......................................................
"...Έχετε δει ποτέ κανένα πορτρέτο του Μπαχ;... Η ψυχή του μάλλον εναρμονιζόταν με το κορμί του... Η ανάγκη της δημιουργίας εδρεύει στην ψυχή όπως η ανάγκη της τροφής στο σώμα. Η ψυχή είναι μια πείνα. Με τον καιρό έμαθα να ξεχωρίζω δύο είδη δημιουργών και μόνο δύο: τους αδύνατους και τους χοντρούς. Αυτούς που προχωρούν με την απλοποίηση, την εκλέπτυνση, με μικρές πινελιές: ο Τζακομέττι, ο Πασκάλ, ο Σεζάν. Κι αυτούς που προχωρούν με τησ συσσώρεση, την εκβλάστηση, με βουλιμία: ο Μονταίν, ο Πικάσσο. Κι αυτός εδώ, ο Μπαχ, ο χοντρός, φουσκωμένος με νότες. Προτιμώ τη μουσική του απ' όλες τις άλλες, μόνο και μόνο επειδή είναι απαλλαγμένη από το συναίσθημα. Δεν έχει θλίψη, ούτε νοσταλγία, ούτε μελαγχολία: μόνο τα μαθηματικά των ήχων σαν το τικ τακ των δεικτών του ρολογιού.
Σαν τη ζωή που προχωράει μέσα στη ζωή..."
Σαν τη ζωή που προχωράει μέσα στη ζωή..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου