..............................................................
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (1927-2014)
ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΜΙΚΡΟΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
(Los cinco cuentos cortos más bellos del mundo)(*)
(Μετάφραση : Βασιλική Χρηστάκου)
---------------------------------------------------------
1. ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΠΕΝΤΕ… (Un niño de unos cinco años...)
Ένα παιδάκι γύρω στα πέντε, που είχε χάσει την μητέρα του ανάμεσα στο πλήθος ενός πανηγυριού, πλησιάζει έναν αστυνομικό και τον ρωτά : "Μήπως είδατε μια κυρία να περπατάει χωρίς ένα παιδάκι σαν εμένα;"
---------------------------------------
2. Η ΜΑΙΡΗ ΤΖΟ, ΗΛΙΚΙΑΣ ΔΥΟ ΕΤΩΝ… (Mary Jo, de dos años de edad...)
Η Μαίρη Τζο, ηλικίας δύο ετών, μαθαίνει να παίζει στο σκοτάδι, από τότε που οι γονείς της, ο κύριος και η κυρία Μέι, υποχρεώθηκαν να επιλέξουν ανάμεσα στη ζωή της μικρούλας και στο να μείνει τυφλή για το υπόλοιπο της ζωής της. Της μικρής Μαίρης της έβγαλαν και τα δύο μάτια, αφότου έξι διαπρεπείς ειδικοί διέγνωσαν : ρετινοβλάστωμα.(1) Μετά από τέσσερις μέρες χειρουργημένη, η μικρή είπε : "Μαμά, δεν μπορώ να ξυπνήσω… δεν μπορώ να ξυπνήσω…" https://bonsaistoriesflashfiction.files.wordpress.com/...
(1)https://el.wikipedia.org/.../%CE%A1%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE...
--------------------------------------
3. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΥ… (Es el drama del desencantado...)
Είναι το δράμα του απογοητευμένου που πήδηξε στο δρόμο από ένα κάποιο δέκατο όροφο και καθώς έπεφτε έβλεπε μέσα από τα παράθυρα την προσωπική ζωή των γειτόνων του, τις μικρές οικογενειακές τραγωδίες, τις φευγαλέες αγάπες, τις μικρές στιγμές ευτυχίας, αυτούς των οποίων τα νέα δεν είχαν φτάσει ποτέ μέχρι το κοινό κλιμακοστάσιο, έτσι ώστε την στιγμή που έσκαγε στο πεζοδρόμιο είχε αλλάξει τελείως την κοσμοθεωρία του και είχε φτάσει στο συμπέρασμα ότι εκείνη την ζωή που εγκατέλειπε για πάντα από την λάθος πόρτα άξιζε τον κόπο να την ζήσει.
-------------------------------------
4. ΔΥΟ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ… (Dos exploradores lograron refugiarse...)
Δυο εξερευνητές κατάφεραν να βρουν καταφύγιο σε ένα εγκαταλελειμμένο αγροτόσπιτο αφού είχαν περάσει τρεις μέρες αγωνίας χαμένοι στα χιόνια. Μετά από άλλες τρεις μέρες, ο ένας από τους δύο πέθανε. Ο επιζήσας έσκαψε ένα λάκκο στο χιόνι, σε καμμιά εκατοστή μέτρα από το σπιτάκι και έθαψε το πτώμα. Την επόμενη μέρα όμως, ξυπνώντας από τον πρώτο του ήρεμο ύπνο, τον βρήκε ξανά μέσα στο σπίτι, νεκρό και κοκκαλωμένο από το κρύο, αλλά καθιστό απέναντι από το κρεβάτι του σαν έναν κανονικό επισκέπτη. Τον έθαψε εκ νέου σε έναν τάφο πιο μακριά, αλλά ξυπνώντας την επόμενη μέρα τον ξαναβρήκε καθισμένο απέναντι από το κρεβάτι του. Τότε έχασε τα λογικά του. Από το ημερολόγιο που είχε γράψει μέχρι τότε μπόρεσε να γίνει γνωστό το αληθές της ιστορίας του. Ανάμεσα στις πολλές ερμηνείες που προσπάθησαν να δώσουν στο αίνιγμα, μία έδειχνε να είναι η πιο αληθοφανής : ο επιζών είχε πληγεί τόσο από την μοναξιά του που αυτός ο ίδιος ξέθαβε κοιμισμένος το πτώμα το οποίο έθαβε ξύπνιος. https://bonsaistoriesflashfiction.files.wordpress.com/...
------------------------------------
5. ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΛΑΒΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΛΙ… (El pelotón de fusilamiento lo sacó de su celda...)
Το εκτελεστικό απόσπασμα τον παρέλαβε από το κελί ένα παγωμένο ξημέρωμα και όλοι μαζί έπρεπε να διασχίσουν μια χιονισμένη περιοχή για να φτάσουν στο σημείο της εκτέλεσης. Οι χωροφύλακες ήταν καλά προστατευμένοι από το κρύο με πανωφόρια, γάντια και τρίκοχα, αλλά ακόμα και έτσι τουρτούριζαν εν μέσω της παγωμένης ερημιάς. Ο καημένος ο φυλακισμένος, που φόραγε μόνο μια ζακέτα από ξεφτισμένο μαλλί, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να τρίβει το σχεδόν κοκκαλωμένο σώμα, ενώ παραπονιόταν δυνατά για το φονικό ψύχος. Κάποια στιγμή, ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος, εκνευρισμένος με τα παράπονα, του φώναξε :
- Διάολε, πάψε να κάνεις τον μάρτυρα με το σκατοκρύο. Σκέψου και εμάς, που έχουμε και να γυρίσουμε. https://bonsaistoriesflashfiction.files.wordpress.com/...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου