............................................................
Ξυπνάω
Όπως πάντα λίγο απορημένος, σκέφτομαι καφέ
Θα βρέξει άραγε
Κάτι τσαλακωμένο
Που πρέπει να το ξεδιπλώσω πάλι
Σκέφτομαι
Μετακινήθηκαν ξανά
Μες στο σκοτάδι οι πατρίδες, οι ιδέες, άραγε
Τι ώρα είναι, να ντυθώ να φύγω-
Κοιτάζω στον καθρέφτη ένοχα, θαμπώνει
Στο κομβικό σημείο
Όπου η σάρκα γίνεται σαρκίο, ψύχος η ψυχή-
Σκέφτομαι έφταιξα ο άνθρωπος, ας φύγω-
Παυλίνα Παμπούδη
Από τη συλλογή "Άμμος και λίγα βότσαλα" (εκδ. "ΡΟΕΣ/ΠΟΙΗΣΗ", Ιούνιος 2024)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου