..............................................................
Όχι. Δεν είναι το χωριό σου αυτό. Δεν ήρθες
Για ένα οικογενειακό Σαββατοκύριακο.
Αγριελιές προτού να σβήσουν απ' το νου σου,
Φαντάσματα παιδιών γρατζουνισμένων
Και στα ερείπια του ναϊσκου των μουσών
Ένα κεφάλι που γελάει καταμεσήμερο.
Ακούς τη θάλασσα που χτυπάει
Κι ο κάτω κόσμος ανεβαίνει ανοιχτός.
Δεν ήρθες με το αυτοκίνητό σου εδώ.
Σ' άρπαξε από το γιακά ένας αέρας
Με δυο χαστούκια σε ανέκρινε σαν μπάτσος
Και να σου ολόρθος στη γη των πατέρων σου.
Πεύκα τρυπάνε τη σκεπή του δημαρχείου.
Στο νερόλακκο γύρω απ' τα πόδια σου
Σιγοβράζουν αποικίες γυρίνων.
Από μακριά, από του αρχιπελάγους το στομάχι,
Παστώνει μια κομπρέσα αρμύρα τον τρόμο σου,
Κειμήλιο βρώσιμο δακρύων
Όπου μουσκεύεις φουρνιστό ψωμί.
Κι αυτή δεν είναι η γυναίκα σου.
Απόμεινε σε κατάκοιτη χώρα.
Πέφτει ο ήλιος και κοιτάτε ο ένας τον άλλο
Και μένετε άναυδοι όπως στο ενθύμιο του γάμου σας,
Δυο χωριστά μνημεία από αλάτι.
Από την ποιήτρια και φίλη στο fb Δήμητρα Χριστοδούλου (facebook, 28.8.2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου