Δύο επιγράμματα του Ομήρου (8ος αι. π.Χ.)

.....................................................

Όμηρος (8ος αι. π.Χ)
















Θεστορίδη, θνητοίσιν ανωίστων πολέων περ,
ουδέν αφραστότερον πέλεται νόου ανθρώποιο.

Θεστορίδη, πολλά πράγματα απροσδόκητα συμβαίνουν
     στους θνητούς,
τίποτε όμως δεν είναι πιο αδιανόητο από τον νου του ανθρώπου.

 .................................................................

  
Πότνια Γη, πάνδωρε, διάτειρα μελίφρονος όλβου
ως άρα δη τοις μεν φωτών εύοχθος ετύχθης,
τοίσι δε δύσβωλος και τρηχεί, οις εχολώθης.
  
Ιερή Γη, γεμάτη δώρα, πηγή της αφθονίας που γλυκαίνει
     την ψυχή,
πόσο πλούσιο χώμα χαρίζεις σε μερικούς
και πόσες πέτρες και αγριάδες σε άλλους που σε θύμωσαν.

  

Από τα "Ομηρικά Επιγράμματα" σε εισαγωγή. μετάφραση και σχόλια του Μενέλαου Χριστόπουλου (εκδ. Στιγμή, 2007)