"ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ" ποίημα της Αιμιλίας Δρυώνη (www.facebook.gr, 1/1/2015)

............................................................
 

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ


Η ευτυχία είναι ο χαρτοπόλεμος
Μίας πανηγύρεως
Που δεν συμμετέχω
Οι ανόητοι
Με τα ίδια σερβίτσια
Τα ίδια φορέματα
Τους ίδιους ανθρώπους
Πάντα
Γιορτάζουν

Διάσπαρτη
Βρέχει
Την σάρκα μου
Η άγρια φρενίτιδα
Του σώματος
Της
Χαράς τους
Η γλώσσα
Φωτισμένη λαμπιόνια
Γυμνή η σάρκα μου
Λόγω
Γέννησης
Διστακτική
Διψώντας
Στέκεται
Μετέωρη στην πάχνη
Χιονίζει ο χαρτοπόλεμος
Τις ρώγες του στήθους
Το φύλο μου
Χρώματα φύλλα
Σε μαύρο λουλούδι
σκαλώνουν
Αγγίζω
Χαιδεύω
Ευτυχία
Χάρτινες ψυχές
Μικρές πεταλούδες
Τρίβω
Το χνούδι τους
Κίτρινο μέλι Κολλώδες
Το γαντοφορεμένο χέρι ψάχνει
Πιο βαθιά
Εκεί
Που μόνο
Ο Εραστής επιτρέπεται
Να πάει
Απόλυτος
Χειρουργών
Την ασθένεια
Ανοίγω τα πόδια
Τεντώνομαι
Μικρό αεροπλάνο
Στον ανατολίτικο κήπο του χαλιού
Με χαιδεύουν στον πρωκτό
Γαλάζιοι ολόμαλλοι κρίνοι
Να φτάσω στο παρελθόν μου θέλω
Σκόνη
Σκόνη
Γκρεμισμένα σπίτια
Και παλαιές φωνές
-Σκύλα
Έλα
Επιτέλους
Χύσε
Ψάχνει
Η αγωνία
Την έξοδο
Παράξενες μάσκες
Παρακολουθούν
Την ταραχή του βελούδου
Ξύλινα πέη εισχωρούν
Με φλέβιες μαβιές
Το όνομα του άντρα
Καρφωμένο στα δόντια μου
Τον ουρλιάζω
Πιο βαθιά
Πιο έντονα
Τρέχει
Χορεύει
Το δάκτυλο
Ο πλαστικός φαλλός
Το εν ζωή μόριο
Μικρός αρλεκίνος
Κι αίφνης
Χείμαρρος
Ορυμαγδός
Χαρτοπόλεμος
Χύνεται
Από μέσα μου
Ποταμός
Λευκά μούρα
Λευκά φραγκοστάφυλα
Ρέουν
Τον θρήνο
Παλαιού σπασμένου φεγγαριού
Χάνομαι
Και η αυλαία
Πέφτει
Πορφυρή
Γεμάτη
Λαμπερά δάκρυα
Σπασμένου
Υμέναιου
Αμφορέως
Στα μάτια των εορταζόντων
Αδηφάγων
Καυλωμένων ως το κόκκαλο
Που
Απόψε
Ευτυχείς
Παρακολούθησαν
Δημόσια
Υπό την πέμπτη του Μάλερ
Τον
Οργασμό μου
Πάνω σε γκρι
Με κατεβασμένο φερμουάρ
Αντρικό παντελόνι.