- Ποιος είναι ο παππούς που συμπλέκεται με αστυνομικούς στην πλατεία Συντάγματος, ημέρα Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010;

                  Μανώλης Γλέζος, η ζωή του

     Γεννήθηκε στην Απείρανθο της Νάξου, το 1922. Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, δημοσιογράφος και πολιτικός της Αριστεράς.

     Σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ και ως φοιτητής ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση κατά του καθεστώτος της 4^ης Αυγούστου. Μετά την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής στην Αθήνα (Απρ. 1941) εργάστηκε για την άμεση συγκρότηση αντιστασιακής ομάδας και τη νύκτα της 30ής προς την 31^η Μαΐου 1941, αυτός και ο συναγωνιστής του Απόστολος Σάντας, προχώρησαν σε ένα πρωτοφανές σε τόλμη εγχείρημα: αναρριχήθηκαν στο βράχο της Ακρόπολης από μια αρχαία κρυφή είσοδο και – παρά την ισχυρή γερμανική φρουρά – κατόρθωσαν να αφαιρέσουν από τον ιστό της τη χιτλερική σημαία. Η πράξη αυτή θεωρήθηκε συμβολική έναρξη του ισχυρού κινήματος Εθνικής Αντίστασης που ακολούθησε, αλλά είχε και αντίκτυπο και στους άλλους κατεχόμενους λαούς της Ευρώπης. Προκάλεσε την οργή του κατακτητή που καταδίκασε τους – άγνωστους τότε – αγωνιστές ερήμην σε θάνατο. Για την επιχείρηση εκείνη, ο Ντε Γκολ ονόμασε το Μανώλη Γλέζο «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης». Στην Κατοχή έδρασε στις γραμμές του ΚΚΕ, του ΕΑΜ, της ΟΚΝΕ και της ΕΠΟΝ. Πιάστηκε μάλιστα από όργανα του κατακτητή που δεν γνώριζαν όμως το δράστη του εγχειρήματος του Μαΐου 1941, και βασανίστηκε άγρια.

      Μετά την Απελευθέρωση έγινε συντάκτης και υπεύθυνος έκδοσης του «Ριζοσπάστη» (1947). Κατά τον Εμφύλιο συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο (1948 και 1949), αλλά η ποινή δεν εκτελέστηκε, χάρη στις συντονισμένες διεθνείς αντιδράσεις. Το 1951, κρατούμενος στις φυλακές, εκλέχτηκε βουλευτής της ΕΔΑ, αλλά η εκλογή του ακυρώθηκε. Απελευθερώθηκε το 1954, έδρασε ως στέλεχος της ΕΔΑ και διευθυντής της «Αυγής» (1957-58 και 1967) και στις εκλογές του 1961 εκλέχτηκε πάλι βουλευτής, ενώ ήταν πάλι κρατούμενος στις φυλακές. Την περίοδο αυτή τιμήθηκε αρκετές διεθνείς διακρίσεις, όπως το Διεθνές Βραβείο Δημοσιογραφίας (1958), το «χρυσό μετάλλιο Ζολιό Κιουρί», του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (1959) και το «Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη» (1963).

     Στη δικτατορία της 21^ης Απριλίου, συνελήφθη και πάλι. Κρατούμενος στις φυλακές ως το 1971, διαφώνησε με την πολιτική του ΚΚΕ, με την επέμβαση της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών στην Τσεχοσλοβακία (1968) μένοντας ανένταχτος.

     Το 1974, μετά τη Μεταπολίτευση, συνέβαλε στην ανασύσταση της ΕΔΑ, ενώ εργάστηκε ως εκδότης. Το 1981 εκλέχτηκε, ως συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ, βουλευτής Αθηνών και το 1984 ευρωβουλευτής.

     Σήμερα είναι στέλεχος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ).

     Δημοσίευσε πολλές μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά. Βιβλία του: Η ιστορία του βιβλίου (1974), Από τη δημοκρατία στη δικτατορία (1974) και Το φαινόμενο της αλλοτρίωσης στη γλώσσα (1977)