για
να κάνουμε μια εκδήλωση. Δεν το είχαμε αυτό το καλώδιο που κοστίζει πέντε – δέκα
ευρώ. Έχοντας διαπιστώσει από την αρχή ότι δεν έχει cd player ο
Δήμος, σκέφτηκα, ευκαιρία είναι έχει δέκα ευρώ το καλώδια και είκοσι –
εικοσπέντε ευρώ το cd player… Δεν παίρνουμε κι ένα cd player; Μετά από μια ώρα με πήρε ο υπάλληλος τηλέφωνο, μου λέει, εντάξει με το καλώδιο,
μας το ενέκρινε η επίτροπος. Το cd player δεν το ενέκρινε! Κι έτσι δουλεύει ο Δήμος με το δικό μου cd player, του σπιτιού….
Μ.Γ.: Φαντάζομαι ότι με τη στενή έννοια η τοπική
αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να έχει πολιτικά αιτήματα, αλλά με την ευρεία έννοια
οφείλει να έχει και φαντάζομαι ότι σ’
αυτό εμπίπτει κάποια θέση απέναντι στον Καλλικράτη; Δηλαδή υπάρχει
πιθανότητα εσείς να έχετε σαν αίτημα την αναβάθμιση, την αναδιάρθρωση, την
κατάργησή του; Εντάξει, είναι ολιγόμηνη η πείρα σας, καθότι νέα δημοτική αρχή,
αλλά εν πάση περιπτώσει….
Σ.Γ: Ναι, είναι μια μεγάλη συζήτηση αυτή. Οπωσδήποτε δεν
μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Αυτός ο νόμος είναι κακοφτιαγμένος… Πολύ
περισσότερες δυσκολίες απ’ ό,τι προωθεί
τη διαφάνεια, όπως υποτίθεται ότι φτιάχτηκε γι’
αυτό κλπ. Δεν είμαι κι ο πιο ειδικός να απαντήσω. Εντάξει τον έχω διαβάσει,
τον έχω μελετήσει, αλλά υπάρχουν αρμοδιότεροι. Όσο για τα πολιτικά (…) η κίνηση που κάναμε
από το Σεπτέμβρη να αρνηθούμε τον επανέλεγχο των συμβάσεων –γίνανε με το νόμο
Παυλόπουλου… Και τη δήθεν αξιολόγηση… Και που ο Δήμαρχος έδωσε το εντέλεσθαι ώστε να μην γίνει , να μη
δοθούν αυτά τα στοιχεία, και τώρα είναι στον Εισαγγελέα και τραβιέται και δεν
ξέρουμε πόσο θα κρατήσει αυτή η ιστορία… Είναι μια καθαρά πολιτική στάση…
Νομίζω ότι πρώτι την βγάλαμε μπροστά και μετά από συζητήσεις ακολούθησαν και
άλλοι αρκετοί Δήμοι. Βέβαια οι διώξεις έγιναν επιλεκτικά, δηλαδή επελέγησαν Δήμοι
που ίσως ήταν πιο ενοχλητικοί από τους υπόλοιπους… Και σ’ αυτό βέβαια ήμασταν
και θα είμαστε ανυποχώρητοι. Όποιο και αν είναι το κόστος. Θα δούμε. Αυτό ήτανε
μία κίνηση που δεν είχε να κάνει μόνο με την Αυτοδιοίκηση, ήτανε μια κίνηση
εναντίον των απαιτήσεων της Τρόικας και των δανειστών, να απολυθούν δημόσιοι
υπάλληλοι. Και είναι μια μάχη που μάλλον την κερδίσαμε απ’ ό,τι φαίνεται. Δεν γίναν απολύσεις, όπως
ήθελε ο κύριος Μητσοτάκης (;)… Α, κάτι άλλο, να το αναφέρω, μην το ξεχάσω… Σε
σχέση με το πρόβλημα των Ρομά και του καταυλισμού που υπάρχει εδώ. Ήδη
καταφέραμε και δεν έγινε η πόλη πεδίο μάχης. Δηλαδή όταν ήρθαν τα ΜΑΤ κλπ,
εμείς συζητώντας με όλους τους
ενδιαφερόμενους, δηλαδή και με τους
Ρομά, και με τους ιδιοκτήτες των οικοπέδων, στα οποία υπάρχει ο καταυλισμός,
και με τους κατοίκους, γιατί είναι ένα πρόβλημα με τρεις παράγοντες… Κι οι τρεις έχουνε δίκιο και πρέπει να βρεθεί
η χρυσή τομή… Και παρά τις προσπάθειες της αποκεντρωμένης (;) διοίκησης να
κοροϊδέψει και να μας προτείνει χώρους μέσα στο Χαλάνδρι, ενώ είχαμε συμφωνήσει
οι χώροι που θα μετεγκατασταθούν και όχι όλοι μαζί, δε θέλαμε να δημιουργηθεί
ένα γκέτο, να παν μερικές οικογένειες
εδώ, μερικές εκεί, και να στεγαστούν,
μας έστειλε ένα χαρτί που πρότεινε 16 οικόπεδα στο Χαλάνδρ, ανάμεσα στα οποία
ήταν το πάρκιγκ σε κεντρική πλατεία, κοινόχρηστοι χώροι, αυλές εκκλησίας,
ιδιωτικοί χώροι… Ένα παράλογο πράγμα. Προσπαθώντας να δημιουργήσει εντυπώσεις
. Ξεκινήσαμε μια διαδικασία, σε
συνεργασία με φορείς αναγνωρισμένους, με επιστήμονες, με εκπροσώπους των Ρομά
πιο κεντρικά, απογραφής, καταγραφής μάλλον, των οικογενειών που μένουν εκεί,
ώστε όταν έρθει η στιγμή να επιλεγούν οι χώροι που θα μετεγκατασταθούν να
είμαστε απολύτως έτοιμοι, να ξέρουμε τι συμβαίνει, να ξέρουμε όλες τις πτυχές
του προβλήματος καια να προχωρήσουμε με βάση τους διεθνείς κανόνες νομιμότητς,
συμβάσεις του ΟΗΕ κλπ. Και οι ίδιοι οι Ρομά στις πρώτες συναντήσεις που έχουμε
κάνει είναι διατεθειμμένοι να συνεργαστούν πολύ καλά. Καταλαβαίνουν το
πρόβλημα. Είμαστε σ’ ένα καλό δρόμο.
Μ.Γ.: Εσείς έχετε συγκεκριμένους χώρους να προτείνετε;
Σ.Γ: Το καλό είναι ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι χώροι προς το
παρόν. Αλλά, φαντάζομαι ότι και σε συνεργασία με τη Νομαρχία θα βρεθούν στην
Αττική χώροι που θα λύσουνε το πρόβλημα.
Μ.Γ.: Με την περιφέρεια;
Σ.Γ: Με την περιφέρεια.
Μ.Γ.: Τώρα μπαίνω και στο χωράφι της κυρίας Χριστούλη, αλλά…
Σ.Γ: Κάτσε να πούμε και κάτι άλλο τώρα… Επίσης μειώσαμε τα
δημοτικά τέλη στα νοικοκυριά και στις μικρές επιχειρήσεις. Τα μηδενίσαμε για
τις ευπαθείς ομάδες, για τα ΑΜΕΑ, τους
πολύτεκνους κλπ, τους άπορους και τα αυξήσαμε για τις μεγάλες επιχειρήσεις,
τράπεζες, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, μεγάλα ιατρικά κέντρα, τις πιο οχλούσες κατά κάποιο τρόπο σε σχέση με τα
απορρίμματά τους επιχειρήσεις της πόλης. Αυτό ήταν αυτό που μπορούσαμε να
κάνουμε την πρώτη χρονιά, γιατί δημιουργήσαμε ένα προϋπολογισμό, ο οποίος
αναγκαστικά βασιζότανε στην προηγούμενη διοίκηση, γιατί δεν είχαμε τον χρόνο
από το Σεπτέμβριο μέχρι το Νοέμβρη, μέσα στους δυο μήνες. Αλλά το ΄15 με τις
αναμορφώσεις που θα γίνουν θα προσπαθήσουμε σιγά – σιγά να δώσουμε τη δική μας
αντίληψη.
Μ.Γ.: Μια κι αναφερθήκαμε
τώρα στην ελάφρυνση των ασθενέστερων στρωμάτων του Χαλανδρίου, έχει
γίνει καταγραφή αστέγων, αν υπάρχουν άστεγοι εδώ, ποιοι έχουν ένα τετοιο
πρόβλημα έντονο, βιοτικό ας πούμε; Στην ΑΧΜ ξέρω κι από άλλες αγορεές που γίνονται στην Αττική ότι
γίνεται η Αγορά, ο κόσμος ψωνίζει και κρατιέται ένα ποσοστό προϊόντων από τους
παραγωγούς που δίνεται δωρεάν στους
ασθενέστερους συμπολίτες μας. Υπάρχει αυτό εδώ; Έχει γίνει καταγραφή
κατ’ αρχάς;
Σ.Γ: Δύο φορείς έχουν κάνει τέτοια καταγραφή. Το ΜΝΤΦ, Πάνω
κάτω τώρα βοηθάμε σε μηνιαία βάση περίπου 200 οικογένειες, και από την Υπηρεσία
Κοινωνικής Μέριμνας του Δήμου, με το κοινωνικό Παντοπωλέιο και το Κοινωνικ΄΄ο
Φαρμακείο, ένα πρόγραμμα μέσω ΕΣΠΑ που είχε δημιουργηθεί από παλιά, και γενικά
η υπηρεσία καταγράφει τους άπορους. Κατά καιρούς αυξήσαμε τα ποσά στον
προϋπολογισμό για ενίσχυση, για επιδόματα ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Λοιπό, κι
εκεί υπάρχει μια καταγραφή, περίπου 500 – 600, δε θυμάμαι καλά, ανθρώπων.
Μ. Γ.: Ανθρώπων ή οικογενειών;
Σ.Γ: Ανθρώπων. Κι αυτοί έχουν δικαίωμα να προμηθεύονται
δωρεάν είδη από το κοινωνικό παντοπωλείο, δηλαδή τρόφιμα, είδη υγιεινής,
φάρμακα. Αυτοί είναι εκεί καταγεγραμμένοι, αλλά άστεγους πολλούς δεν έχουμε,
πρέπει να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Μ.Γ.: Είμαστε και στα Βόρεια Προάστια…
Σ.Γ: Ναι, ναι. Εδώ στο Χαλάνδρι η μεσαία τάξη έχει θιγεί
πάρα πολύ.
Μ.Γ.: Πόσοι άνθρωποι κινητοποιούνται στις δομές αλληλεγγύης,
εννοώ στο οργανωτικό τους κομμάτι, και
να δούμε και πόσοι είναι και οι πελάτες των αγορών…
Σ.Γ: Αγοράζονται κάθε μήνα, πάνω από 1000(;) τονοι, δηλαδή
είναι μεγάλα τα ποσά και περίπου το 1/15
πό τις παραγγελίες είναι που μαζεύουμε για τους ασθενέστερους. Τώρα πόσοι
άνθρωποι δραστηριοποιούνται… Για όλες τις ανάγκες, από τη γραμματειακή
υποστήριξη, μέχρι τη διανομή των διαφημιστικών φυλλαδίων πρέπει να ΄ναι καμιά
πενηνταριά στο ΜΝΤΦ. Πρέπει να ΄ναι
καμιά εικοσαριά, ίσως λιγότεροι, στη δομή που λέγεται (….) και είναι ενισχυτική
διδασκαλία, που από πέρσι την έχουμε ξεκινήσει και τη συνεχίζουμε και φέτος. Είναι τρία τέσσερα σχολεία στο
Χαλάνδρι, εθελοντές καθηγητές και δάσκαλοι,
τα απογεύματα κάνουν ενισχυτική διδασκαλία, αυτή που υπήρχε από το
υπουργείο αλλά έχει καταργηθεί, την κάνουμε εμείς. Βέβαια, υπάρχουν και
εθελοντές – καμικάζι, κατά κάποιο τρόπο. Επειδή, οι υπηρεσίες του Δήμου έχουν
ελλείψεις από την άποψη του ανθρώπινου δυναμικού, δεν μας φτάνουν οι υπάλληλοι,
ας πούμε, ένα μεγάλο κομμάτι των μελετών που έγινε για να αδειοδοτηθούν οι
αθλητικοί χώροι, το ανέλαβαν άνθρωποι
της παράταξής μας (…), μηχανικοί οι οποίοι κάναν δωρεάν τις στατικές μελέτες,
τέτοιου είδους πράγματα…. Είναι αφανείς ήρωες… Αλλά βοήθησαν και σ’ αυτό
γιανα γίνουν πολύ γρήγορα τα πράγματα, να ξεπεράσουμε γραφειοκρατικές
δυσκολίες. (….) ένας κύκλος ανθρώπων δηλαδή που είναι δίπλα, μέχρι τώρα δίπλα
στην παράταξη , και τώρα δίπλα στο Δήμο, για να βοηθήσουν και να καλύψουν
ανάγκες που το κράτος δεν μπορεί να καλύψει.
Μ.Γ.: Για πάμε στο άλλο κομμάτι της δικής σας αρμοδιότητας
που είναι ο Αθλητισμός…
Σ.Γ: Αθλητισμός… Υπήρχε μια κατάσταση…. Εγώ δεν πίστευα
δηλαδή όταν το Σεπτέμβρη άρχισα να ασχολούμαι μ’ αυτό το πράγμα…. Έχουμε τρεις αθλητικούς
χώρους από τους οποίους κανείς δεν έχει άδεια και κανείς ποτέ δεν είχε κάνει
αίτηση για άδεια. Λειτουργούσαν παράνομα. Ο ένας μάλιστα απ’ αυτούς δεν ανήκε καν στο Δήμο. Ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ. Αλλά λειτουργούσε
ως δημοτικό. Πλήρωνε ο Δήμος τα ρεύματα, το νερό, τη συντήρηση κλπ, αλλά δεν
ανήκε στο Δήμο. Τ’ ανακαλύψαμε όλα
ξαφνικά. Και κάναμε ένα αγώνα δρόμου για να πάρουμε άδειες για το κεντρικό
αθλητικό κέντρο, για το κλειστό του μπάσκετ, και το ανοιχτό του ποδοσφαίρου και
το κολυμβητήριο. Και τα καταφέραμε. Αλλά το εντυπωσιακόν είναι ότι κανείς δεν ενδιαφερότανε
να ακολουθήσει έναν στοιχειώδη δρόμο νομιμότητας. Το οποίο δεν είναι μόνο
τυπικό, έχει να κάνει με την ασφάλεια. Δηλαδή οι χώροι δεν είχαν πυρασφάλεια.
Ε, τρέχοντας πάρα πολύ, μέσα σε δυόμισι, τρεις μήνες, καταφέραμε να τους
ανοίξουμε πάλι. Ήταν σφραγισμένοι όλοι.
Από τον Απρίλη του 14.
Μ.Γ.: Και έχει ενεργοποιηθεί κόσμος;
Σ.Γ: Ναι, ναι…. Είναι και τα σωματεία τα οποία τους
εξυπηρετούν, ήδη κάναμε για πρώτη φορά έναν κανονισμό λειτουργίας των αθλητικών
χώρων, εγκρίθηκε από το δημοτικό συμβούλιο,
και είμαστε σ’ ένα δρόμο καλό. Βέβαια, είναι σοβαρή η έλλειψη
προσωπικού, δηλαδή, όταν θ’ ανοίξουμε
και τους τρεις θα έχουμε πρόβλημα. Έχει ανοίξει μόνο υο «Πέρκιζας» το οποίο
είναι κολυμβητήριο, κλειστό μπάσκετ και βόλεϊ, κι ανοιχτό ποδοσφαίρου.
Καταφέραμε και μας παραχωρήθηκε, ο χώρος που δεν ανήκει στο Δήμο, το κλειστό
«Μάρκος Παπαδάκης», από τον τέως ΟΣΒ κα εκεί τα κάναμε γρήγορα τα πράγματα και
το καταφέραμε κι αυτό. Από τότε που
έγινε δηλαδή δεν φρόντισε κανείς να παραχωρηθεί στο δήμο, το ΄χανε έτσι στον
αέρα. Ε, και το τρίτο που είναι το
μικρότερο, που έχει μια μικρή πισίνα και γήπεδα τένις, και σ’ αυτό είμαστε σε καλό δρόμο για πάρουμε την
άδεια και να λειτουργήσει όπου να ναι.
Είναι μια δύσκολη ιστορία… Είναι μια βρώμικη δουλειά, αλλά κάποιος
πρέπει να την κάνει.
Μ.Γ.: Οι πολιτικές
δυνάμεις που στηρίζουν τη Δημοτική Αρχή είναι ο Σύριζα…
Σ.Γ: Ο Σύριζα, η Ανταρσύα, το Σχέδιο Β, οι Οικολόγοι κι ανένταχτοι άνθρωποι της Αριστεράς κυρίως, αλλά και ανένταχτοι
γενικώς. Είναι ένα πολυσυλλεκτικό σχήμα,
κι έτσι ήτανε πάντα.
Μ.Γ.: Πώς πηγαίνει αυτή η συνεργασία;
Σ.Γ: Μια χαρά… Όπως
όλες οι συνεργασίες, όπως όλοι οι γάμοι. Έχουμε τις καλές μας στιγμές και τις
κακές μας, αλλά δεν οφείλονται οι διαφορές αυτές σε κομματικές διαφορές. Δηλαδή
αν κοιτάξει κάποιος δεν θα καταλάβει ποιος είναι πού. Σε επιμέρους θέματα
έχουμε τις διαφωνίες μας, τις λύνουμε…
-Ωραία, πάρα πολύ ωραία! Ο.k….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου